Kır Çiçekleri

》\《28》/《

Hoşgeldiniz Kamer yüzlü güzel insanlar...

《°•○°•○°•○☆○•°○•°○•°》

Doğduğumuzdan itibaren ruhumuz da büyük bir yangın vardı..
Daha bebekken dizginlemeyi başaramazdık ama sonra yavaş yavaş büyüdük..
İnsanlar yaşımızı sorunca her sene, bir sayı daha ekledik yaşımıza..
Bazen 'Hayat' oyununda çocuk rolünü üstlendik bazen de hayattaki en yorgun kişinin rolünü...ama içimizdeki yangın aynıydı.
Sadece herkes istediği kadarını ortaya çıkardı.
Ben hiç çıkarmadım,sen ise çoğu kez o yangını bana karşı kullandın..canımı,ruhumu o yangının alevleriyle yaktın..
Bazen de canımı,ruhumu boşverdin ve hayallerime saldırdın yetmezmiş gibi,

Bana yaptıkların sana yetmedi mi?
Ruhuma yaptıkların yetmedi mi artık?

°
°
°
Herkesin kaderinde neler yaşayacağı farklıydı ama bu yolun sonunda herkesin öleceği ve ölene kadar da çektiğimiz acıların sürekli bizim peşimizde olacağı her zaman değişmeyecek olan bir gerçekti..

Geçmiş bırakmadıkça yakamızı ondan kurtulmak imkansız oluyor..
Canımızı yakıyor.
Diri diri yanıyoruz ama ne o yangın sönüyor ne de biz ölüyoruz.
Hep aynı şekilde devam ediyor bu döngü.
Geçmiş her gün can yakmaya devam ediyor.
Kalbimize yerleşen o yangın ise her gün daha da alevleniyor.
Dayanmak her gün daha da zorlaşıyor..

Her gece yastığımızı ıslatan o gözyaşlarımız bile bu yangını söndürmeyi beceremiyor.
Ama biz her zaman tam tersini düşünüyoruz.
Sanki ağlayınca her şey geçiyor, yüreğimizdeki yangın sonsuza dek sönüyor..hayır yok böyle bir şey.
Biz öyle sanıyoruz sadece.
Ama aslında,ağlayınca sadece içimizi dökmüş oluyoruz.
Tıpkı vücudumuzun terleyerek fazla su ve tuzu vücudumuzdan attığı gibi..
Biz de bize yük olmaya başlayan ağırlıkları ağlayarak hafifletiyoruz ya da biz öyle sanıyoruz.

Çünkü bu ağırlıklar farklı. Asla hafiflemez. Öldürür ama yaşarken yapar bunu. Zıtlaşır. Her anımızı çıkmaza sokar.

Ruhumuzda sinsice yol alır.
Yara açar kalbimizin her bir yanına.
Ama yara bandı yapıştırmayı da unutmaz.
O yara banı kana bulanırken yeni yaralar açar.
Canını yakar.

Hissedersin bu acıyı.
Yarın acımaz dersin.
Sonra gelir kabuk tutmuş yarayla oynar.
Rahat bırakmaz seni.
Ne gitmek fayda ne de kalmak.

Ve sen arafta kalırsın öylece...

417 kelime.

Bir soru sormuştum sizlere (gerçi sadece beni takip edenler gördü bu soruyu) ve siz dört elementten birini seçmiştiniz. Ateş elementi çoğunlukla seçildiği için ateş elementi ile ilgili yazı yazacaktım.

Becerebildim mi bilmiyorum.
Açıkcası yazıyı beğendim ama ateş elementi ile bir ilgisi yok gibi geldi bana ve bu da canımı sıktı.

Zaten ateş elementinde zorlanacağımı söylemiştim ama bu cidden zorladı beni.

Neyse uzattım sanki djdn

Umarım beğenmişsinizdir.

Sizin,benden istediğiniz bir konu varsa söyleyebilirsiniz..

Ve içinizi dökedebilirsiniz.
İnsanları dinlemeyi severim.
Sizi konuşarak teselli edemem belki ama yazarak edebilirim.
Çünkü ben düşüncelerimi yazarak daha iyi ifade edebiliyorum.

Kendinizi booooolca sevmeyi unutmayın Ay Ruhlu Papatyalarım benim...

Diğer bölümde görüşürük artık xjx.