I have loved you all the time | Joshifer

-Hoofdstuk 29

Jennifers POV

Ik kreun opnieuw van de pijn. Ik lig al meer dan 12 uur in dit verschrikkelijke ziekenhuisbed en ik word er helemaal gek van. Het enige wat ik doe is bellen en berichtjes sturen met vrienden en vriendinnen.

Josh blijft maar herhalen dat het allemaal goed komt, wat ik wel weet maar toch. En mijn moeder is aan het stressen omdat ze bang is dat ik flauw zal vallen.

Laurie heeft gezegd dat ik nog 2 centimeter moet en dat ik dan mag gaan persen.

"Josh..." Snik ik.

"Shhh... Het komt allemaal goed. Ik blijf bij je en het grootste deel zit er op," fluistert hij en streelt mijn boven arm.

Wanneer ik nog een weeë krijg houd ik het niet meer en barst in tranen uit. Het doet zo veel pijn.

"Liefje... Shhht... Het komt allemaal goed. Er is niets om je zorgen over te maken."

"Maar-"

"Jennifer, stil. Geen gemaar. Het komt allemaal goed en binnen een paar minuten of uren ben jij moeder en ik vader, begrepen?"

Ik snik, "ja..."

Josh geeft me een kusje op mijn mond. Ik probeer me te richten op wat Josh zei, het komt allemaal goed en binnen een paar minuten of uren ben jij moeder en ik vader..

---

"Jennifer?"

"J-" ik knijp mijn ogen dicht en verhoud me tegen de pijn van een weeë. "Ja?"

"Ben je klaar om mama te worden?" vraagt Laurie.

Ik schrik en kijk Josh aan. Mama. Ben ik klaar? Ik weet het niet... Ik weet het niet. Ik heb er nog nooit bij stil gestaan tot nu eigenlijk. En nu is het te laat want ik kan niet meer terug. Nooit meer. Ik wordt hoe dan ook binnen een paar minuten moeder. Of ik het nu wil of niet.

Ik knik twijfel achtig.

Josh pakt mijn andere hand ook vast en geeft me een kusje.

"Oke Jennifer, ik ga uitleggen wat je moet doen en dan mag je beginnen."

---

Josh' POV

"O mijn god. O mijn god," fluister ik met tranen rollend over mijn wangen als Laurie ons zoontje op Jennifer haar borst neer legt. Ze doet snel een blauw mutjes bij hem op en legt een dekentje over hun heen.

Welkom op de wereld, mijn zoon. Denk ik en glimlach.

Ik heb zelf ons dochtertje vast die precies acht minuten eerder was dan hem. Ze huilt niet meer en ligt rustig in mijn armen.

Jennifer zucht diep en sluit haar ogen. Ik heb diepe respect voor haar, wat zij net de afgelopen 13 uur heeft moeten doorstaan zou ik zelf niet kunnen.

"Josh zou ik jullie dochtertje even mogen? Ik moet haar even wegen en een paar testjes doen," zegt Laurie en ik geef haar mijn dochter.

"Jen," fluister ik en druk zachtjes een kusje tegen haar voorhoofd. "Hoe gaan dit-" langzaam opent mijn zoontje zijn ogen en ik zie twee prachtige blauwe ogen, Jennifer haar kleur blauwe ogen. "-blauw kleurige ogen jongetje noemen?"

"Blauw?!" Jennifer haar ogen schieten open en kijken direct naar die van ons zoontje. Haar duim streelt zijn wangetje en langzaam sluit hij zijn ogen weer.

Jennifer is nog maar net moeder en ze is al de beste die er kan zijn. En daar ben ik blij om want ik vind dat mijn kinderen een goede moeder nodig zijn, die ze hebben.

"Wat dacht je van Jay Daxton Hutcherson?" zegt Jennifer opeens.

Ik kijk haar aan in haar ogen en glimlach. O god... hoe veel ik wel niet van die ogen houd...

"Wat is er? Als je de combinatie niet mooi vind, moet je het zeggen hoor."

"Uh... Wat? O nee! Nee, de naam is prachtig en dit word zijn naam ook, ik was alleen even aan het denken..." zeg ik en geef Jennifer een kusje.

Laurie komt binnen lopen en ze vraagt of ze Jay mee mag om testjes te doen en hem te wegen. Ze geeft onze dochter aan mij en neemt daarna Jay mee. Ik leg onze dochter rustig meer op Jennifer haar borst en kijk naar haar om voor haar een naam te bedenken.

Opeens komt de naam Lilly Fay in me op en bedenk me dat die ook op ons lijstje stond.

"Wat dacht jij van Lilly Fay Hutcherson?"

"Prachtig!" glimlacht Jen en langzaam opent Lilly haar ogen.

Ze zijn hazelnoot bruin. Net zoals die van mij. Ik kijk naar Jennifer en glimlach.

Opeens wordt er op de deur geklopt.

"Binnen," zeg ik en Jennifer haar ouders stappen samen met die van mij naar binnen.

"Waar zijn ze?" giechelt mijn moeder.

"Josh?" Laurie geeft me Jay terug en zegt dat alles goed is.

"Och kijk nou!" roepen onze moeders.

Ik grinnik en kijk naar Jennifer. De tijd dat we nog in het ziekenhuis zijn, word een lange tijd.

---

Superrrr erg bedankt voor de 7K en 400 stemmen!!! Loveeee JULLIE! 💖

Ik hoop dat jullie het een goed hoofdstuk vonden en de namen ook mooi vinden! ;);)

Ik heb de namen van; @hungergamesj 💕 @RacheldeVries7 💕 @xxootjexx 💕 gebruikt (die van xxootjexx heb ik Fay van gemaakt)

Ook wil ik even zeggen dat dit het ena laatste hoofdstuk is en dat wanneer dit boek klaar is, ik zo snel mogelijk begin met updaten. Ik heb al een idee en ik heb de titel en cover / voorkant al 👌👌

xxx 😘😘💖💖🍞🎯🔥💄🍷🌹💍🍺