Ölümcül

29

Aradan iki hafta geçmişti ve Zac beni hiç arayip sormamisti. Gerçi burası Zac'in yaşadığı yere 500-600 mil uzaklıktaydi. Ama telefonum bile çalmamisti. Istese Nerede olduğumu öğrenebilirdi. Emily Nerede olduğumuzu biliyordu. Yani Zac bana ulaşmak istese zorluk cekmezdi.

Bu düşünceler içindeyken karnima giren ve öncekilere asla benzemeyen bir ağrı ile yatağımdan sıçradım. Canım yanıyordu. Zorlukla "yardım edin" diye bağırdım. Bu acının tarifi yoktu. Caroline ve Anna nin içeri girmesinden başka birşey hatırlamıyorum.

Gözlerimi açtığımda yatağımda yatıyordum. Bu bir rüya miydi? Tüm Düşündüklerim. Çektiğim tarifi imkansız acı. Hepsi bir kabus muydu?

Odadaki bebek ağlama sesi ile kendime gelip yataktan fırladım. Karnima baktım şişlik yoktu. Odaya baktım. Bebek yatağı vardı. Ve içinde ağlayan bir bebek. Ben doğum mu yapmıştım? Ama neden hatırlamıyordum. Karnimi açıp baktım kesik dikiş vs hicbirsey yoktu. Heyecan ve korku ile yatağa yaklaştım. Çok tatlıydi. Bembeyaz pamuk gibi bir teni vardı. Gözleri bana burnu babasına benziyordu. Neden ağlıyordu ki? Kucağıma alsam tutabilirmiydim? Yavaşça kucağıma aldım. Altı da temiz. Bir bebek neden ağlar ki? Tabi ya acıkmıştı. Yatağıma geçip onu yatağa yatırdim. Göğsümü açıp kucağıma aldım.

Karnini doyururken uyuyakalmisi. Yavaşça yatağına yatırdim. Ona ne diye hitap edecektim? Ismini ne koyacaktim? Zac şimdi yanımda olsaydı ona da sorabilirdim?

Hayır ona birsey sormayacaktim. Çünkü o beni üzmüştü. Bana sormadan bebeğime ve bana zarar vermeye kalkmisti. Zaten merak ettiği de yoktu.

Aciktigimi hissedip aşağı indim. Artık kendime iyi bakmam gerekiyordu. Artık bebeğim için kendime iyi bakmaliydim. Anna ve Caroline salonda sohbet ediyorlardı. Beni görünce ikisi de ayağa kalktı.

-Hiç birşey hatırlamıyorum. En son ağrıdan bayıldım ve uyandigimda bebeğim doğmuş ve acıkmıştı.

-Meslek sırrımı veremem (Anna)

-Ikinize de çok teşekkür ediyorum.

-Hadi gel senle mutfağa gidelim. (Caroline)

-Açlıktan ölmek üzereyim.

Mutfağa gittiğimizde Caroline hemen bana yiyecek birseyler hazırladı. Iki üç gündür odamdan pek çıkmıyordum ve pek birsey yemiyordum. Bu yuzden iki tabak yemek yedim.

-Iyi misin tatlım?

-Evet Cary. Oldukça iyiyim. sanki bugün ben doğum yapmadım.

-Haha

-Gerçekten ama.

-Iyi olmana sevindim. Bu arada Emily çatlamak üzere. Bu yüzden Chris ile buraya geliyorlar.

-O?

-O gelmiyor tatlım. Ama üzülme. Bir gün doğruyu öğrenecek.

-Ogrenmesine gerek yok.

-Nasıl yani?

-Ogrenmesini istemiyorum.