Kır Çiçekleri

》\《29》/《

Hoşgeldiniz Kamer yüzlü güzel insanlar...

Medyaya bir şarkı koydum. Yazımı okurken dinlemenizi tavsive ediyorum. Ben bu yazıyı yazarken medyadaki şarkıyı dinleyerek ilham aldım.

《°•○°•○°•○☆○•°○•°○•°》

Sona yaklaşmış gibiyim.
Önümdeki sis önümü görmeme izin vermiyor.
Bu yol ıssız,karanlık ve sessiz..
Senin sessizliğin kulağımda,
Hıçkırıklarımızın sessizliği kaplamış her yeri...

Durmalı mıyım?
Bu yol devam ediyor mu?
Yoksa bir uçuruma mı varıyor?
Bir uçurumun önünde ise'm,
Beni kurtarır mısın?
Ölümün sessizliği ile ruhlarımızın sessizliğinin birleştiği o anda,
Bulur musun beni?
Kurtarır mısın?
Zamanın yok olduğu,
Haykırışlarımızın boşlukta kaybolduğu,
Tam o anda
Atlasam bir uçurumdan,
Beni kurtarır mısın?
Ölümün kazanacağı o anda,
Bulur musun beni?
Bu ıssız,karanlık ve sessiz yerde...

Gitmeliyim.
Gözlerinden,ruhundan gitme zamanım geldi..
Lütfen sessizliğimizi,
Kimseye ulaşmayan o sessiz haykırışlarımızı unutma...

Gitmiş olmam,gitmiş olduğum anlamına gelmez.
Kalıyor olmam da,kaldığım anlamına gelmez.
Bu kafa karıştırıcı oyundan çıkma vaktim geldi.

Beni sessizliğine davet ettiğin için,
Beni bu kadar içten sevdiğin için,
Beni ruhuna kabul ettiğin için,
Teşekkür ederim.

Üzgünüm ama artık ben yokum.
Bunu ruhuna iletecek ruhum.

Bunu ilk benden duyacaksın,
Üzgünüm ama artık ben yokum.

357 kelime.

Bu aralar sürekli bu tür şeyler yazmak istiyorum.

İnsanlara pes etmemeleri gerektiğini söylemek çok güzel ama bunları yazmak geçiyor şuanlık içimden.

Umarım yazımı beğenmişsinizdir.

Paragraf aralarında geçişleri sağlayamamış olabilirim,bu yüzden üzgünüm.

Lütfen hayatın bize bahşedilmiş olan en büyük ceza olduğunu söylemeyin kendinize.
Çünkü bazen düşünceler,duyguları kandırır. Bu benim fikrim tabi.

Her neyse bu bölümün sonuna geldik kuzumcanlarım.

Taslakta iki bölüm daha var onları da tamamlamam gerekiyor.

Yakında yeni bölüm gelecek. Lütfen beklemede kalın.

Ha bir de sizden bir şey istiyorum.
Yazılarımı kötü bulabilirsiniz. Bunu bana dürüstçe söyleyin lütfen.

Kendinizi siz olduğunuz için sevin. Geçmişte neler yaşadığınızı bilemem ama anlatmak isterseniz buradayım.

Bana anlattığın acılarını,
Kimseye anlatmam.
Kimseye söylemem.
Gözlerim dahi konuşmaz bana anlattıklarınız hakkında.

Biliyorum. İnsanlara güvenmek zor olabilir. Hele ki güven probleminiz varsa..ama bazen bir yabancı ile konuşmak daha iyi gelir.

Sizleri maviliyorum.
Sizi morlamıyorum çünkü bir yerde mor renginin intihar rengi olduğu gibi tuhaf bir şey okumuştum.
Mavileme nedenim ise sizin özgür olmanızı istemem.
Sizin özgürlüğünüz benim elimde değil gerçi.
Sizin elinizde...

Yine çok konuştum değil mi?

Kendinizi boooolca sevmeyi unutmayın.

Diğer bölümde görüşmek üzere.