nefarious🌙malik [tamamlandı]

《 twenty 》

Gün geçtikçe ölüyordum sanki.

İçimdeki kalp ağrısı bütün vücuduma vuruyor gibiydi ve her yerim acı çekiyordu. Birini sevmenin bedelini bu şekilde ödememeliydim. Birine inanmanın ve güvenmemin sonucu böyle olmamalıydı.

Ama işte iyi bir ders almıştım.

Göz yaşlarımı silerken, yatakta yan döndüm ve pencereden bakmaya başladım. İçim sıkılıyordu ve çözüm de bulamıyordum. Derin bir iç çektim.

Bu şekilde yaralanmak için çok gençtim. Yaptığım tek şey kendi halime acımaktı.

Sürekli uyuyordum, içimden başka bir şey yapmak gelmiyordu çünkü.

Dışarı izlemeye dalmıştım. Taa ki kapım hızla açılana kadar. Çabucak arkamı döndüm ve yataktan kalkarak kimin geldiğine baktım.

Zayn.

Bütün hırsımla ona doğru yaklaşıp yakasına yapıştım. "Sen nasıl buraya gelirsin!"

Gücüm yettiğince ona vuruyordum. O ise neye uğradığını şaşırmış gibiydi. "Senden nefret ediyorum!"

"Şerefsiz!"

Elime geçen her şeyi ona fırlatmaya başladım. Çok sinirliydim. Çok fazla kırılmıştım ve onu öldürmek istiyordum. Sinirden çığlık atıp yatağımdan yastığımı aldım ve yüzüne attım. Sonra masamda duran her şeyi dağıtıp ona fırlattım.

Beni kollarımdan tutup sıkıca sabitledi ve hareket etmemi engelledi. "Dur!"

Bağırdım ve kollarımı onun ellerinden kurtardım. "Çek ellerini pislik!"

Bütün gücümle karnından ittirdim ve kendimden uzaklaştırdım. Birkaç saniye nefes almak için durdum.

Hızlı hızlı nefes alıyordum ve atacak başka bir şey bulamadığım için göğsüne yapışıp vurmaya başladım.

"Siktir git şuradan!"

"Luna!"

"Luna dur dedim!"

Kollarımı arkamda birleştirdi ve sırtımı duvara yasladı.

Beni bırakması için debeleniyordum ama çok güçlü tutuyordu. "Senden nefret ediyorum!" diye bağırdım yüzüne doğru.

Ve sonra sustum, durdum. Sakinleşmemi bekliyordu ama onu hala görüyor olmak beni delirtiyordu.

"Ne oldu Luna?!"

Aklımı kaçırmamı mı istiyordu?

"Ne mi oldu?" diye söyledim alayla.

"Bebeğin olacak ve sen hala buraya geliyorsun! Nasıl bu kadar şerefsiz olabiliyorsun?" diye devam ettim. Göz yaşları içinde ona bakıyordum.

"Sen.. O yüzden mi..Böyle?.."

"Evet!" diye bağırdım.

"Senin şerefsizliğin yüzünden bu haldeyim!"

"Bak beni bir dinle-"

"Ya neyini dinleyeyim! Bana yalan söyledin.." Göz yaşlarımı elimin tersi ile sildim ve devam ettim. "Onunla yatmıyorum dedin.." Sesimdeki kırgınlık içimi acıtıyordu.

"Aptal gibi sana inandım.."

Bileklerimi tutan elleri gevşedi ve kollarımı serbest bıraktı.

"Benden değil Luna."

Şok içinde ona bakmaya başlamıştım. Ne diyordu böyle?

"Ne?"

"Sana yemin ederim benden değil."