Chapter 48:

19 0 0
                                    

"Mami--"

"How dare you call me that? You are not my grandchild!"

"I'm sorry. CEO, please don't make it hard for Casey. Nagmamakaawa ako, CEO."

I know i don't have any guts para humingi ng ganito kalaking pabor pero isa sa mga itinuturing kong tunay na kaibigan at nakababarang kapatid si Casey. Hindi ko siya kayang hayaan na maging miserable katulad ng inuutos saakin ni Mamita.

"Gaano ba kaimportante sayo si Casey? Are you the father of her child?" matingkad na sabi niya.

"No. But CEO, i beg you. Kahit ito lang. Casey is one of my bestfriends at hindi ko siya kayang pabayaan. I promised her father. Napatapon mo na rin naman siya sa entertainment, asylum and abortion is too much for her."

"Bobo!" ani nito saka ako nakatanggap ng sampal. "Kapag hahayaan nating mabuhay si Casey at ang kanyang anak at kapag dumating ang araw na magiging isang sikat na artista kayo, magiging isa itong eskandalo hindi lang sainyo kung di sa reputasyon rin ng ating kompanya. Palibhasa hindi ka nag iisip. Puro lang emosyon ang ginagamit mo!"

"CEO..."nanghihinang sabi ko. Lumuhod ako sa harapan niya para makiusap. Hindi ko pwedeng pabayaan si Casey. Afterall, alam ko ang pakiramdam ng isang batang walang kinalakihang ama. What will be the future of the child of Casey?

Kaya kahit labag sa loob ko, makikiusap ako.

Napalunok muna ako bago ako nagsimulang magsalita.

"CEO...please? I promise to sign the paper and this company will be all yours. Hindi ko na rin hahangarin na maging isang Saldivar."

"Wim, even if you won't sign, the company is mine. Pero sige, I'm giving you two choices. Sa ayaw at sa gusto mo, pumili ka. Isa sa dalawa. Casey Chang? O ang pagdebut ng grupo mo bilang idol? Kapag pinili mo si Casey Chang, i will terminate your contract as a group. If you will pick your group, Casey will be sent to asylum and have abortion. Don't worry I will give you a day to choose. Choose for the better. Wag puro emosyon Wim. Yan ang ikinamatay ng Papa mo. "

~

Pangarap...

Pagkakaibigan...

Hindi ko na alam ang paiiralin.

Pero sana tama ang magiging desisyon ko.

Ang isalba si Casey.

Dahil nangako ako. Nangako ako hindi lang sa kanyang ama. Pati sa kanya.

I clenched my fists, took a deep sigh. My knees were trembling outside the CEO's door, holding our contract.

Suddenly, I received a phone call from Jin.

"Wim...can I have a favor? Please, kausapin mo naman ang lola mo para mapaaga ang debut natin. I just want to fulfill my mother's last wish...wim...I'm begging you.."

Hindi ako kumibo. Hinayaan ko lang marinig ang hikbi ni Jin sa phone hanggang sa tuluyan na nga itong namatay.

That day, I actually receive 4 different phone calls from my members. A phone call from Jin, A phone call from blue who is desperately  wants to debut to save their company from bankrupcy, from Chad who ran away fron their house and Kris na sobrang excited sa nalalapit naming debut.

That day, outside the CEO's office, my lips were trembling. As I was holding our contract, drops of water fell from my eyes.

"I'm sorry Casey... I can't save you..."paulit-ulit na hikbi ko. I returned to my room drunk and secured our contract.

A week after that, we debuted as an Idol.

Nagkaroon kami ng maraming fans. And within a couple of months, we received different awards.

And Casey...

I never heard about her again.

Naging successful at masaya kaming lahat kahit na alam kong unfair sa part ni Casey na magdedebut na rin sana ngayon as a solo artist.

Kapag nagtatanong sila, ang lagi kong sinasagot ay hindi ko alam. Hanggang sa lumipas ang mga taon, bigla namin siyang nakalimutan.

Myungjin? He didn't know. All he knew was Casey ran with another man and died.

I drank too much booze kapag naaalala ko ang mga nangyari. It was painful than me breaking up with San.

If I could only bring back the time and choose Casey, what would possibly happen?

Will each of us fall?

Will everyone blame me?

I don't know.

Itinago ko na lamang sa aking sarili ang lahat lahat ng nangyari. Lumipas naman hanggang sa unti-unti rin siyang nabura saakin.

CHAPTER 48: THE VILLAIN

"Casey...I'm sorry. Wala akong nagawa eh."

"Casey, Wim was actually the reason why I helped you na makalaya sa asylum. Siya rin ang nagbigay ng DNA test. Casey, this is too much already. I betrayed my own friends for you to forgive me but now... I can't tolerate things anymore. Sa huli, ikaw rin naman ang matatalo. Please? For the sake of Minnah? Siya ang sobrang nahihirapan dito" ani ni Mon.

Sunod-sunod ang pagpatak ng luha ni Casey. Her hand was trembling as she was still holding her gun. Napaupo siya habang patuloy sa paghihikbi. Napaupo rin si MJ saka siya niyakap at pinatahan.

I hope it will end it here. I hope after this, it would be better for us. Kahit na hindj na maibabalik sa dati.

I looked at San who was also trembling and crying while looking at Casey.  My eyes widened as I saw a gun into her hand. Nang gumalaw ang kanyang kamay, dali-dali akong tumayo at tumakbo papunta kina Myungjin.

Umingay ang buong simbahan nang bigla silang makarinig ng dalawang putok.

"Wim..."nanginginig na ani sakin ni Myungjin habang gulat na nakatitig saakin.

"Minnah..."

Napatitig naman ako sa aking kaliwa. Lumaki ang mga mata ko nang makita ko si Minnah na bigla na lamang natumba sa tabi ko.

"San! Anong ginagawa mo?!"

Hindi na ako nakalingon pa nang maramdaman ko ang likidong tumatagos mula sa balikat ko. I looked at Casey and Myungjin who was already trembling at hindi alam kung ano ang gagawin. Sinubukan kong lapitan si Minnah at buhatin siya kaso pagtayo ko, bigla akong nahilo at natumba.

And as I was gently closing my eyes, i was able to hear all the noise around me. Kasama na don ang paulit-ulit na pagtawag sa pangalan ko at kay minnah.

Then I closed my eyes.

Unofficially My Daddy [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon