မနက္မိုးမလင္းေသးခင္ ညသန္းေခါင္
ေက်ာ္၌ျပင္ဦးလြင္လမ္းမထက္အရွိန္ျပင္းျပင္း
ေမာင္းနွင္လာတဲ႕ဆိုင္ကယ္တစ္စီး။
ေရာင္နီမလာေသးေသာအခ်ိန္ကပတ္ဝန္း
က်င္တစ္ခုလံုးေမွာင္ရိပ္သန္းေနတုန္း။
အေကြ႕အပတ္ေတာင္တက္လမ္းေတြကို
က်ြမ္းက်င္စြာေမာင္းလာတဲ႕ေတဇ။ေဘးက
သစ္ပင္ေတြအုပ္ဆိုင္းေနျပီးတိတ္ဆိတ္ေနတဲ႕
လမ္းမထက္မွာဆိုင္ကယ္ျဖတ္သြားတဲ႕
အရွိန္ကျမန္လြန္းလွသည္။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႕ညခ်မ္းကေမွာင္မဲျပီး
အသြားအလာမရွိရွင္းလင္းေနသည္။ဆိုင္ကယ္
ေမာင္းလာတဲ႕အရွိန္ေျကာင့္ေအးစက္
ေနေသာေလထုမ်ားကသူ႕ကိုခပ္ျကမ္းျကမ္း
လာေရာက္ရိုက္ခတ္ေနသည္။
မန္းေလးျမိဳ႕ထဲကိုဝင္လာတဲ႕အခ်ိန္က
ေနအလင္းေရာင္မေပၚေသးမနက္အာရုဏ္
တက္ခါနီးေဝလီေဝလင္းျဖစ္ေနတုန္း။
ေတဇအိမ္ေရွ႕မွာဆိုင္ကယ္ကိုရပ္လိုက္ျပီး
ဦးထုပ္ကိုဆြဲခ်ြတ္ကာဆိုင္ကယ္မွာခ်ိတ္လိုက္
သည္။ေျမနီလမ္းျကားေဘးကအိမ္ကအိမ္
တံခါးကိုအျပင္ကေနေသာ့ပိတ္ထားသည္။
ေအးစက္စက္ေသာ့ခေလာက္ကိုကိုင္ျပီး
ပါလာေသာေသာ့တစ္ေခ်ာင္းအပိုနဲ႕အိမ္
တံခါးကိုျမန္ျမန္ဖြင့္လိုက္သည္။မန္းေလးျပန္
ဆင္းလာမယ္လို႕အေဖ့ကိုဖုန္းဆက္ထားတာ
တရားစခန္းဝင္ေနတဲ႕အေဖကအိမ္မွာမရွိ။
အသက္ျကီးေနျပီျဖစ္တဲ႕အေဖ့ကို
အရက္ျဖတ္ခိုင္းျပီးအိမ္မွာပဲေပးနားခိုင္းထား
သည္။တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕အိမ္မွာပဲေနကာ
တရားေဘာင္မွာေမြ႕ေလ်ာ္ေနျပီျဖစ္တဲ႕
အေဖ့အတြက္ေတာ့စိတ္ခ်ေနရျပီ။
ဒီတစ္ခါျပင္ဦးလြင္ကေနမန္းေလးျပန္မ
ဆင္းလာျဖစ္တာနွစ္လေလာက္ရွိျပီ။အလုပ္က
မန္းေလးမွာလုပ္လဲျဖစ္ေပမဲ႕မ်ားေသာအားျဖင့္
ျပင္ဦးလြင္မွာပဲေနေနျဖစ္တယ္။
အိမ္တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့တံခါးေတြအကုန္
ပိတ္ထားျပီးေမွာင္မဲေနေသာအိမ္တြင္းက
တိတ္ဆိတ္လ်က္။အလင္းေရာင္မဝင္နိုင္
္ေသးတဲ႕အိမ္ထဲကေအးစက္လ်က္
အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္သည္။အိပ္ခန္းက်ဥ္း
က်ဥ္းကေမွာင္မဲလ်က္ေနျပီးေျခာက္ကပ္လ်က္။
အျပင္ကထပ္ဝတ္ထားေသာကုတ္အက်ီၤကို
ခ်ြတ္ကာအိပ္ရာခင္းေပၚလွဲခ်လိုက္သည္။
