》\《69》/《

24 7 10
                                    

Hoşgeldiniz Kamer yüzlü güzel insanlar...

《°•○°•○°•○☆○•°○•°○•°》

"damarlarımda açan çiçeklerin, dikensiz olmasını isterdim.. "

Her gecenin sabahını beklemek ne kadar işe yarar? Gerçekten olup olmadığını bile bilmediğimiz o sabahlar, ne kadar uzaktadır sence?

Bir ümit var mı içinde ileriye dair? İyiyim diyebilene kadar yürümek istiyor musun?
Yorulacağını bildiğin halde yinede yürümek ister misin elimden tutup? Yüzünde içten bir gülümseme görebilecek miyim?

Gözlerindeki damlalar bir gün bitecek mi?
Aranızda kalacak mı?
Sabah saatlerini sevdiğim halde geceyi özletmeye devam mı edecesiniz?
Artık mutlu bir gelecek düşleyebilir miyim? Ama bozulmasın bu sefer.. Diğerlerini  bozduğun gibi bunu da bozma..

Ağladığımda yanımda olabilir misin? Sarılabilir misin?
Yoksa gider misin?

Artık yorulmadın mı?
Biraz da kendini düşünme zamanın gelmedi mi?
Bırak seni üzeni,mutlu olmak için çabala. Lütfen..

Uyuduğumu sanma. Seni duyabiliyorum. Ağladın. Saatlerce duraksamadan ağladın. Ben gelemedim yanına..

Özür dilerim.

Elimi tut. Biz beraber çok mutlu olacağız.
Çünkü biz buradan çok uzaklarda, hafızalarımızdan silinen anılarımızla yalnızca kendimizi mutlu etmek için çabalıyor olacağız.

151 kelime.

Biliyorum çok karışık bir yazı. Ama o an aklımdan böyle geçtiği için direk böyle yazmak istedim açıkcası. Yazarken aklımdan geçen cümleleri düzenleyerek buraya aktarırdım normalde ama bu seferlik böyle olsun.

Bu kitabı seviyorum. Cümleler bana ait ve bu hoşuma gidiyor.

Açıkcası beklediğim gibi pek okuyanı yok ama burası sevdiğim bir yer. Biz bize yetiyoruz. Kelimeler bize yetiyor.

Duygularım karman çorba oldu. Biraz duygulandım.

Bu yazıyı aslında 7 Nisan da yazmıştım. Kitabımın, ilk göz ağrımın, yıl dönümünde yani. Aslında o gün yayınşayacaktım ama gerçekten artık ne yazmak, ne okumak ne de ders çalışmak gibi bir his kaldı içimde yalnızca müzik dinlemek istiyorum.

Bundan sonra her bölüm bu kitaba olan vedadır arkadaşlar. Bu kitabın sonu geldi. Şimdi sıra diğerinde. Bugün tıpkı bunun gibi yazılar yazacağım bir kitap yayınladım. Adı "Kırıkların İzi"  ismini çok sevdiğim bir kitap daha.. Lütfen bana darılmayın. Her şeyin bir sonu olduğu gibi bu kitabında sonu var. Lütfen oraya gelin ve diğer yazılarımı okuyun.

UYARI!!!
Kendinizi sevmeyi unutmayın.

Diğer bölümde görüşmek üzere.

321 kelime.

Kır ÇiçekleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin