Kır Çiçekleri

》\《55》/《

Hoşgeldiniz Kamer yüzlü güzel insanlar...

《°•○°•○°•○☆○•°○•°○•°》

"Birine sarılmaya ihtiyacım var. Hıçkırarak ağlamaya,gerçekten kahkaha atmaya ihtiyacım var."

Sessizlik.
Sağır edici bir sessizlik var burada.
Ve benim hıçkırıklarım bozuyor bu sessizliği.
Canımı keskin bir bıçak gibi acıtıyor hıçkırılarım ve gözyaşlarım.
Nefesim kesiliyor.
Ellerim boynumda.
Ve ben hala ağlıyorum.
Boğuluyorum hıçkırıklarımın arasında.
Aklımda binlerce soru var?
Ne cevapları var elimde ne de o cevapları bulmak için bir güç var içimde.
Elimden gelen tek şey düşünmek ve ayda yılda bir kez ağlamak.
Yardım isteyemiyorum.
Kimseye anlatamıyorum.
Çünkü kimseye güvenemiyorum.
Kendime bile güvenim kalmadı.
Hayallerime ulaşmak bile bir hayal oldu bana artık.
Gerçek dünya da sıkıştım.
Buradan ayrılmak güç..
Kafamı kaldırıyorum.
Gözlerim kapalı.
Ama yinede bakıyorum gökyüzüne.
Yüzümde damlalar var.
Bana göz yaşı olan damlalar..
Yağmur bulutlarından damlayan taneler...
Kendimi kimsesiz hissettiren bir yağmur havası var burada.
Arada gök gürüldüyor,
Attığım çığlıklara eşlik edercesine.
Ama sönmüyor içimdeki kor ateş.
Yanıyorum.
Kül oluyorum.
Ama ben anka kuşu değilim.
Tekrar ayağa kalkabilecek gücü bulamam.
Yanacağımı bilerek tekrar yaşayamam.
Ben o kadar güçlü değilim.
Ben kötü biri de değilim ama nefret ediyorlar benden.
Hayat bile sevmiyor beni,
Mutlu edemiyor.
Yumruk olan ellerimi açıyorum.
Kaldırıyorum gökyüzüne.
Hissediyorum damlayan taneleri.
Tıpkı yanaklarıma damlayan gözyaşlarımı hissettiğim gibi.
Çığlık atıyorum yeniden.
Hissediyorum en derinden,
Acımı yeniden.

Kapalı olan gözlerimi açıyorum bir saniyeliğine.
Önümde, yeryüzünü yağan yağmurun etkisinden kurtarmak istercesine bir gökkuşağı belirmiş. Tam karşımda duruyor.
Elim yavaş yavaş iniyor aşağıya.
Beynimde bir şeyler oluyor.
Kalbim. O da heyecanlandı.
Bir şey. Adını koyamadığım bir duygu kaplıyor bedenimi.
Yüzümde bir tebessüm.
Ve ben yağan yağmura inat parlayan güneş ile işbirliği yapan gökkuşağına bakmaktayım.
Bir ses. "Yapabilirsin!"
Bu hissettiğimde ne?
Bu his. Bu his..
Benim unuttuğum ama sürekli ortaya çıkmak için bekleyen umut mu?
Kaybettiğimi sandığım umutlarım mısın sen?
Beni terk etmeyen...
Beni aslında hiç yalnız bırakmayan...

Lütfen git.
Benden git.
Üzülmek istemiyorum.
Yine hayal kırıklığına uğramak istemiyorum.
Lütfen beni kendimle bırak.
Ben artık,beni benden başkası üzmesin istiyorum çünkü.
Ama sen olunca herkes,herşey üzüyor beni.
Ben artık umut etmek istemiyorum.
Ben artık umut etmek istemiyorum.

367 kelime.

Çok üzgünüm.
Sizi çok ihmal ettim.
Ancak ilhamım yoktu.
Ama bu ufak aralar bana iyi geliyor.

Arkadaslar benim panoma yazdığım duyuruların bildirimi size geliyor mu?

UYARI!!!
Kendinizi zevmeyi unutmayın.

Diğer bölümde görüşmek üzere.