nefarious🌙malik [tamamlandı]

《 thirteen 》

SELAAAMM

YİAAA ŞU TİPE BAKIN YİCEMMMM

♡

×××

Biri bizi görmüştü.

Biri bizi görmüştü.

Yakalannıştık.

Korkudan titriyordum ve neredeyse ağlayacaktım. Zayn ise beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Fazla rahattı ve sinirimi bozuyordu. Belki de benim paniğime karşı rahat davranmak zorundaydı, bilemiyorum.

"Luna, sana öyle gelmiş olamaz mı?"

Kafamı iki yana salladım. "Gördüm Zayn, yemin ederim gördüm."

"Villadan olamaz, bütün ışıklar kapalı."

Etrafına bakmaya devam ediyordu.

"Kimse yok burada."

Ona yaklaşıp koluna sarıldım. "Korkma Luna. Hadi eve git, söz veriyorum bir şey olmayacak tamam mı?"

Korkulu gözlerle ona bakıyordum, gitmek istemiyordum. Fakat gitmek zorundaydım da.

Kollarıma boynuna sarıp sıkıca ona sarıldım. "Seni seviyorum." diye mırıldandım. Parmak ucumda yükselip yanağına bir öpücük bıraktım.

Ve sonra hiçbir şey söylemeden yanında ayrıldım. Korkum bir saniye bile olsun geçmemişti. Hayal görmüş olabilir miydim?

Ses çıkarmadan eve girdiğimde teyzemi odasında görünce rahatladım. Kendi odama girdim ve yatağıma yattım.

Sanırım bu gece uyuyamayacaktım.

&&&

Saatlerdir stresten parmaklarımla oynuyordum. Ödüm kopuyordu Zayn ile yakalanmamızdan ve teyzemin öğrenmesinden.

Ama sanırım kimsenin haberi yoktu. Mutfakta oturmuş teyzemi izliyordum. Dalmış bir şekilde yemek yapıyordu.

Onu izlerken annemi anımsamamak mümkün değildi. Aynı duruş, aynı bakış..Teyzeme her baktığımda annemi görmek acımı daha da katlanılmaz hale getiriyordu ama yapacak bir şey yoktu. Alışmak zorundaydım.

Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde yavaşça gözlerimi sildim. Hava almak istiyordum çünkü sıkılmıştım.

"Teyze, ben bahçeye gidiyorum."

"Tamam."

Yerimden kalkıp dış kapıya yöneldim. Acaba Zayn evde miydi..

Tam evden çıkarken karşıma Martha çıktı. "Merhaba." dedim gülümseyerek.

Bana çok sinirli bakıyordu ve asla selam vermemişti. Beni bileğimden tutup çekiştirerek mutfağın yanındaki küçük odaya soktu.

"Ne yapıyorsun sen?" diye bağırdım.

"Asıl sen ne yapıyorsun?" diye karşılık verdi.

Birkaç saniye birbirimize baktık. "Sizi gördüm. Bay Malik ile öpüştünüz. Nasıl yaparsın bunu?"

O an sanki dünya başıma yıkılmıştı. Bizi görmüştü. Ne yapacaktım ben şimdi?

"Martha bak gördüğün gibi de-"

"Ne gördüğüm gibi değil? O evli. Ve siz ikiniz..Üstelik buraya misafir geldin!"

Her an ağlayabilirdim ve çok korkuyordum. "Ben bir şey yapmadım." diyebildim sadece.

"Teyzene söyleyeceğim."

Şok etkisiyle vücudum sarsılınca koluna yapıştım. "Yalvarıyorum söyleme. Martha yalvarıyorum."

Elimi kolundan çekti ve beni itti. "Ben böyle bir şeyi bilerek yaşayamam."

"Martha, lütfen. Teyzemi tanımıyorsun. Beni geri gönderir üstelik babama da söyler. Biterim ben." yalvarıyordum ve başka çarem yoktu. Susmak zorundaydı.

"Sizin aranızda ne var?" diye sordu sinirle.

Başımı eğdim. Anlatamazdım. "Söyleyemem."

"Ne demek söyleyemem yoksa siz-"

Hızla kafamı kaldırınca koluma yapıştı ve odadaki koltuğa oturttu. "Her şeyi anlatacaksın yoksa teyzene söylerim."

Sonra yanıma oturdu ve bana baktı. "Aslında anlatacak pek fazla bir şey yok..Geldiğim günden beri çok fazla karşılaştık..Bana ilgisi olduğunu söyledi."

"Ve sende inandın." diye tamamladı.

"Evet..Ama ben..." Başımı eğmiş ellerinle oynuyordum. Bunu birine anlatmak çok utandırıyordu.

"Ona aşık oldum Martha. O da beni seviyor."

Gözlerini kocaman açıp bana ayıplayarak baktı. "Aptal."

"Gerçekten onunla olabileceğine inandın mı?"

Gözümden bir damla yaş düşünce başımı kaldırıp ona baktım. "Senden sıkılana kadar oynayacak işte. Seni kullanmasına izin verme ve bu işi bitir."

"Bilmiyorsun." diye mırıldandım hıçkırığımın arasından.

"Evli bir erkekle hayal falan mı kuruyorsun sen?"

Elimle göz yaşımı sildim. Belki de haklıydı. Ama aklımdaki tek şey kimseye bunu anlatmamasıydı.

"Kimseye söylemeyeceksin değil mi?"

"Luna, aklını mı kaçırdın sen? Nasıl anlatacağım böyle bir şeyi..Hem diyelim ben sustum elbet biri sizi görecek. Hannah öğrenirse ne olacak düşünebiliyor musun? Zayn seni değil onu seçecek ve burdan yollayacaklar. Karısını bırakacak değil ya? Canını çok yakarlar Luna."

Söyledikleri beynime şimşek gibi çakarken aklım Zayn'de idi.

Onunla konuşmam gerekiyordu. "Martha yalvarıyorum kimseye anlatma."

Sinirli yüzü önce yumuşadı sonra kafasını salladı. "Tamam, susacağım. Ama sende onunla görüşmeyeceksin, duydun mu? Kendine böyle bir kötülük yapma. Yoksa seni gözünün yaşına bakmadan harcar." dedi ve yanımdan kalkıp gitti.

Gözümden akan yaşlarla birlikte arkasından bakakalmıştım. Kalbim çok kırılmıştı ve dediklerinin doğru olabileceğini düşünmek beni öldürüyordu.

Önce Zayn'i ararım diye düşünmüştüm ama şu an yatağıma gidip uyumak ve Martha'nın dediklerini bir kez daha düşünmekti. Nasılsa Zayn'i gece yine görecektim.

$$$

dırırımm