nefarious🌙malik [tamamlandı]

《 two 》

Geceden ördüğüm saçlarımı açarken, boy aynasında kendime bakıyordum. Güzel bir kızdım, kendimi beğeniyordum. Uzun boyum, siyah uzun saçlarım vardı. Saçlarıma göre ten rengim daha açıktı. Yeşile çalan gözlerim vardı.

Dalgalanmış saçlarımı iki omzumdan salıp elbisemi düzelttim. Gezmeye gidecektim. Ne zaman teyzemin yanına gelsem buradan birkaç arkadaşımla merkeze gider birlikte zaman geçirirdik. Madem bütün yazımı burada geçirecektim, daha fazla arkadaş edinmek ve buraları keşfetmek istiyordum. Çantamı koluma takıp odamdan çıktım.

Teyzem villadaydı, büyük ihtimalle evin işleriyle uğraşıyordu. Dışarı çıkacağımdan haberi vardı ama yine de gitmeden bir görünmek istedim. Bu yüzden önce bahçeye çıkıp villaya ilerledim.

Kocamandı. Dışı bembeyaz bir villaydı. Arka tarafta havuzu vardı. Daha önce annemle tatillerde teyzemi görmeye gelirdik, içine girmezdik.

Bahçe kapısından mutfağa girdiğimde teyzem koşuşturuyordu. "Teyze?"

"Ah, gidiyor musun?"

Gülümseyerek kafamı salladım. Elindeki tabakları bırakarak buzdolabını açtı ve istediklerini aldıktan sonra kapattı.

"Kızım, şu kahveyi Bay Malik'e götürür müsün? Diğer kızların işi var. Benim de yemeğin başında durmam gerek..Sonra hemen gidersin."

"Tabi, teyze. Götürürüm."

Üstünde kahve yanında tatlı ile duran tepsiyi kaldırıp yukarı doğru çıkmaya başladım. Salon..Sanırım sol taraftaydı. Şaşkın şaşkın etrafıma bakmayı kesip, arkası dönük koltukta oturan adamın yanına ilerlemeye başladım.

Elinde telefon vardı. Burada olduğumu belli etmek için birkaç kez öksürdüm. Telefondan kafasını kaldırıp bana baktı sonra tekrar telefona döndü. Beni ilk defa gördüğü için tekrar aynı hızla bana döndü.

"Sen kimsin?" diye sordu ve ayağa kalkıp bana doğru yürümeye başladı.

Tanrım, gördüğüm en yakışıklı adamlardan biriydi. Oldukça dolgun bir yapısı vardı ve uzun boyluydu. Simsiyah saçları ve sakalları vardı. Onu incelemeyi kesip elimdeki tepsiyi sehpaya bıraktım.

"Teyzemin yanında kalmaya geldim."

Sanki daha önceden bildiği bir şeyi hatırlamış gibi baktı ve kafasını salladı. "Doğru, Monica söylemişti."

Monica, teyzemdi. Yanında kalmam için bu adamdan izin aldığını biliyordum.

"Benim gitmem gerek." Çok gergindim ve sakin kalmak için çantamın ipine tutundum.

Kendini beğenmişliği tavırlarıyla fazlasıyla belli oluyordu. Kasıntı bir adamdı ve aynı eşi gibi o da soğuk suratsız bir insandı. Hiç hoşlanmamıştım.

Gitmek için arkamı döndüğümde nazikçe bileğimden tutup çevirdi.

"İsmin ne?"

Yutkunup gözlerine baktım. Yüzünün yarısı sakal olduğu için bakılacak pek de bir yeri yoktu.

"Luna."