“မင္းတို႔က…”
Mr. Minho ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လက္ညွိဳးထိုးၿပီး “မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က သိေနၾကတာလား?”
ကၽြန္ေတာ္ Luhan မသိသလိုနဲ႔ ေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးၿပီး “မဟုတ္ဘူး… ဒီတိုင္းဆံုဖူးတာ”
Sehun တစ္ေယာက္ ေဆးေသတၲာဘူးေလးကိုင္ၿပီး “ဟုတ္တယ္ ငါတို႔ ဆံုဖူးတယ္”
“ဓာတ္ေလွကားထဲမွာ” ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္ခ်ိန္ Sehun က “ညစာစားပြဲမွာ”
//Oh Sehun!! နင့္ပါးစပ္ကိုပိတ္ထား//
ကၽြန္ေတာ္ Sehun ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ၿပီး Mr. Minho ကိုရွင္းျပလိုက္တယ္… “ဟုတ္ပါတယ္သူေဌး… ကၽြန္… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုဖူးတယ္… ဓာတ္… ဓာတ္ေလွကားထဲမွာ… အန္… ၿပီးေတာ့ ည… ညစာစားပြဲမွာ…”
ကၽြန္ေတာ္ မလိမ္တတ္လိမ္တတ္နဲ႔ လိမ္လိုက္ၿပီး Sehun ကိုအခုခ်က္ခ်င္းထသတ္ေတာ့မယ့္အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။
Mr. Minho အၾကည့္ေတြ Sehun ဆီကိုေရာက္သြားၿပီး ေဆးေသတၲာဘူးကိုျမင္သြားေတာ့ “မင္းဒဏ္ရာရသြားတာလား” ဆိုၿပီး Sehun ကိုေမးလိုက္တယ္။
“ငါမဟုတ္ဘူး Luhan”
Mr. Minho ကၽြန္ေတာ့ဘက္လွည့္ၿပီး “မင္းဒဏ္ရာရသြားတယ္ေပါ့… ဘယ္နားလဲ… ဘာနဲ႔ထိခိုက္မိလို႔လဲ…”
ကၽြန္ေတာ္ ကိုင္ထားတဲ့ coffee ခြက္ကို ေအာက္ခ်လိုက္ၿပီး “ရပါတယ္သူေဌး… ကၽြန္ေတာ့ကိုစိတ္မပူပါနဲ႔… ဒဏ္ရာကေသးေသးေလးပါ”
“Hyung! ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး… Hyung လုပ္စရာရွိတာသြားလုပ္ပါ” Sehun ကၽြန္ေတာ့ဆီေလွ်ာက္လာၿပီး Mr. Minho ကိုေမာင္းထုတ္ေနတယ္။
Mr. Minho… Sehun ဘက္လွည့္ၿပီး… “Ya! မင္းဒီထဲမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ… မင္းအတြက္နားေနခန္း သီးသန္႔ရွိတယ္ေလ…”
ကၽြန္ေတာ္ရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားေတာ့ “အို… မင္းအံ့ၾသသြားမွာေပါ့…” Mr. Minho ကၽြန္ေတာ့ကိုေျပာၿပီး Sehun ဆီက ေဆးေသတၲာဘူးဆြဲလုကာ “ငါတို႔က ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲ ေတြ”
//ခဏ!! ဘာ??//
“သူေဌးနဲ႔ သူက ညီအစ္ကိုဝမ္းကြဲ ေတြ?” ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ေအာ္…… အဲဒါေၾကာင့္ ဓာတ္ေလွကားမွာတုန္းက သူေဌး Sehun ကို Sehun-ah လို႔ေခၚတာကိုး…
VOUS LISEZ
Stranger
FanfictionCharacter : Luhan, Sehun, HunHan Original Author : Shikamin (Rewrite in Myanmar. But not all the same) Genre : Yaoi, Drama, angst, **18 fic** ........................................................................................... Foreword ...
