<Clare's P.O.V.>
May narinig akong nagbukas ng pinto.
Ugh! ang sakit ng kamay ko!
Hindi ko maimulat ang mga mata ko...
Parang...ang bigat bigat ng mga mata ko...
"Omygod! Clare! Drake, anong nangyare sakanya?! b-bakit ang dami niyang sugat sa katawan?!" May bigla akong narinig na babaeng sumigaw. siya yung pumasok kanina. si...Hannah. i know her too well. makikilala ko agad siya marinig ko lang ang boses niya.
Tin-ry ko uli buksan ang mga mata ko and atlast bumukas din. i feel so weak!
Puting dingding. Dextrose. hospital gown. Puting kama. machines.
Nasa hospital ako.
Nandito din sila hannah, kuya at...drake.
I tried to recall what happened.
Nawalan kami ng brakes. bumangga kami sa isang puno. and---wait. omygod. si kirby?! asan siya?!
"Asan si Kirby?" Yan ang unang lumabas sa bibig ko.
Napatingin silang lahat sakin.
"Thank god clare! At gising ka na!" at nakita ko si hannah na palapit sakin para yakapin ako na maluha-luha.
I missed her. ang tagal na naming hindi nag-uusap!
Pero...si kirby?
"Asan si kirby?" ulit ko.
"Clare...magpahinga ka muna. sabi ng doctor medyo napuruhan daw right arm mo kaya kailangan mong magpahinga." agad na sabi ni Kuya.
"A-asan si Kirby?"
"Clare, oonga magpahinga ka muna." singit naman ni Drake.
"no,no,no..." iling na sabi ko. bakit iniiwas nila ang tanong ko?! "Asan si Kirby?!" Just answer answer the damn question!
walang nagsalita. lahat sila nakatingin sa baba maliban kay hannah na kararating lang na mukang wala pang alam sa nangyari.
"Kuya? Drake?" i looked at them. please...sagutin niyo na ang tanong ko! "Just please...answer my question!" i impatiently said.
they looked at each other, trying to communicate with their eyes.
kuya sighed.
"Clare...He's...He's in between life and death...He's 50/50."
"what?" i said, almost whispering.
No...This cant be happening!
hindi pwede! w-were only just starting!
and with that...i started sobbing.
"W-what do you mean?" i asked while sobbing, though i knew what he really meant.
"He's in the emergency room right now...he's been there for 3 hours." this time, si drake naman ang nagsalita.
he looked at me with pain in his eyes.
God! i cant believe this is happening!
A-ako yung may sakit! Ako yung may nakakamatay na sakit! pero...bakit parang nabaliktad ang lahat? bakit parang...ako yung unang maiiwan?
mas lumakas ang iyak ko.
No...please...
agad kong tinanggal ang mga nakakabit sa katawan ko at tumayo sa kama.
God! ang sakit ng mga paa ko!
Ang sakit ng Braso ko! h-hindi ko magalaw sa sakit!
napaupo ako sa sakit ng braso ko.
agad namang lumapit sakin si Kuya.
"Clare! What were you thinking?! you cant leave this room! you're in pain! tignan mo nga yang braso mo!" nag aalalang sabi sakin ni Kuya.
pero hindi ako nagpadala sa sakit na nararamdaman ng buong katawan ko.
i tried to escape pero masyadong malakas si kuya.
"No, kuya! K-kailangan kong makita si Kirby!"
niyakap naman ako ni Drake.
"Clare, kahit minsan naman isipin mo rin yang sarili mo." sabi niya ng mahina pero dinig na dinig namin ni Kuya at Hannah.
"Drake, please...if you really love me, then please..." i said while crying. "...let me go." i pleaded.
"No, clare. I am doing this because i love you..." no! hindi niya ako maintindihan!
"Hindi! Kung mahal mo ako, maiintindihan mo ako! Kaya hayaan mo na akong makita si Kirby kasi wala ka namang karapatang pigilan ako!" kumawala ako yakap niya at tumakbo paputang ER.
hindi niya ako hinabol pero hinabol ako ni Hannah.
ang sakit ng mga paa at braso ko pero hindi ako pwedeng tumigil...kailangan kong makita si Kirby.
nang makita ko ang Emergency Room na sign ay agad akong pumasok.
nagulat ako ng nakataklob na ang kumot sa muka ni Kirby at natunog na ng 'Beep' ang cardiac monitor.
napatigil ako.
"...Time of death 11:26 pm." narinig kong sabi nung isang doctor.
Author's Note:
Heeeey guuuuys! Sorry kung super ikli netong latest UD ko, at 1 page lang. Haha! Tinatamad ako eh! -_- so ayuuun na nga, gusto ko lang ipaalam na malayo-layo pa po ang lalakbayin natin sa istoryang ito. XD baka kasi akala niyo patapos na ang kwento dahil nga patay na si kirby! (?) this is just the end of the beggining. (gumaganon?!) ahihihi. char laangs. so ayun nga, thank you! sa mga readeeerrssss na laging nagbabasa ng Predicting Love. (meron ba? Haha!) hart hart sainyooo! <3 <3 salamat sainyo at umabot itong story ko ng 8 k TT^TT em se tech. (Im so touch. lol)
Kahit trip ko lang gawin to at super corny ng mga unang chapters nito. Haha! Omg binabasa ko tong story ko and i swear! kapag ako reader aayawan ko tong story na to sa ka-cornihan. Haha! Siniraan ba naman daw yung sarili niyang story?! xD basta! Thaank yoou Guuys :* Dont forget to Vote!
