၃လခန့်ကြာသောအခါ-
လရောင်ဖြာကျနေသောဒါမီဝမ်နန်းဆောင်တော်။
အဆောင်တော်အတွင်းငြိမ်သက်လျှက်..
ထိုစဉ်အဆောင်တော်တံခါးငြင်သာစွာ
ပွင့်လာပြီးမိန်းမပျိုလေးတစ်ဦးခေါင်းစွပ်အုပ်
လျှက်ထွက်လာလေသည်။
မလှမ်းမကမ်းရှိချယ်ရီပင်အောက်၌လူ
တစ်ယောက်ရပ်နေ၏။
သူမထိုသူ့ထံအလျှင်အမြန်သွားလိုက်သည်။
"အမိန့်ရှိပါအရှင်"
"ကလေးကိုဖျက်ချ ပြစ်လိုက်"
"ရှင် ဒါပေမ့ဲ"
"ညီမတော်ကဖျက်ချစေချင်နေတယ်"
"ဒါ ဒါက"
"ရော့ဒီအဆိပ်တိုက်လိုက် တစ်လလောက်တော့
သူခံရလိမ့်မယ် အသက်တော့မယူသေးဘူး"
"မလုပ်လို့မရဘူးလား အရှင် ဒီဟာကအရမ်း"
"မင်းကကိုယ့်ကို အာခံနေတာလား
အားစူးး"
မှန်ပါသည်ထိုမိန်းမပျိုမှာရှောင်ချင်အလေးပေး
ဆုံးအပျော်တော်တွေထဲကတစ်ယောက်ချင်းစူး
ပင်ဖြစ်သည်။
ချင်းစူးထိုလူအားနင့်နဲစွာကြည့်လိုက်သည်။
" အရှင်ကမီးထဲထိုးဝင်လို့စေခိုင်းရင်တောင်
ချင်းစူးတုံ့နှေးနေမှာမဟုတ်ပါဘူး"
" အ့ဲတာတွေချစ်နေရတာ"
သူမကိုယ်လုံးလေးအားတင်းကျပ်စွာဖက်
ထားခံရသည်ကိုပင်နီးကပ်သထက်နီးကပ်
အောင်ရင်ခွင်ကျယ်ထဲတိုးဝင်ထားလိုက်မိ
သည်။
....
....
....
"မင်းကြီး ညစာစားချိန်ရောက်ပါပြီ"
"အင်း ဟုတ်ပြီဧကရီဆောင်ကိုကြွမယ်
ပြင်ထား"
" မှန်လှပါ"
ဝမ်ယွန်အထိန်းတော်တို့နှင့်အတူ
အားချင်ရှိရာလှမ်းလာခ့ဲသည်။
စိတ်ထဲမှာတော့တစ်မျိုးဖြစ်လို့နေကာ
မိဖုရားဟီဘင်ပြောသော
စကားများသာအကြိမ်ကြိမ်ပြန်ကြားယောင်
နေသည်။
အကယ်၍ များ....
မဖြစ်နိုင်ဘူး ငါစိုးရိမ်လွန်နေတာဘဲဖြစ်မှာပါ
အားချင်ဘေးမှာလဲငါ့လူတွေလျို့ဝှက်ပြီးလွှတ်ထားတာဘဲ။
အဆောင်ရှေ့ရောက်သော်အပြင်တွင်
ထွက်စောင့်နေသောအားချင်အား
တွေ့လိုက်ရသည်။
"အားချင် အထဲမှာဝင်နေတာမဟုတ်
ဘူးကွယ်"
အေးနေသောလက်ကလေးအားအာ
ငွေ့ပေးလိုက်သည်။
"အရှင့်ကိုလွမ်းလို့တဲ့ ကလေးလေးက"
နားနားကပ်ပြောလာသောအားချင်လေး
အားအသဲယားစွာတစ်ချက်ဖြစ်ညှစ်လိုက်
သည်။
"ကလေးလေးက ဗိုက်ဆာနေပြီတ့ဲအ့ဲဒါကြောင့်
ခမည်းတော်ကအတူစားပေးမလို့ လာသွားရအောင်"
နှစ်ယောက်သားခေါင်းချင်းဆိုင်ကာတွတ်ထိုးပြီး
နောက်ပြင်ထားသောထမင်းဝိုင်းတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်
ကြသည်။
ဝမ်ယွန်သံသယရှိစွာပွဲတော်အုပ်ကိုအပျိုတော်
တစ်ယောက်အားမြည်းစမ်းခိုင်းလိုက်သည်။
အားချင်ကတော့မျက်လုံးအပြူးသားလေးနှင့်
လိုက်ကြည့်နေသည်။ ဝမ်ယွန်ပြုံးပြလိုက်ကာ
အပျိုတော်၏ အခြေအနေစောင့်ကြည့်နေမိ၏။
ဘာမှမဖြစ်ကာမှသက်သက်အတွေးလွန်နေ
သည်ကိုတစ်ကိုယ်တည်းပြုံးမိသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲအရှင်ရဲ့"
"ဟင် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွယ်
အားရှိအောင်များများစား"
ထိုအခါမှအားချင်ပလုတ်ပလောင်းလေး
စားတော့သည်။အရင်ကထက်ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်လာသည်မို့သူအချစ်ပိုရပြန်သည်။ တစ်ချက်တစ်ချက်ဝါးလိုက်ရင်ပါးလေးတွေကအိခနဲအိခနဲလုံးတက်လာသည်မို့ဤသည်ကိုကြည့်ကာအသဲယားမိပြန်၏။တူလေးနှင့်ဟင်းပန်ကန်တွေအားညွှန်ပြရင်းစားနေသည်ကိုကြည့်ကာဝမ်ယွန်ဗိုက်ပြည့်နေမိသည်။
ထိုစဉ်ရုတ်တရတ်အားချင်လက်ထဲမှ
တူနှစ်ချောင်းလွတ်ကျသွားသည်။
လက်တစ်ဖက်ကဗိုက်ကိုကာထားလျှက်
လဲကျသွားလေသည်ကိုသွေးပျက်စွာမြင်လိုက်ရလေသည်။
" အားချင် အားချင်!!!"
ဝမ်ယွန်ရင်ခွင်ထဲဆွဲပွေ့ကာအပူတပြင်း
ခေါ်မိသည်။
"က ကလေး အ့"
"စိတ်အေးအေးထား ကိုယ်ရှိတယ်"
ပွက်ခနဲအန်ထွက်လာသောသွေးများ
ဝမ်ယွန့်ရင်ဘတ်တွင်စိုရွှဲသွားလေသည်။
ဘေးမှအပျိုတော်တို့သည်လည်း
ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ။
အားချင်ခန္ဓာကိုယ်တွင်နာကျင်နေသော
နေရာများအားသတိမထားနိုင်။
ကလေးအန္တရာယ်မဖြစ်ဖို့သာဆု
တောင်းနေမိသည်။
"ခမည်းတော်တို့ကို ထားမသွားပါန့ဲကလေးရယ်"
" တော်ဝင်သမားတော်ကိုဆင့်ခေါ်စမ်း!!"
"မှန် မှန်လှပါ"
" အားချင် ကိုယ်ရှိတယ်နော်
စိတ်ကိုတင်းထား"
အရာအားလုံးရှုပ်ရှပ်ခပ်နေစဉ်
ဂျုံရှစ်ကိုမျက်ရိပ်ပြလိုက်သည်။
ထိုအခါသူကလဲအဓိပ္ပါယ်ပါသော
အကြည့်နှင့်ပြန်ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ
ထိုထမင်းဝိုင်းကိုပကတိအတိုင်း
တူ။ထမင်းပန်းကန်။ဇွန်းတို့ကို
နေရာမပျက်သယ်ဆောင်သွားလေသည်။
အားချင်ကိုကုတင်ပေါ်ဖြေးညှင်းစွာချပေး
လိုက်ချိန်
" အ အရှင် ကလေး"
"ဘာမဖြစ်ဘူး ကိုယ်တော်တို့န့ဲရှိနေတယ်လေကွာ
အားချင်လေးအိပ်ပျော်မသွားရဘူးနော်"
တုန်ရင်နေသောလက်ကလေးအားဖြစ်ညစ်
ကာဝမ်ယွန်မျက်ရည်များအတားအဆီး
မရှိကျလာလေသည်။
ချင်းစူးတစ်ချက်ပင်ကြည့်လိုက်ကာတမင်
ငိုပြလိုက်သည်။ ဘေးမှအားလန်
ကတော့ကလေးအန္တရယ်မထိအောင်
သာလက်ဝါးနှစ်ခုပူး၍ ဆုတောင်းနေ
သည်။ မကြာလိုက်ပါ
တော်ဝင်သမားတော်ကြွလာလေသည်။
" သမားတော်ကြးီ အားချင်ကိုကြည့်ပေး
ပါဦး"
မျက်ရည်များကျကာဟန်ပင်မဆောင်နိုင်
ရှိုက်သံနှော၍ ပြောလိုက်မိသည်။
"အရှင်မင်းကြီးစိတ်အေးအေးထားပါ
အပြင်ခနလောက်ထွက်ပေးပါ မင်းကြီး"
ဝမ်ယွန်လေးပင့်စွာထွက်လာလိုက်သည်။
အဆောင်အပြင်အရောက်ဒူးများခွေ ကျ
လာကာအနီးရှိတံခါးကိုမှီလိုက်ရသည်။
" မင်း မင်းကြီး"
လက်တစ်ချက်ကာပြလိုက်ကာကြမ်းပြင်
တွင်ထိုင်ချလိုက်သည်။
"မင်းကြီး ဧကရီန့ဲကလေးကျန်းမာမှာပါ
စိတ်ထိန်းတော်မူပါအရှင်"
" ကိုယ် ကိုယ်တော် ဘာများ
လုပ်ခ့ဲမိလို့လဲ ဘာလို့ကိုယ်တော်တန်
ဖိုးထားရတ့ဲလူတွေဘဲထိခိုက်နေရတာလဲ"
အထိန်းတော်ကြီးအားနာကျင်စွာဖွင့်ဟလိုက်
မိသည်။
" ဟားးးးးးးးးးးး!!!"
လည်ချောင်းကွဲမတက်အသံကုန်ခြစ်အော်လိုက်ကာမျက်နာကိုလက်ဖြင့်အုပ်၍
ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေမိသည်။
ဘေးမှအထိန်းတော်ကြီးက ပုခုံးတို့အားဖေး
မရင်းနှစ်သိမ့်ပေးနေလေသည်။
"အရှင်"
နောက်မှဂျုံရှစ်ခေါ်သံကြားလိုက်သော
ကြောင့်ဝမ်ယွန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
ဂျုံရှစ်အရှင့်အားစိတ်မကောင်းစွာကြည့်
မိသည်။ အိန္ဒြေပျက်၍ ငိုယိုနေသော
အရှင့်အားကြည့်ကာသူပင်မျက်ရည်လည်
လာလေပြီ။
"တစ်ချက်လောက်လိုက်ကြည့်ပေးစေ
ချင်ပါတယ်"
ဂျုံရှစ်ခေါ်ဆောင်ရာအခန်းငယ်အတွင်း
အသက်မ့ဲစွာလိုက်ပါလာခ့ဲသည်။
"အဆိပ်ပါအရှင်"
"အမျိုးအစား"
"အရိုးပျော့အဆိပ်ပါပြင်းထန်ရင်တော့
၂လလောက်လှုပ်ရှားလို့ရမှာမဟုတ်ပါဘူး
ကိုယ်ဝန်ဆောင်အတွက်ကတော့....."
"ပြောပါ ကိုယ်တော်သိချင်တယ်"
" ကလေးကိုကာကွယ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး
အရှင်"
ပတ်ဝန်းကျင်အတွင်းတိတ်ဆိတ်သွားကာ
ရုတ်တရတ်အေးစက်လာလေသည်။
"ကောင်းပြီ ဒီနေ့ပွဲတော်ပြင်တ့ဲအပျိုတော်
တွေကိုစုထား"
" အရှင်အဆိပ်ခပ်နည်းကိုမအ့ံသြဘူးလား"
" အစားအစာထဲမထည့်ဘဲ
ဇွန်းမှာသုတ်ထားလိုက်တာ တစ်ကွက်
သာသွားတယ် ငါပေါ့ဆလိုက်မိတာ"
ဂျုံရှစ်အရှင့်အားလေးစားစွာကြည့်လိုက်ကာ
"ဒါကြောင့်မြည်းပေးတ့ဲအပျိုတော်ဘာမှ
မဖြစ်တာကိုး"
ဝမ်ယွန်ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ကာဧကရီ
ဆောင်သို့ပြန်လာခ့ဲသည်။
" အကုန်အပြင်ထွက် သမားတော်ဘဲ
ကျန်ခ့ဲ"
အခန်းထဲတွင်အားချင်လေးအားခန္တာကိုယ်အန့ှံ
အပ်ပေါင်းများစွာစိုက်ထားလေသည်။
ဝမ်ယွန်အားချင်လက်ကလေးအားကိုင်
ကာသမားတော်ကိုမေးမိသည်။
" အခြေအနေ"
" အသက်အန္တရယ်မရှိတော့ပါဘူး
ဒါပေမ့ဲ"
"ဆက်ပြော"
"ချမ်းသာပေးတော်မူပါ တော်ဝင်သွေးကို
ဆုံးရှုံးလိုက်ရပါပြီ"
သမားတော်မှာကြမ်းပြင်နှင့်ဦးခေါင်းထိထားကာ
ဖြေကြားလိုက်သည်။
အတန်ကြာတိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက်
"ကိုယ်တော်သိပြီ မောင်မင်းသွားတော့"
သမားတော်ထွက်သွားကာမှအားချင်နဖူးရှိ
ချွေးစေးတို့အားသုတ်ပေးလိုက်မိသည်။
"ရပါပြီ အားချင်ဘာမှမဖြစ်ရင် ကိုယ်တော်
အတွက်လုံလောက်ပါပြီခမည်းတော်
မကာကွယ်နိုင်လို့တောင်းပန်ပါတယ်
ကလေးရယ်"
မျက်ရည်များကထပ်မံကျဆင်းလာကြပြန်သည်။
ဒီအဖေကိုခွင့်လွှတ်ပါကွယ်။
အားချင်လက်လေးအားနဖူးနှင့်ထိကပ်လျှက်
တစ်ညလုံးငိုကြွေးနေမိလေသည်။.....
....
...
"အကိုတော် အခြေအနေ"
"သမားတော်ပြောတာ
မကယ်လိုက်နိုင်ဘူးတ့ဲ"
သူမယခုမှပင်နေသာထိုင်သာ
ရှိသွားလေတော့သည်။
မြင်ရဲ့လားအရှင်။ အရှင့်ရဲ့အရာအားလုံး
တစ်ခုချင်းဆီကျွန်မဖျက်စီး ပြစ်နိုင်တာ
မြင်ရဲ့လား။ လှပသောအပြုံးတစ်ပွင့်။
အပြင်လူကြည့်လျှင်တော့သိမ်မွေ့နူး
ညံ့ဟန်အပြည့်ပါသော်လည်း
အနက်အဓိပ္ပါယ်ကိုမည်သူမှျမသိ
နိုင်ပေ။ မကြာပါဘူးကျွန်မခြေထောက်
အောက်ကိုအရှင်ရောက်ဖို့နီးလာပါပြီ။
" အကိုတော်လဲပင်ပန်းနေလောက်ပြီ
ဒီတစ်ခေါက်အပျိုတော်ကိုဆုချရမယ်
ဟား ဟား ဟား"
တစ်ပါးသူသွေးသားကိုဖျက်စီးပစ်ရတာ
သူတို့အတွက်ဘာမှျမဖြစ်သလိုပင်။
ထိုစဉ်
"ဝုန်းးးး"
"အရှင်မင်းကြီး"
" ဖြောင်းးးးးးးး"
မိဖုရားလတ်ပါးစပ်မှသွေးများပင်ထွက်လာခ့ဲသည်။
လဲကျသွားသောနေရာ၌ပင်
တစ်ဖန်ဆောင့်ဆွဲခံလိုက်ရလေသည်။
" အရှင် ဘာလုပ်တာလဲ"
" ထွက်သွား!!!!!"
ဟီဘင်သူမအကိုကိုထွက်သွားရန်မျက်ရိပ်ပြလိုက်သော
အခါမကျေမနပ်မျက်နှာဖြင့်မ့ဲရွဲ့ကာထွက်သွား
လေသည်။
ထိုအခါမှ
" ဘာလုပ်တာလဲအရှင်"
" ဘာလုပ်တာလဲဟုတ်လား အေး
သတ်ပစ်မလို့ မင်းကိုသတ်မလို့
လာတာ"
"ဝုန်းးးး"
ထပ်မံနံရံဘက်သို့ကိုင်ပေါက်လိုက်သောကြောင့်
သူမလွှင့်စင်ထွက်သွားရပြန်သည်။
"ဟက်!! ဟားးဟားးဟားးး သတ်လေသတ်စမ်းပါ သတ်လဲအရှင့်ရဲ့ကလေးကပြန်ရလာမှမဟုတ်ဘူး"
" မင်း!!!"
" သက်သေရအောင်ရှာလာခ့ဲ
ကျွန်မလုပ်တယ်ဆိုတ့ဲသက်သေယူလာခ့ဲ!!! "
ဝမ်ယွန်လည်ပင်းရိုးများထောင်ထလာ
ကာလက်သီးကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်
ထားလိုက်ကာ။
" မင်း နောင်တရလိမ့်မယ် မင်းထိလိုက်တာ
ငါ့ရဲ့အသက်လောက်တန်ဖိုးထားရတ့ဲလူပြီးတော့ချင်နိုင်ငံရဲ့တတိယမင်းသား
မင်းအလှည့်မရောက်ပါစေန့ဲ ဆုတောင်းနေလိုက် ငါကိုယ်တိုင်မင်းကိုလာသတ်မယ်!!!"
ဟီဘင်ထွက်သွားသောအရှင့်ကျောပြင်
အားကြည့်ကာသတိဝင်လာသည်။
ဟုတ်ပေသည်သူမဒီတစ်ခါလုပ်လိုက်
သည်ကချင်နိုင်ငံကိုရန်စလိုက်သလို
ဖြစ်သွားမည်ပင်။ တစ်ခဏမျှတုန်လှုပ်သွားသော်
လဲချက်ချင်းပြန်တင်းလိုက်သည်။ငါ့နိုင်ငံတစ်ခုလုံးငါ့နောက်မှာရှိနေတာဘဲ။ဘာကိုကြောက်နေရဦးမှာလဲ။
...
....
မူးနောက်နေသောခေါင်းအားတစ်ချက်ဖိကာ
အားချင်မျက်လုံးဖွင့်လိုက်မိသည်။
ပထမဆုံးသတိရလိုက်မိသည်က
ကလေး....။
ခြုံထားသောစောင်အားအလျှင်မြန်ဖယ်
လိုက်မိသည်။ ယခင်ကစူစူလေးထွက်နေသော
ဗိုက်ကလေးမှာယခုပကတိအတိုင်းပြားချပ်
ချပ်ဖြစ်၍နေလေပြီ။
မဖြစ်နိုင်ဘူး ငါ့ကလေး။
" မင်းသားလေး မထန့ဲဦး အကြောတွေအားနည်း
နေသေးတယ်"
ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်သယ်လာသောအားလန်က
အလျှင်အမြန်တွဲကာပြောလေသည်။
"အားလန်"
"ဟုတ်က့ဲ"
"ကလေးရော"
မျှော်လင့်ချက်လက်ကျန်လေးကိုအခိုင်
အမာဆုပ်ကိုင်ကာမေးလိုက်မိသည်။
"ကလေးက...."
"အားချင် မထန့ဲဦးလေ"
အားလန်သူမစကားပင်မဆုံးသေး
အရှင်လီဝမ်ယွန်ရောက်လာသောကြောင့်
အလိုက်တသိအပြင်ထွက်ပေးလိုက်သည်။
"ဘယ်လိုနေလဲ မူးနေသေးလား
အားရှိအောင်ဆန်ပြုတ်စားရမယ်နော်"
"ကလေးရော"
တိတ်ဆိတ်သွားသည့်ပတ်ဝန်းကျင်
အားချင်ခန္ဓာကိုယ်လေးအားရင်ခွင်ထဲ
ထည့်လိုက်ကာ
"ကလေးလေးက တစ်နေရာရာကနေ
ကိုယ်တို့ကိုကြည့်နေမှာပါ ကိုယ်တော်တို့
အချစ်တွေကိုသူရလိုက်မှာပါ"
ရင်ခွင်ထဲမှစတင်တုန်ယင်လာသော
ခန္ဓာကိုယ်လေးအားတိုးဖက်ထားမိသည်။
ရင်ဘတ်၌စိုရွှဲလာသောချစ်ရသူမျက်ရည်
စများကရင်ကိုအစိမ်းသက်သက်ဓားဖြင့်မွှန်းနေသလိုပင်
" တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ်တို့ကလေးလေးကို မကာကွယ်လိုက်နိုင်ဘူး "
YOU ARE READING
ချစ်သောအရှင်Season(1)Completed
Historical Fictionအရှင်ကကျွန်တော့အတွက်လှပတဲ့ဝဋ်ကြွေးလေးပါဘဲကျေကျေနပ်နပ်ကြီးကိုခံယူချင်မိပါတယ် ထာဝရအတွက်ပိုင်စိုးလှည့်ပါကျွန်တော့်ရဲ့ချစ်သောအရှင် Own Creation. Not translation ☺️
