"ဒီေန႕ညေနဘုရားသြားမွာေနာ္"
"အင္းပါ ငါသိတယ္။ညေနေရာက္တာနဲ႕လာေခၚ
မယ္။မင္းသာ အိမ္မွာေနေကာင္းေအာင္ေနျပီး
ေစာင့္ေန"
"ငါအခုမနက္ထဲကအျပင္မွာ"
""ဘာ""
ေလလႈိင္းထဲကေပမဲ႕ေအာ္လိုက္တဲ႕ဇြဲအသံက
က်ယ္လြန္းလို႕ဖုန္းကိုနားကေနေတာင္
ခဏခြာလိုက္ရတယ္။
"ေျဖးေျဖးေအာ္ပါမင္းကလဲ လန္႕လိုက္တာ"
"ဟိုတစ္ေန႕ကမွမူးလဲမလိုျဖစ္ထားတာ အိမ္မွာ
တစ္ခ်က္ေလးမွျငိမ္ျငိမ္မေနျပန္ဘူး။ဘယ္လို
ထြက္လာတာလဲ။အန္တီေကသီေပးထြက္တာလား။ခိုးထြက္လာျပန္ျပီမလား"
"မင္းကလည္းငါ့ကိုစြပ္စြပ္စြဲစြဲ။အေမေပးထြက္
လို႕ထြက္လာတာပါေနာ္။အလုပ္ရွိလို႕သက္စုနဲ႕
ထြက္လာတာ"
"ဟုတ္လို႕လား ငါအခုမင္းအိမ္ကိုဖုန္းဆက္ျပီး
ေမးျကည့္မွာ"
အရြယ္ေလးနည္းနည္းေရာက္လာေတာ့ပိုျပီး
ေတာ့မ်ားလြတ္လပ္လာမလားလို႕ပါ။အခုေတာ့ကေလးေပါက္စလိုမ်ိဳးဘယ္သြားသြားဝိုင္းျပီး
စိတ္ပူေနျကတယ္။
"မယံုရင္လဲလွမ္းျပီးေမးလိုက္။အေမခြင့္ျပဳလို႕
ထြက္လာတာ အေမကငါတစ္ခြန္းခ်ြဲလိုက္ရင္
တစ္ခြန္းပဲ။အေမ့ကိုငါပိုင္တယ္။အေမကအေဖ့ကို
ပိုင္တယ္။အဲ႕ေတာ့ထြက္လို႕ရတာေပါ့။ဟီးဟီး"
"ေပ်ာ္ေနတယ္ ဟုတ္လား။အလုပ္ကိစၥနဲ႕ဆိုရင္
လည္းျပီးတာပဲ။အျပန္လာျကိဳေပးရမလား"
"မျကိဳနဲ႕ေတာ့။အေမအိမ္ကကားထည့္ေပးလိုက္
တယ္။ေအာက္မွာေစာင့္ေနတယ္"
"ျပီးေရာအဲ႕တာဆိုလဲ ညေနမွအိမ္မွာလာေခၚ
မယ္ အဆင့္သင့္ေစာင့္ေန"
"သိဒယ္။မင္းသာမိုးမရြာခင္ညေနအခ်ိန္မွန္
ေအာင္လာခဲ႕ေနာ္"
"သိပါတယ္။ငါလိုက္ပို႕ေနျကပဲဟာ"
"အင္း အင္းဒါပဲ။ဘိုင့္ဘိုင္"
ဇြဲနဲ႕ဖုန္းေျပာျပီးေတာ့စာရြက္ေတြျပန္စီရင္း
receptionမွာစကားေျပာေနတဲ႕သက္စုကို
ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ဒီဟိုတယ္ကို
အစ္မေတာ္နဲ႕အတူဂ်ပန္ဘာသာနွင့္ပတ္သက္
သည့္hotel and tourismအတြက္
ေဆြးေနြးပြဲတစ္ခုကိုအေတြ႕အျကံဳရေအာင္လာခဲ႕တာ။
