ကၽြန္ေတာ့မ်က္လံုးစံုဖြင့္လိုက္ခ်ိန္ ပထမဆံုးျမင္လိုက္ရသည္မွာ ကၽြန္ေတာ့လက္ေကာက္၀တ္က ေဆးထိုးပိုက္ေလး... စက္တစ္ခုဆီသြယ္၀ိုက္ထားကာ သက္ကယ္ေဆးအိတ္ကလည္း အၾကည္ေရာင္ေဆးတေတာက္ေတာက္နဲ႔ေပါ့။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုေလ့လာလိုက္ခ်ိန္ အျဖဴေရာင္နံရံႏွင့္ ေမ့ေဆး... ပိုးသတ္ေဆးတို႔က ကၽြန္ေတာ့ႏွာ၀မွာက်ီစယ္ေနတာေပါ့။ အျဖဴေရာင္ ၀ါဂြမ္းေဆာင္ေအာက္မွ ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ခႏၶာ တစ္ခုလံုး နာက်င္ေနတုန္းပါပဲ...... ကၽြန္ေတာ္ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲ ဆိုၿပီး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေကာက္လိုက္ခ်ိန္ Adze မွာေမ့လဲသြားခဲ့တာပဲ... ၿပီးေတာ့...... ၿပီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္တာက...... Sehun!!
ကၽြန္ေတာ့မ်က္လံုးအိမ္တည္ၿငိမ္လာေတာ့ Taro ဆိုတဲ့ Sehun သတို႔သမီးေလး အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာမွာ...... သူဘာလို႔ကၽြန္ေတာ့အနားမွာရွိေနတာလဲ??? ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုေမာင္းထုတ္ခ်င္ေသာ္ျငား... ေအာ္ဖို႔ေတာင္ အားအင္မရွိေလ......
သူမေဘးနားကအသံတစ္စံုေၾကာင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ.............
"၃နာရီ!!!" Sehun တစ္ေယာက္ Doctor ကိုအာဏာသံုးကာ ေဟာက္ေနတာေပါ့ "သူအဲ့မွာလဲေနတာ ၃ နာရီေတာင္ရွိၿပီ!!!!"
"ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အေကာင္းဆံုးကုသေပးထားပါတယ္ အကိုေလး..." Doctor ေလးကေတာ့ စာအုပ္ေလးပိုက္ကာေခါင္းစိုက္၍ တုန္တုန္ရီရီႏွင့္.........
"အဲတာဆိုလည္း ဒီထက္ေကာင္းေအာင္လုပ္ေလ!!!! သူႏိုးေအာင္လုပ္ဖို႔ မင္းတို႔မွာအရည္ခ်င္းမရွိဘူးလား???"
"အကိုေလး...... Luhan အေျခေန ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ သူ႔အဖ်ားက ဂိတ္ဆံုးေရာက္သြားလို႔ေမ့လဲသြားေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေကာင္းဆံုးကုသေပးထားပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ သူသတိရလာမွာပါ... စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး လူနာႏိုးလာဖို႔ေစာင့္ဆိုင္းေပပါ..." ကၽြန္ေတာ့ကိုကုေပးတဲ့ Doctor ေတာင္ Oh Sehun လုပ္လို႔ လန္႔ေသေတာ့မည္။
"အဲတာဆိုလည္း Nurse မေတြဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ?? Luhan ႏိုးလာရင္ သူတို႔စစ္ေဆးေပးရမွာေပါ့... မင္းဟာမေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္တာလဲ" Sehun ေတာ့ ပါးစပ္တရမ္းေလၿပီ...........
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stranger
Hayran KurguCharacter : Luhan, Sehun, HunHan Original Author : Shikamin (Rewrite in Myanmar. But not all the same) Genre : Yaoi, Drama, angst, **18 fic** ........................................................................................... Foreword ...
