Ölümcül

5

      

         Şu bir iki gündür yaşadıklarım ne kadar da boktan şeylerdi.  Yok vampirmis, yok cadiymis,  yok ölümcülmüşüm.  Hala bunları kabul etmek istemiyordum.

         Sabah Mr.holl kapıyı çarparak açtı. Üçümüz de yerimizden sıçradık. 

-Kalkın

-Neler oluyor Mr.Holl?

-Gidiyoruz Mi.

-Size gelmeyecegimizi söyledim.

-Mi ceneni kapat ve yürü. 

        Kızlar sesini cikarmiyorlardi.  Mr.holl üzerime gelince onu itmek için elimi uzattım. Amacım onu fırlatmak değildi. Icimden böyle de düşünmemiştim.  Duvara çarpıp yere düştü.

-Beni öldürmek mi istiyorsun Mi?

-Ben... Istemeden oldu Mr.Holl.

-Kendini kontrol edemiyorsun Mi. Buna çözüm bulmamiz gerekiyor yoksa herkese zarar vermeye başlayacaksin.

        Gerçekten herkese zarar verebilirmiydim?  Sevdiklerime de mi? Mr.Holl haklı olmalı. Çünkü iki gündür yaptıklarımi farketmeden yapıyorum. Kızlara döndüm. Soru sorar gibi bakiyorlardi.

-Dün Mr.Holl ile konuşmaya gittiğimde bizim onunla gitmemiz gerektiğini söyledi. Onunla yaşamamiz gerektiğini. Cadilarin beni bulmamasi gerekiyor kızlar. Çünkü Vampirlerin soyunu kurutmak için benim tüm kanımi istiyorlar. Ve siz de herseyi bildiginiz için Mr.Holl sizinde onun yanında kalmanızi istiyor. Bunun için sizi zorlamayacagim ama ben gitmek zorundayım. Çünkü dünden beri yaptığım şeylerin farkında değilim. Öğrenmek zorundayım.

        Ikisi birden gelip bana sarıldı. 

-Seninleyim Miranda seni yanlız Birakmayacagim

      Dedi Caroline.

-Ben de seninleyim.  Sen beni zorlayamazsin. Ben seni zorlarim Miranda. Ve zorla senin yanında kalmak için ısrar ediyorum.

       Bunu diyen de Emily di.  ikisini de çok seviyordum. Beni hiçbir zaman bırakmamislardi.  Şimdide yanimdaydilar. 

-Ikinizi de çok seviyorum Iyi ki varsınız.

        Eşyalarımizi topladıktan sonra yola çıktık.  Yol git git bitmiyordu. 

        Araba kocaman bir kapının önünde durdu. Kapının yüksekliği arşa yakındı doğrusu.  Duvarlar da aynı yükseklikteydi.  Neden bu kadar yüksek yapılmıştı ki? Bazi dizilerde vampirler uçabiliyordu.  Koca kapı geriye doğru açıldığında yemyeşil bir bahçeye girdik. Kocaman bir bahçeydi burasi. Heryerde  ağaçlar vardı. Mr.Holl arabayi durdurduktan sonra arabadan indik.  Eve kadar sanırım 10 dakika yürüdük. Ev Şato gibiydi. Beyaz Saray da yanında halt etmiş demek geldi içimden. Evin içerisine girdiğimizde çok geniş bir alan vardı.  Duvardaki geyik kafası da neydi? Üçümüz de ortada durmuş evi inceliyorduk.  sol tarafta büyük bir salon vardı.  Sağ taraf sanırım mutfakti.  Ama vampirler yemek yemez ki. Yerler mi yoksa?  sağ ve soldan karşılıklı aynı kata çıkan merdivenler vardı.

-Insanlar siz ikinci kattan istediğiniz odaları seçebilirsiniz. Mi sen de benimle aynı koridor da üçüncü katta kalacaksın.

-Oncelikle onların adları var bu Caroline diğeri de Emily

       Deyip arkadaslarimi gösterdim. 

-Herneyse Mi. Ben isimlere aldırmam.

-Ben sizinle niye aynı koridorda kalıyorum? ben de ikinci katta kalacağım. 

-Çok konuşuyorsun Mi. Senin odan hazırlandi.

       Kavga etmeye bile halim yoktu.

-Kızlar çıkıp uyuyalim mi?

      Ikisinin de gözlerinden uyku aktığı için itiraz etmediler. Onların bulunduğu katta dört oda vardı.  Ortadaki iki odayı seçtiler. odalarına baktigimizda ikisi de çığlık attı. Emily dolabı açınca gördüğü kıyafetleri tek tek denemeye başladı. Caroline da kendi odasinda makyaj malzemelerini görünce kendinden geçti.  Onları odalarında rahat bırakıp yukarı çıktım. Bu adam benim arkadaslarimin ozelliklerini, buraya geleceklerini hatta bu odalari sececeklerini nereden biliyordu?

       Üçüncü katta iki oda vardı.  Neden bu şekilde gidiyordu ki? Birinci katta altı oda ikinci katta dört oda ve üçüncü katta iki oda.Acaba hangisi benim odamdi.  Soldaki odaya girdim.Su sesi geliyordu.  Burası Mr.Holl un odası olmalıydı. Sessizce odadan geri çıkıp bir yanındaki odaya girdim.  Kocaman bir odaydi. Tüm bahçeyi görüyordu.  Etrafı incelemeyi ve odayı karıştırmayı bırakıp kendimi yatağa attım.  Artık adamakilli bir uyku çekmeliyim. Yoksa uykusuzluktan öleceğim.

        Gecenin bir yarısı çok kötü bir kabusla uyandım.  Kendime gelmeye çalıştığım sırada kapı açıldı. ister istemez yerimden sıçradım. 

-Kapıyı çalmayı ogrenmelisiniz

-Çığlık atıyordun ne yapmalıydim söyler misin?

-Kötü bir kabus gördüm

-Ne gördün?

-Size ne?

-Ne gördüğünü söylemelisin. 

-Cadilari gördüm ama bir tanesi Veronika'ydi. 

-O kim?

-Emily nin annesi. Boşver saçma bir kabustu.

-Uyumaya çalış

         Acaba sen birden her yerinin kesik olduğunu ve bir kaba akan kanlarini görüp rahatça uyuyabilir misin diye geçirdim içimden tabiki bunu ona söylemedim.  Uyuyacağımi göstermek için arkami döndüm.  O da zaten odadan çıktı.  Veronika bütün heryerimi kesmisti çok kötüydü.  Gerçekten yaşadığımi hissettiğim bir kabustu...