Thutos Numeros: UNO Zyx Scrievher

Doce ✔

Expressionless women are now in front of a life size mirror, looking at her long elegant white bridal gown with her stunning heart shaped face with plane make up.

Kasal ang isa sa pangarap ng mga babae sa buhay, mapa enggrande man yan o simple basta kasama mo ang taong mag aalaga, mag mamahal at makakasama mo habang ika'y nabubuhay pa, kahit ano ayos lang.

A Wedding is a bound of two people, dalawang taong nagmamahalan. Iyon ang pangarap ko noon, ang maikasal sa taong mahal ko at mahal din ako, iyon ang pangarap namin ni uno noon na binago naman ng mapait na pangyayari sa buhay namin. I sigh.

"Niña." A soft but a cold voice called my name from behind.

"Lucas." tawag ko sa kanya ng tumabi sya sa akin sa harap ng salamin.

"Are you sure about this?" Tanong nya habang nakatitig sa akin gamit ang salamin. I show him a thin smile.

"Wala naman akong magagawa e." Sabi ko sa malungkot na tono at muling tinignan ang maganda't engrandeng damit na suot-suot ko ngayon. Hindi nya tinupad ang hinihiling ko sa kanya, matutuloy at matutuloy pa din ang kasal.

"Gusto mong tumakas?"

Nag pantig ang tenga ko sa offer ng kapatid ko, agad ko syang hinarap.

"Paano? Mahigpit ang security sa labas, sigurista si Uno. Hindi nya talaga 'ko pakakawalan. Hayaan nalang natin Lucas baka mapahamak kapa, tama ng ako nalang."

"Kaya kitang itakas dito ate." Pag kumbinsi nya.

"Oo, kaya mo at napaka laki ng posibilidad na makita nila tayo. Nandito silang lahat wala tayong takas." Sabi ko at patukoy sa iba pa nilang kasamahan.

Matapos ang ilan pang usapan ay itinaboy ko na sya paalis. Naiwan akong mag isa dito, oras nalang ang hinihintay at magsisimula na ang kasal. Lahat sila ay nakaayos na sa labas.

02/12/19

9:00 pm

It's a midnight wedding, tila ba nangaasar pa talaga sya. Sino namang nasa tamang pag iisip ang mag se-set ng oras ng kasal sa kalagitnaan ng katahimikan ng gabi?

Tulala ako habang iniisip ang mga posibleng mangyari pagkatapos ng seremonyang ito. Hindi maganda ang huli naming pag uusap, five days na ang nakalipas matapos akong ma discharge sa hospital at iyon na din ang huli naming pag kikita.

"Ask our parents to stop the wedding and if you do that, I'll go somewhere. Somewhere far from you and if that happen, you won't see me again, I won't see you again and the pain will fade 'cause I know that you're gone."

Nanigas sya sa kinauupuan nya matapos kong sabihin iyon. That's what I need Zyx, I want you vanish in my life.

Agad syang nakabawi at malalamig ang matang tumingin sakin.

"I'm not jackass to gratify your favor tart, you will marry me no matter what happen. You can't escape on me now, not again, never."

He said then leave me there.

Tulala ako dahil sa mga naiisip kong negatibong pangyayari, hindi ko na napansin may pumasok na pala.

Bumalik sa reyalidad ang pag iisip ko ng maramdaman ko ang mainit na hiningang tumatama sa balikat ko. Agad kong nakita ang isang pigurang nasa likod ko. Malalamig na mata ang sumalubong sa akin. He's wearing a white tuxido with a black highlight on it. Hapit ang manggas nito sa kanyang mga braso kaya't kitang kita ang hugis nito. Natural na mapula ang kumikinang nyang labi, mas lalong tumangos ang ilong dahil sa make up na nakalagay at ang natural na mahahabang pilikmata na bumagay sa itim na itim nitong mga mata, ang makapal na kilay na nasa perpektong hugis at ang buhok na nakataas na mas lalong bumagay at nag bigay ng appeal sa kanya.