STILL INTO YOU

CHAPTER 4

CHAPTER 4

FRIENDS

I woke up early in the morning. Tulog pa si Kylyne at Andrea, umaga na kasi kami natapos pati si Elijah at Jacob tulog pa din pero wala si Noah.

Nag hilamos na ako at nag ayos bumaba na ako di ko na ginambala pa ang mga kaibigan natutulog.

Pag baba ko bumungad sakin ang isang Noah na naka top less at nag luluto. Magsasalita na sana ako kaso na unahan nya ako

"Good morning" bati nya ng makita ako. "Sit drink your milk para mahimasmasan ka na." he said sinunod ko naman ang gusto nya mangyari, naupo na ako sa gitna ng lamesa.

"Didn't you sleep?" I asked.

"I did." he simply replied.

"Bat ikaw ang gunagawa nyan anjan naman si yaya Mildred."

"It's fine and umaga na tayo natapos pagod nadin yun sya na kasi nag ligpit ng pinag inuman natin."

"Ano bang nagyare kagabi?" i asked.

"You are very drunk baby..."

Umawang ang mga labi ko at medyo nailang. "T-Then?"

"You fell asleep on my shoulders and I carry you to the room and Elijah and Jacob carry Kylyne and Andrea."

"You know what you should carry your sister not me." I said and rolled my eyes.

I can't understand why am I even talking to him?

"But I want you baby." he said and smirk.

Nag iwas ako sakanya ng tingin. Why he's like this? "Ewan ko sayo let's just eat" I said.

"You're not mad at me anymore?" biglang tanong nya na nakapagpatigil sa akin.

"Hindi naman dapat tayo nag tatanim ng sama ng loob, you know just forgive." i said then shrugged my shoulders. "Kasi ang forgiveness di para sa taong naka gawa sayo ng masama o nagawan mo ng masama  it's for yourself because when you forgive even they don't ask them you free yourself." I said sabay subo ng pancake na niluto nya. "And forgiving someone doesn't mean forgetting what they've done to you."

I wasn't really mad at him so I am not lying when I said that. I'm hurt and that's the truth.

Being hurt is so far from being mad, there's difference.

"You're still kind kahit sobra sobra na yung pain." he said sabay titig sa akin.

Kumain na lang kami at nakaka ilang subo pa lang ako biglang may nag salita na.

"Wow magkasama ang dalawa na kumakain." ani Jacob sabay tapik sa balikat ni Noah.

Nag angat ako ng tingin sakanila na pare parehong naka ngiti.

"Let's just eat." ani Kylyne at naupo na. "Hayaan nyo na yan na dalawa, I wonder nga eh kung bagka balikan na yan." sabi ni Kylyne habang kunyare na nag iisip

"Were just friends okay?" I said and rolled my eyes.

For pete's sake I don't even know why I said were friends!

"Friends huh." ani Andrea "I see." she said and smiled meaningfully.

"We should do this again ang saya." ani Elijah kaya nabaling na ang atensyon namin sakanya.

"Yeah." pagsang ayon naman ni Andrea.

"Sa next time sa bahay naman diba kuya." si Kylyne sabay tingin ki Noah na nakatitig sa akin.

Nailang ako sa mga titig nya kaya nag iwas na lamang ako ng tingin.

"Yeah." pag sanag ayon ni Noah. "We should all be available." dugtong pa nito.

"Let's plan na." si Jacob na bakas ang pagkatuwa. "Na e-excite ako eh."

"When you are all free." ani Noah.

"Im always free." si Jacob.

"Me too." si Elijah naman.

"Naka leave ako ngayon." si Andrea

"I don't have work." si Kylyne. "Di ko parin tinatanggap yung sa company namin."

"What about you Lay?" baling sakin ni Andrea.

"Hmm pwede naman ako mag off kung kailan tayo mag s-sleepover ulit." I said sabay tingin sa plato masyado na kasi akong naiilang sa paninitig ni Noah.

"What about next saturday hanggang sa sunday?" si Jacob.

"Pwede Wednesday naman na ngayon so tara?" si Andrea.

"Game." si Elijah sabay latag ng kamay.

"Game." si Kylyne sabay patong sa kamay ni Elijah.

"Mas game ako jan." si Jacob Sabay patong din sa kamay ni Kylyne na nakangisi.

"Game din ako." si Andrea naman ang sumunod na nag lagay ng kamay.

"Game." tipid kong sabi sabay patong ng kamay sa kamay ni Andrea.

"Then let's go on saturday." si Noah sabay patong ng kamay sa kamay ko at nag ka tinginan kaming dalawa.

Mga 11 na umalis ang mga kaibigan ko nag ligpit na si yaya Mildred. Tumaas na ako para mag ayos. Pupunta ako ngayon sa bahay para makita ang kapatid na miss nya daw kasi ako kaagad sabi ni mommy.

Nag ayos na ako at nag bihis nag lagay din ng konting kolorete sa mukha, bumaba na ako at nag paalam ki yaya baka rin kasi gabi na ako makauwi inanyayahan ako ni mommy na doon na mag dinner kaya binilinan ko si yaya Mildred na wag ng mag luto

Bumaba na ako at pinatunog ang sasakyan pumasok na ako sa loob at pinaharurot na ang sasakayan sa kalsada patungo sa paroroonan ko.

Ng makarating ako ay pinark ko kaagad ang sasakyan ko nakita ko ang kapatid ko na nag hihintay sa akin.

"Ate is here na!" sigaw ni Nico.

"Hi baby you miss ate?" tanong ko na sigurado naman ako sa sagot, niyakap ko sya at tumango lamang ang kapatid.

"You should stay here ate." I smiled at him. "It's so nice here."

"Oo nga Lay please move out." si mommy.

"Anak let daddy na makabawi sayo tsaka sa kapatid mo." si daddy naman.

"Should we just enter first?" Isaid para mawala ang usapan at mga pamimilit nila.

"Yeah yeah baby." si mommy.

Pumasok na kami at ng nag 7 na ay nag dinner na kami at nag usap na about sa business na binabalak ni daddy na ibigay sa akin hinayaan ko sila ni mommy mag usap hanggang sa mapunta sa akin ang usapan

"So Layna naka pag decide kana ba?" si mommy. I look at her.

"Ate please kahit for me dito ka na lang mag stay." si Nico.

"Anak please let daddy na makabawi sayo ilang taon din ako nawala sa tabi mo at ilang taon din akong hindi nag paka tatay sainyo." si daddy.

And it's all your fault, if only you wouldn't just leave us.... yun sana ang gusto ko isagot.

"Fine I will let you just don't waste my chance na ibibigay dad I will move out tomorrow " I said and continue to eat sana lang di ko pag sisisihan ang naging desisyon ko, I miss daddy so much and I love him pero di parin maalis na iniwan at sinaktan nya ako same as Noah.

But moving out here also does not mean I will just forgive him and let him be part of my life like nothing happened. Doors are still closed in me for the people who left.