Kır Çiçekleri

》\《3》/《

Hoşgeldiniz Kamer yüzlü güzel insanlar...

《°•○°•○°•○☆○•°○•°○•°》

Aynadan kendime baktığımda çirkin bir kız görüyorum.
Çirkin,kilolu,belki eğri dişli,belki kabarık saçlı..

Kendine böyle söylüyorsun değil mi?

Herkes böyle değerlendiriyor.
Herkes dış görünüşe aldanıyor.
Herkes ben iç güzelliğe önem veririm diyor. Diyor ama aslında herkes yalan söylüyor.
Bizi,bizleri dış görünüşümüzle yargılıyorlar.
Bunu erken fark edemeyenler sessizleşiyor,yalnızlaşıyor.
Ama erkenden fark edenler rol yapıyor.
Sanki hiç bir şeyi kafaya takmazmış,
Sanki hiç bir şey onu yıkamazmış,
Sanki çok özgüvenliymiş gibi davranıyor.
Eğer böyle yapmazlarsa dışlanılacakmış gibi hissediyorlar.
Etraflarında ki herkes bu kişileri çok mutlu,neşeli olarak tanıyor.
Ama duyun onları, bakın gözlerine.
O kişiler sırf siz fark edin diye gözlerinizin tam içine bakar.

Bağırır ruhu.
İçten içe mahvolur.

Böyle kişileri kaybetmeyin ve onları olduğu gibi sevin.
Ruhları size "Gerçek beni fark et artık!" Diye bağırırken,bakın gözlerine..
Zaten gözleri size her şeyi anlatıyordur ama siz hiç fark etmemişsinizdir.

Belki uzakta aradığımız gerçekler gözümüzün ucundadır. Hatta tam gözümüzün içine bakıyorlardır.

Kim bilir?

204 kelime.

Ben de öyle hayran olunacak kadar güzel bir kız değilim ama etrafımdakiler sürekli bana saf,tatlı ve cana yakın olduğumu söylerler.

Bana güzel olmam lazım değil.

Bana lazım olan şey iyi bir insan olarak ölümü beklemek..
Ve ölümü beklerken hayallerimi gerçekleştirebilecek kadar güç..