I have loved you all the time | Joshifer

-Hoofdstuk 24

Josh' POV

Jennifer ligt opgekruld in mijn armen op bed.

Vandaag heeft de hele cast een dag vrij omdat Francis en zijn crew gaan vergaderen over hoe ze het met Jennifer en haar buik gan oplossen.

Langzaam streel ik Jennifer haar arm en doet haar ogen dicht. Ik hou zo veel van haar. Ik kan het niet omschrijven. Ze heeft de perfecte ogen, de perfecte glimlach, ze is gewoon perfect. Niets of niemand kan tegen haar op. Zelfs Claudia kon dat niet.
Ik weet dat er veel mensen zijn die Jennifer net zoals ik een mooie vrouw vinden maar ik weet zeker dat het voor mij toch anders voelt. Ik heb haar in mijn armen en ik wil haar nooit meer laten gaan. Ik ben de vader van haar kinderen, die nu nog minuscuul zijn maar die we samen zullen opvoeden tot of twee knappe jongens, of twee prachtige meiden of een knappe jongen en een prachtige meid. En ik weet dat we dat samen zullen doen omdat we van elkaar houden.

"Josh... Josh?"

"Huh? Wat?"

"Ga verder..." fluistert Jen.

Opeens besef ik me dat ik gestopt ben met Jennifer haar arm strelen en dat ze dat bedoelt dus ik ga weer verder tot dat ik weet dat ze in slaap gevallen is.

---

"We gaan zoveel mogelijk bewerken en morgen beginnen we met hard door werken zodat Jennifer wanneer ze meer rust nodig heeft, het kan krijgen," zegt Francis.

Ik en Jennifer glimlachen. We hebben echt de beste crew of cast die je maar kan krijgen.

"In ruil voor-"

"In ruil voor wat?" zeg ik snel.

Francis grinnikt, "in ruil voor dat als het 2 meisjes zijn, 1 van de meisjes het dochtertje van Katniss en Peeta speelt. Of als het 2 jongens zijn 1 van de jongens het zoontje speelt. Of als het een jonge en een meisje zijn dat ze beide de kinderen spelen."

Jennifer en ik glimlachen naar elkaar.

"Natuurlijk mag dat, maar het zullen we nog steeds baby's zijn dus als je het kloppend wil maken, zou je alleen 1 jongetje moeten doen. Als we dat überhaupt krijgen," zegt Jennifer.

Ik leg mijn hand op die van haar als ze aan het praten is met Francis. Ik kan het niet geloven dat ik vader word. Van een tweeling.

---

Ik kijk in de ogen van Stanley wanneer ik, Peeta, geïnterviewd word door Stanley, Caesar.

Ik ben net van plan om een zin uit te spreken als ik onderbroken word door een stem die ik ik uit duizenden herken.

"JOSH! WE MOETEN GAAN."

Jennifer.

Ik schiet in de lach.

"Cut!" roept Francis. "Jennifer! We zijn met opnames bezig! Je hoort niet zomaar binnen te vallen."

"We moeten gaan."

Ik sta op van mijn stoel en loop naar Jennifer toe, "10 minuutjes." Ik geef haar snel kusje en loop naar de kleedkamers om me om te kleden.

"Josh!" Roept Francis.

"Ga maar verder zonder mij! Ik wil weten voor wat voor kleuren aan kamers ik moet maken!"

-------

Ik hoop dat jullie het weer een leuk hoofdstukk vonden!

En ja... Meer heb ik niet te zeggen 😁🙈

xxx 😘