Stranger

Episode-27

Mr. Oh ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အတန္ေတာ္ၾကာစူးစိုက္ကာၾကည့္ေနၿပီ။

“Luhan, အထဲ၀င္ႏွင့္” Sehun တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္။

Mr. Oh ရဲ႕ မာေၾကာတဲ့မ်က္ႏွာထားကို ေရွာင္ဖယ္ကာ ကတုန္ကယင္ႏွင့္ အိမ္ထဲ၀င္ရန္ ေလွ်ာက္လွမ္းလိုက္သည္။ တစ္ဖက္က သူ ကၽြန္ေတာ့လက္ေမာင္းကို ဆြဲၿပီး လက္သီးထိုးမွာေၾကာက္ေနေသာ္လည္း သူ႔မ်က၀န္းက ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ Sehun ကိုသာဦးတည္ေနတယ္။ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္က အိမ္ထဲေျပး၀င္ၿပီး ပုန္းရန္ညႊန္ေနေသာ္လည္း… မျဖစ္ဘူး… Sehun ကိုတစ္ေယာက္တည္းထားလို႔မျဖစ္ဘူးလို႔ ႏွလံုးသားက ေတာင္းဆိုေနေတာ့ တံခါးေနာက္ကြယ္ပုန္းခိုၿပီး သူတို႔သားဖကို ေစာင့္ကာၾကည့္မိသည္။

သူ႔အေဖ ခ်က္ခ်င္း ေအာ္လိုက္သည္ “မင္းနဲ႔ အဲ့ေကာင္နဲ႔ ဘာေတြလဲ? ဘာလို႔အတူတူရွိေနတာလဲ?” စကားလံုးေတြ သူ႔အံထဲႀကိတ္ကာေနေနခိုက္ သူ႔အေဖထက္ကာေျပာလိုက္ၿပီ… “မင္း ေစ့စပ္ပြဲမလာတာ အဲ့ေကာင္ေၾကာင့္လား?”

“ဟုတ္တယ္” Sehun ေခါင္းေမာ္ကာေျပာလိုက္ၿပီေပါ့ “Ulsan project ၿပီးတာနဲ႔ ဒီကိစၥေျပာဖို႔ သားရည္ရြယ္ထားၿပီးသား” ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ေတြ Sehun ဆီမွာမရွိ… “ကၽြန္ေတာ္ Luhan နဲ႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနၾကၿပီ”

“ဘာ?? မင္းကြာ!!!” Mr. Oh အင္မတန္ေဒါသထြက္ကာ သူ႔လက္သီးကို ဆုပ္ထားလိုက္ၿပီ။ ခဏၾကာ သူ႔ေလသံ ပိုလို႔ ျပင္းထန္လာတယ္… “မင္းရူးသြားၿပီလား? ဒါ ငါေမြးထားတဲ့သားမဟုတ္ဘူး! မင္း!! မင္း အလုပ္ထြက္တာလည္း ဒါေၾကာင့္ပဲေပါ့? မင္းအေတာ္ေလး စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ျဖစ္ေနၿပီ! မင္းမွာသိကၡာမရွိေတာ့ဘူးလား?” ေအာ္လို႔အၿပီး အသက္ကို ျပင္းစြာရွဴၿပီး “အခုခ်က္ခ်င္း လမ္းခြဲလိုက္! မနက္ျဖန္ရံုးျပန္တက္ၿပီး-”

“ကၽြန္ေတာ္လမ္းမခြဲႏိုင္ဘူး” Sehun လည္း ေအာ္လိုက္တယ္… “ဘယ္နည္း… ဘယ္နည္းနဲ႔မွ လမ္းမခြဲႏိုင္ဘူး”

“ဘာ?” သူ႔အေဖ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္သြားသည္… “ဘယ္လို?” ရြဲ႕ကာျပံဳးလိုက္တယ္ “မင္းသူ႔ကိုမွမရရင္ ေသေတာ့မွာလား?”

“မေသဘူး အေဖ” သူျပန္ေျပာကာ “ကၽြန္ေတာ္မေသဘူး… ရွင္သန္သြားမွာ… ကၽြန္ေတာ့ဘ၀တစ္ခုလံုး သူ႔ကိုပံုအပ္ၿပီး အတူရွင္သန္ျဖတ္သန္းသြားမွာ”