Yarın Ölmeden Önce

🔺️III🔻Korku

6 Ay Sonra (Günümüz)

Zaman terzisi aheste aheste benim kumaşımı dikerken ne yapmam gerektiğini kafamda doğru dürüst tartamıyordum. Ailemi arasam gelmezlerdi, polisi ararsam çok kötü sonuçlar doğacaktı, bizden birini aramak ise....

Alt dudağımı dişledim ve mutfakta ileri geri haraket etmeye bir son verdim.

"Esmira sakin ol." dedim nefesimi dışarı verirken.

Sakin olmalıydım yoksa kafayı yiyecektim.

Korkuyordum ve neyden korktuğumu bile kestiremiyordum. Ruhum pasifleşiyordu ve korkularım bedenimin en uç noktalarında bile hissedilecek hal almıştı.

İçerde nerden geldiği belirsiz rüzgar sessi ise tüm bu yaşananları tetiklemişti.

Nefesimi tuttup tezgahtaki bıçağı sakince elime aldım ve temkinli adımlarla mutfaktan çıktım. Salonun geniş penceresi açıktı ve tül perde havalanıyordu. Tedirginlikle oraya yaklaşırken arkamda hissetiğim bir cisimle o tarafa döndüm. Yüzüne bakmadan bıçağı göğüsüne bastıracağımda beni bileğimden tuttup durdu. O an gördüğüm ela gözlerle bir nebze rahatlamıştım.

"Andaç ?" dedim son birkaç dakikadır aldığım ilk huzurlu nefesi alırken.

Bileğimi aşağı doğru çekti "Gerçekten eve hırsız girmiş olsa ona bu şekilde mi saldıracaksın ?" dedi düz bir sessle.

Ona bakmaya devam ederken eli hala bileğimdeydi. Yavaşça aşağı çekince gülümsedim ve bıçağı komidinin üzerine bırakıp ona sıkıca sarıldım.

Büyük bedenini kavrarken bana karşılık vermediği için geri çekildim "Burda ne işin var ? Yani gördüğüme sevindim ama...ayrıca altı aydır nerdesin sen ?" ardı ardına birkaç soru sormama rağmen sadece yüz hatlarında bir tane mimik kıpırdamadan yüzümü inceliyordu.

Bende ona baktım. En son gördüğümden beri vücudunda ki kas kütlesi çoğalmışa beziyordu ve keskin yüz hatları eskisine göre daha gergindi.

Sorularımı es geçmiş olacak ki "Bu gece burda kalsam olur mu ? Hatta birkaç gece." dediğinde kafamı salladım şüphesiz.

Bakışlarıyla teşekkür edip koltuğa oturduğunda ondaki durgunluk dikkatimden kaçmamıştı.

Tamam kabul o günden sonra hepimiz değişmiştik ama Andaçtaki daha farklıydı. Bunu anlatamazdım belki ama bir şeyler seziyordum.

Yanına ilerledim ve dümdüz önüne bakan Andaça bakmak için yan oturdum. Kirli sakalarından olsa gerek yaşı sanki on sekizden daha büyük gibiydi. Her gördüğümde yeniden büyüyordu ve bu içimde bir şeylerin uzaklaştığına dair alarm çalmasına neden oluyordu.