Kır Çiçekleri

》\《62》/《

Hoşgeldiniz Kamer yüzlü güzel insanlar...

《°•○°•○°•○☆○•°○•°○•°》

Kaybediyorum.
Bunu ilk defa bu kadar yoğun hissediyorum.
Ben... Kaybediyorum.
Dayanamıyorum.
Bazı şeyler o kadar yoruyor ki beni, kalbimi.
Artık dayanamam.

Biliyorum.
Bu yolun sonu gelmeyecek.
Tam ortada kalakaldım.
Ne ilerleyecek ne de geri gidecek gücü bulamıyorum kendimde.
Ama bir an önce buradan gitmem gerek.
Kimse beni bulmadan önce.
Daha fazla yara almadan önce.
Daha fazla yıkılmadan önce..

Kurtarılmayı beklemek zormuş.
Çaresizce bir yardımın gelmesini beklemek çok zormuş anne.

Sonumun belirsizliği beni korkutuyor.
Zamanın ilerliyor oluşu, zamanın şimdisinde olmak, beni korkutuyor.

Ağladım ama yetmedi kimseye.
Daha fazlasını istediler.
Yıkılışımı keyifle seyrettiler anne.
Senin, saçına bile dokunmaya kıyamadığın bu çocuğu öldürdüler anne.
Gözlerini kırpmadan yok ettiler ruhumu.
Boğdular.
Bir nefesi bile çok gördüler.
Oysa ben bir şey yapmamıştım ki.
Sadece yaşıyordum.

Rüyalarımın içinde mutluydum ben anne.
Hayallerimle mutluydum ben.
Ama şimdi mutluluk yakınıma bile gelmiyor.
Neden anne?
Neden?
Hayat başından beri acımasızdı belli ki.
Ama benim bir suçum yoktu!
Ben suçsuzdum anne.

Bunları haketmemiştim ki ben.
Yürüdüğüm bu yolda ardıma baktığımda o günlere özlem duymak üzüyor beni.
Kalbim dayanamacakmış gibi anne.
Sanki atmak istemiyormuş gibi.

Anne..
Beni kurtar buradan.
Çünkü artık bu serçenin ağlama zamanı yakındır.

187 kelime.

Dipnot| bir yerde okumuştum. Serçeler sadece öldüğü zaman ağlarlarmış. Ne kadar doğrudur bilemiyorum.

Günün akşamında, sabahındaki gibi olmadığımı söylemiştim. Akşamları modum çok düşük oluyor. Bu yüzden bu bölüm böyle oldu.

Umut verici şeyler yazmayı özledim. Diğer bölüm umut verici bir yazıyla sizi birleştirir umarım.

UYARI!!!
Kendinizi sevmeyi unutmayın.

Diğer bölümlerde görüşmek üzere.

246 kelime.