WAKAS

3K 48 2
                                    

WAKAS

Pataas na daw si Lay, ng maramdaman ko ang pag bukas ng pinto ay saka kami nag aaway kunyari ni Shane.

Kinasabwat ko talaga si Shane na buti pumayag. Well mama and papa didn't agree with this pero si Kyl alam nya na ito ang mas makakabuti.

Nang marandaman kong nasa may pinto na sya ng kwarto ay agad kong hinalikan si Shane. Agad naman kaming napabaling ni Shane ng may narinig kaming nahulog.

Kita ko sa mga mata nya ang lungkot ang pagtataka at pagakakagukat.

"Trix" i said.

"It's fine" she said as tears fall down from her eyes.

Baby please forgive me I only need this to do, for you not to get hurt if I didn't survive.

"Just hear me" sabi ko. Just hear me and lwt me say. It's over baby I don't want you to get hurt.

"Okay" tanging nasabi nya habang umiiyak.

"Im sorry" i said. Pilit kong pinatatag ang boses ko na parang di nag sisisi sa ginawa. I know you will be more hurt if you find out that i have sick.

"Yeah it's fine okay" she said while crying. Fuck! i want to hug her."You know I should go now baka naiistorbo ko kayo" sabi nya and she smile in pain. Oh baby no please.

I know she still can't move on about her dad pero baby i need to do this. For you to have time to move on.

"Im sorry" I said. "Hey hey I want us to end up" I said. It was very painfull saying to the person you love to end up.

"Okay" She said and smiled painfully again.  "I respect your decision maybe napabayaan kita im so sorry it's just that i? I can't be heal and be okay kahit two years na and now wow okay if that what you want" she said and smiled.

Tumalikod na sya at lumabas di ko na sya hinabol.

"Noah it's fine" si Shane alam nya kasi kung bakit ko yun ginawa.

"No it's not she's hurt" I said.

"And what do you expect? but it's for her naman eh" si Shane.

"Leave" I command, umalis naman sya.

After noon ay Nag flight kami papuntang U.S para mag pagamot. After years they said i am free to my cancer. Kaya naman umuwi ako kaagad ng Pilipinas ng malaman ko yon at sinabi ko sa sarili ko na babalikan ko sya. Pero months ulit nalaman namin na bumalik nanaman ito! And it's a wrong timing kung kailan okay na kami ni Trixie. Kaya ganon na kang ang pag tutol ni Kyl kasi alam nya na dahil bumalik annaman ang sakit ko ay pwede ko nanaman iwan si Trixie but this time i will not. Masyado akong naging duwag dati na sabihim saknaya ang totoo. But this time not anymore.

Pero hindi ko alam kung anong gagawin ko na ngayon pinapaalis nya ako, it hurts so much for her to asked me to leave. But that's what she wants.

Nah away din kami ni Kylyne ng malamn ko na sinabihan nya si Trixie na umiwas sa akin, pero alam ko din na tuliyan yung ginawa ni Trixie dahil may nakita syang dahilan.

"Why did you said that?!" inis na sabi ko ki Kylyne.

"Noah stop" si mama. Nasa bahay kami ngayon at nalaman ko na sinabihan ni Kylyne si Trixie na umiwas na sa akin

"No mama, hindi dapat sya nakiki alam sa amin!" sigaw ko pang sabi.

"And what kuya? Trixie will suffer?!" aniya, hindi naman ako sumagot. "What if hindi ka gumaling? paano na lang si Trixie? she loves you! wala naman sa aking problem na mag kabalikan kayo! pero nung nagkabalikan kayo bumalik din yung sakit mo!" aniya pa na dere deretso ang luha.

"I get your point, she asked me to leave Kyl now you think gugustuhin ko pang mabuhay?!" inis na sigaw ko.

"Ayaw ko lang na masaktan sya, if ever" aniya, niyakap ko naman sya at hinalikan sa noo.

"Gagaling ako so please just believe in me" I said, hindi pa din sya tumigil sa pag iyak. "Sshhh" pagpapatahan ko sakanya.

"I'm sorry kuya" aniya pa na umiiyak pa din.

"It's fine" I said even if it isn't.

Palihim ko paring sinusundan si Layna until week past nalaman ko na nag vacation pala sila, gusto ko syang sundan kaso I got a problem with my health pinasundan ko sya sa tauhan ko until one months pass nalaman kong na comatose ako, but i'm happy because I heard Layna's voice makes me want to open my eyes.

The most important thing right now is she walking towards me in her elegant gown and the crown on her head makes her more beautiful.

I'm happy that after all that happens she still mine in the end. Napatingin ako sa tyan nya i'm excited for our baby to come out. We gonna have our own family finally!

Months pass after our wedding lumalaki na ang tyan ni Lay and i'm happy. And because of that lagi din nandito ang family namin pareho they want to see kung ano ng nangyayare.

Three more months pass.

We take a Vacation here in boracay. My wife is in the pool wearing her two piece and sunglasses habang nakahiga sa flamigong floater nya.

I watches her and her stomach na malaki na i'm excited to see our son soon. Inalis nya ang sunglases nya bigla naman akong pumunta sa pool because I know na gusto nya ng umahon.

"Thank you" aniya.

"Be careful" I said inaalalayan sya. Naupo sya at tumabi naman akk sakanya. "You tired?" I asked at kinuha ang extrang towel para ipantakip sakanya.

Gabi na at nakita kong nakatingin si Lay sa kawalan nasa terrace sya kaya naman nilapitan ko na sya. I hug her from the back. We didn't speak pinakiramdaman namin ang isa't isa.

We were happy in our lives I stared to my wife and I realize that, No storm last forever, Sometimes our hearts needs more time to accept what our mind already knows. You either get bitter or get better. It's that simple. You either take what has been dealt to you and allow it to make you a better person, or you allow it to tear you down. The choice does not belong to fate, it belongs to you.




STILL INTO YOUTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon