Kır Çiçekleri

》\《17》/《

Hoşgeldiniz Kamer yüzlü güzel insanlar...

《°•○°•○°•○☆○•°○•°○•°》

Her zaman kendimi küçük gördüm.
İnsanların beni küçük görmediği kadar hem de.
Bunları kendime ben yaptım. Sürekli bir bahane buldum.
Sürekli ilgilenecek başka bir şey buldum. Ama şimdi..
Birazcık da olsa çabalamaya başladığımı hissediyorum.
Ve bu çok güzel bir duyguymuş,yani çabaladığımı bilme hissi.

Önüme olmayan engelleri döşerken ben,meğersem kendimi kandırıyormuşum.

Ama gözlerim açıldı. Artık bahaneler içinde yaşayamayacağımı anladım ve şimdi hiç olmadığım kadar mutluyum.

Bir öğrenci olarak sürekli bahanelere sığınmayı öğrenmiştim.
Şimdi kendime daha iyi bir sığınak buldum.
"Çalıştım ama olmuyor ne yapayım!"

Artık kimse bana evde çalış demiyecek ya da tekrar et demeyecek.

Aslında size yalan söyledim. Yine de bana tekrar etmeyi unutma diyecek annem.
Ders çalış demeye devam edecek.
Ya da düşük aldığımda kızmaya devam edecek.

Ama artık sürekli bunu söylemesine üzülmüyorum. Ya da sürekli bunu duymak artık pek de canımı sıkmıyor.

Çünkü biliyorum ki annem bunu benim iyiliğim için istiyor.
Çünkü onun bizim için güzel hayalleri var.
Çünkü artık bahane uydurmak yerine gerçekten daha fazla çabalamaya başladım.

Çünkü benim de kendim için güzel hayallerim var.
Ve hayallerim için birkaç saat daha hatta günlerce uykusuz kalabileceğimi daha yeni yeni keşfettim ben.

Siz de keşfedin içinizdeki çabalamayı isteyen o diğer yanınızı.

Hangi konuda olursa olsun.
Çabaladığımı bilmek güzel bir duygu.
Siz de çabalamaktan vazgeçmeyin...

246 kelime.

Evet bu bölümde biraz içimi dökmekle karışık bir motivasyonumsu bir şey yazdım.

Umarım beğenirsiniz ve çabalamak için geç kalmadığınızı keşfedersiniz.

NOT: Yazım yanlışlarını bana iletirseniz çok sevinirim :)

Görüşürüz Kamer yüzlü güzel insanlar...