Μαζί

Κεφάλαιο 25

Τα αγόρια είναι στην Εύβοια ήδη τρεις μέρες. Προχθές, ανεβήκαμε κι εμείς Ιωάννινα στην θεία μου. Το σπίτι της είναι ένα ευρύχωρο διαμέρισμα οπότε χωράμε άνετα. Το πρωί ξυπνάω πριν από την Ηλιάνα και αφού πλυθω, πηγαίνω προς το μπαλκόνι που είναι στην άλλη πλευρά του σπιτιού, που κάθεται η Σία και πίνει τον καφέ της.

"Καλημέρα." Είπα
"Καλημέρα στην όμορφη. Έλα έχω φτιάξει πρωινό." Είπε και κάθισα μαζί της. Η θεία μου, παρόλο που είναι αδερφή της μαμάς μου, δεν έχουνε καμία σχέση. Είναι πιο ανοιχτομυαλη και δεκτικη. Μπορεί να φταίει ότι έχουνε 12 χρόνια διαφορά. Αλλά δεν ξέρω. Ίσως βλέπω πιο επιπόλαια την μαμά μου τέλος πάντων.

"Που είπαμε ότι δουλεύεις τώρα;" ρώτησα
"Δουλεύω εδώ στο ένα από τα δύο νοσοκομείο μας και είμαι πλέον προϊσταμένη στο νοσηλευτικό προσωπικό. " Εξηγεί
"Σου αρέσει η δουλειά σου;" ρώτησα
"Εννοείται. Βοηθάω κόσμο και θεωρώ αυτό που κάνω λειτουργημα." Είπε
"Δεν θέλησες ποτέ να κάνεις οικογένεια;" ρώτησα
"Κοίτα κάποτε με ένοιαζε περισσότερο αλλά μετά κατάλαβα την αξία του να είσαι ελεύθερος και απαλλαγμενος από ευθύνες. Και στην τελική δεν με πήραν και τα χρόνια. Μπορεί να θελήσω στην συνέχεια να κάνω οικογένεια." Είπε χωρίς να χάσει στιγμή το χαμόγελό της
"Πολύ μου αρέσει η λογική σου." Είπα
"Άντε πήγαινε ξύπνα και την Ηλιάνα, να πάμε για ψώνια. Και μην ανησυχείτε, κερνάω εγώ." Είπε
"Δεν χρειάζεται βρε Σία." Είπα
"Χρειάζεται γιατί το βράδυ έχουμε έξοδο." Λέει ενθουσιασμενη

Πηγαίνω ξανά προς το δωμάτιο. Η Ηλιάνα ακόμη κοιμάται. Το τηλέφωνό μου που βρίσκεται πάνω στο κομοδίνο χτυπάει σαν τρελό. Η Ηλιάνα δεν πτοείται. Γελάω με την φίλη μου ενώ σηκώνω το τηλέφωνο.

"Έλα Χάρη μου." Λέω
"Που είσαι ρε αγάπη μου τόση ώρα;" ρώτησε
"Είχα αφήσει το τηλέφωνο στο δωμάτιο και η Ηλιάνα ούτε που γύρισε να το κοιτάξει όσο χτυπουσε." Είπα ενώ κάθισα στο κρεβάτι δίπλα της
"Τα έμαθες; τα παιδάκια κανονισαν ερωτική απόδραση." Λέει γελώντας
"ώστε έτσι ε; ερωτική απόδραση;" Λέω και η Ηλιάνα χαμογελάει χωρίς να ανοίξει τα μάτια της
"Οπότε κανόνισε να πάμε κι εμείς κάπου δεν είναι να αφήσουμε ανεκμεταλλευτη τέτοια ευκαιρία." Είπε
"Σωστά. Κάτι θα κανονίσω." Είπα
"Γενικά όλα καλά; Δεν έχεις κανένα πρόβλημα;" ρώτησε
"Όχι παιδί μου, μια χαρά είμαι. Εσείς περνάτε καλά;" ρώτησα
"Καλά είναι μωρε. Μες την τρέλα με αυτούς εδώ." Είπε γελώντας
"Δώσε πολλά φιλιά και θα τα ξαναπούμε." Είπα
"Εντάξει. Να προσέχεις." Είπε και έκλεισα το τηλέφωνο.

Στράφηκα προς την κολλητή μου, η οποία ήταν ακόμη ξαπλωμένη, χαμογελουσε πλατιά και είχε ανοίξει τα μάτια της.

"Ετοιμάζετε ταξιδάκι κυρία μου και δεν λέτε τίποτα;" ρώτησα
"Δεν πρόλαβα. Χθες το βράδυ το πρότεινε που είχες ήδη κοιμηθεί." Είπε
"Και για πότε λέτε;" ρώτησα
"Κοίτα, είπαμε να περάσουν από εδώ. Να πάμε προς την Πάργα. Αν θέλετε να έρθετε κι εσείς." Είπε
"Μόνοι σας θα πάτε." Είπα
"Απλά έτσι κι αλλιώς υποτίθεται ότι είμαστε μαζί." Είπε
"Εμείς θα πάμε πιο ορεινά." Εξήγησα
"Όπου θέλετε." Είπε χαρούμενη
"Καλά σηκω τώρα να ετοιμαστείς να πάμε για ψώνια και θα τα βρούμε τα άλλα." Είπα και υπακουσε.

Αφού το συζήτησα και με τον Χάρη καταλήξαμε να πάμε ένα τριήμερο στα Ζαγοροχώρια. Μπορεί να είναι κυρίως χειμωνιάτικος προορισμός αλλά και το καλοκαίρι λένε ότι αξίζει. Επίσης ο γιατρός λέει ότι το βουνό και ο καθαρός αέρας θα κάνει πολύ καλό. Βρήκαμε κι ένα καλό ξενοδοχείο σε πολύ καλή τοποθεσία και πολύ καλή τιμή οπότε είμαστε έτοιμοι να φύγουμε.