He's My Devilish BOSS [boyxboy] [COMPLETED]

HMDB 34: Orphanage

Luhan's POV

"You sure you wanna come?" Sehun asked me.

"Nakasakay na nga ako eh, I wanna go with you. Kaya i-start mo na ang kotse, let's go."

Nag-smile lang si Sehun sakin at nagsimula na syang magdrive.

It was a quiet drive. I couldn't open up a topic, and he seem to be having the same case. Isang dahilan siguro is, pareho kaming kinakabahan. Kinakabahan ako sa kung anong magiging reaction nila sa pagbisita namin. Hindi ko rin alam kung kaya kong sabihin sa kanila ang buong kwento... kung pano kami nagkakilala ni Kyungsoo, kung anong relasyon ko sa kanya, at kung bakit kami may ibibigay sa kanila galing kay Kyungsoo. Can I tell them everything? Pero pano kung magalit sila, pano kung hindi nila maintindihan yung sitwasyon?

I was overthinking about every possible scenario that may happen, when I suddenly feel Sehun's hand on my left hand. Tumingin ako sa kanya, nagda-drive lang sya, his eyes are just fixed on the road. Then he lifted my hand and placed it on his lap.

I know he's nervous too. Alam ko rin na alam nyang kinakabahan lang ako. This small gesture that he did made me relaxed a little bit. He just made me feel that I don't have to be so nervous, that I don't have to overthink, because we're gonna do it together.

After almost two hours of drive, Sehun finally pulled over. Tumingin ako sa labas and I saw a gate that has a big sign on top of it. The sign says "St. Therese Home for the Orphans".

Tumingin ako kay Sehun.

"Sigurado ka bang ito yung lugar?" I asked him.

He just smiled to me and replied, "Come on, let's go."

Bumaba na sya ng sasakyan kaya't bumaba na rin ako. But I'm still confused. Andito ba ang pamilya ni Kyungsoo?

...

"Ay napakabait na bata nyan ni Kyungsoo. Hindi nga namin alam kung kakayanin pa naming maalagaan ang mga bata dito, pero dahil kay Kyungsoo kinakaya pa namin hanggang ngayon. Pitong taong gulang sya nung dalhin sya dito ng isa sa mga madre na kasama namin. Natagpuan nya raw ito sa kalsada, palaboy-laboy. Tinanggap namin sya dito, kahit isa syang koryano. Nung una nga hindi talaga sya marunong magtagalog. Palagi syang umiiyak nun pero hindi namin malaman kung pano sya matutulungan dahil hindi kami nakakapag-usap. Hanggang sa may na-assign ditong isang madre galing sa Korea na marunong rin magtagalog at Ingles. Napakatalino nung bata kaya na-master nya kaagad ang Tagalog at Ingles, sa tulong na rin ni Sister Kim." Kwento ni Sister Beth sa amin ni Sehun. "Tsaka nga pala, mga kaibigan ba kayo ni Kyungsoo?"

Nagkatinginan muna kami ni Sehun bago ako sumagot kay Sister Beth.

"Opo, mga kaibigan kami ni Kyungsoo sa trabaho." I answered. "Nagdesisyon na po kaming umuwi sa Pilipinas, kaya ibinilin po samin ni Kyungsoo na ibigay daw po namin ito sainyo."

Kinuha ko kay Sehun yung envelope at iniabot ito kay Sister Beth.

"Ano ba ito?" Tanong ni Sister Krone habang inuusisa ang makapal na sobre na binigay ko sa kanya.

"Hindi rin po naming alam eh." Matipid kong sagot sa kanya.

Dahan-dahan itong binuksan ni Sister Krone. Turns out, ang laman pala nun ay isang passbook. Bank account ata yun ni Kyungsoo kung saan nakatago ang lahat ng naipon nya.

Mahal na mahal talaga sila ni Kyungsoo. Hindi nya kayang pabayaan na lang sila.

May isa pang papel na nakuha ni Sister Beth mula sa sobre. Based from how it looked like, parang letter yun dahil may nakita akong napakahabang sulat dito. Itiniklop ulit ito ni Sister Beth at ipinasok nya muna ito sa bulsa nya.