Thutos Numeros: UNO Zyx Scrievher

Veintidos ✔

"How are you?" Mababang boses agad ni zyx ang narinig ko kahit hindi pa nakadilat ang mata ko. Dinampian nya ng marahang halik ang sentido ko habang hinihimas ang ulo ko.

Ilang segundo din akong nakahiga bago ako bumangon ng dahan - dahan, inalalayan nya ako para makaupo ako ng maayos.

"Ayos na, hindi nako nahihilo." I said which is true.

"Do you want to eat?" He ask me then look at the food, sinigang na hipon ulit iyon gaya noong naabutan ko noon at mukhang bagong luto pa dahil sa usok na lumalabas dito.

I just nod and he join me on eating our breakfast. Saktong patapos na kami sa pagkain nang may marinig kaming tumunog sa ibaba. Bigla nalang syang tumayo at aambang aalis.

"Ano yun?"

"It's a doorbell." He said then walk away.

Doorbell? It's a weird sound for a doorbell. Hindi ko maririnig kung ano yung mga nangyayari sa baba dahil nasa kwarto pa din ako kaya naman lumapit ako sa dulo ng hagdanan para makita kung sino ang bisita nya.

It was Noah with the dorks. They are talking about something when Skir roam around his eyeballs until he saw me above the stairs, he immediately waves at me with a wide smile on his face. I wave back and smile too, but Zyx notice us so he pushes Skir face using his palm the reason why his smiling face turned into a fierce one.

Bumalik ako sa kwarto para ligpitin ang pinag kainan namin. Habang bumababa ako nakita kong nandito pa din sila nakaupo na sa sala at seryosong nag uusap.

"Hindi ko nga alam na nandito sya." Sabi ni Noah

"Para kasing kabute, susulpot kung saan tapos mawawala nanaman." Si Skir naman ang sumagot.

Naging kyuryoso ako sa pinag uusapan nila, alam kong masama ang makinig sa usapan ng iba pero sa paraan ng pakikinig at pag focus nila, talagang maiintriga ka sa pinag uusapan nila. I stop to hear more, but when the man with dark eyes saw me, I went back to my senses and continue walking to the kitchen.

I can still feel his hawk eyes following wherever and whatever I do. It makes me feel uncomfortable, so instead of avoiding his gazes I look back to where he is and greeted his dark eyes. A few seconds had passed before he decided to move his sight away from me.

"Do you want to walk around and see what's this Island has?" An offer from Zyx after his friends leave the house.

"Sure" wala akong gagawin kaya imbis na mabugnot ay pumayag ako sa alok nya.

Alas diyes palang ng umaga, maliwanag ngunit natatakpan ng makapal na ulap ang sikat ng araw dahilan kung bakit mas magandang lumakad sa isla ng hindi iniintindi ang masusunog na balat, masarap ang simoy ng hangin mula sa dagat. Walang halong amoy ng polusyon hindi gaya sa syudad.

Namangha ako ng makarating ako sa wide space ng lugar, mistula itong sentro ng isla.

"Nasa pilipinas ba tayo?" Tanong ko sa kanya dahil tila karamihan ng nakikita ko dito ay puro banyaga. Ngunit hindi naman malabong nasa pilipinas din kami dahil dinadayo din naman ng mga taga ibang bansa ang magagandang paraiso ng bayan ko.

"Wala" Simpleng sagot nito. Napabaling ang atensyon ko dito at nangunot ang noo, ibig bang sabihin nito ay nasa ibang bansa pa kami?

Biglang lumipat sa akin ang madidilim nyang mga mata, napigil ko ang hininga ko ng biglang mag papansin ang perpektong hugis ng muka nito. Mula sa buhok na tinatangay ng hangin dahilan ng pag papakita ng tila perpekto nitong noo, sa madidilim at kaakit-akit na mata, sa matangos na ilong na halatang may dugong banyaga, sa labing kitang-kita ang magandang hugis hanggang sa porma ng kanyang mga panga.