Μαζί

Κεφάλαιο 47

Χάρης

Το Σάββατο το πρωί ήρθε ο Διονύσης με την Δάφνη την οποία είχε πάρει από τα ΚΤΕΛ. Στο σπίτι όλοι κάναμε ετοιμασίες για την βάπτιση αλλά και για την επόμενη μέρα. Η μαμά και η Αγγελίνα έφτιαχναν πίτες, ο πατέρας μου κανονιζε για τα αρνιά, πότε θα τα πάρουμε και πότε θα ψηθούν. Η θεία μου που μας επισκέφθηκε είπε πως θα φτιάξει τις σαλάτες μαζί με την Δώρα. Το γεγονός ότι βοηθάνε όλοι μου αρέσει πάρα πολύ αν και δεν περίμενα ότι θα το κάνουν. Χαίρομαι που το βλέπουν σαν πασχαλινό τραπέζι κι όχι σαν βάπτιση. Είναι και άνοιξη κι έχουν ανοίξει οι καρδιές των ανθρώπων.

"Αγγελίνα, τι κάνεις τόση ώρα;" ρώτησα μπαίνοντας στο δωμάτιο
"Ασχολούμαι λίγο με το φόρεμα μου." Απάντησε ενώ στέκονταν μπροστά στην κρεμάστρα με καρφίτσες στα χέρια
"Μα καλά βρε κορίτσι μου, δεν είπαμε ότι είναι μια χαρά;" ρώτησα
"Ναι αλλά για εμένα δεν είναι αρκετό. Μια φορά βαφτίζεται η κόρη μου." Είπε
"Και τώρα τι σκέφτεσαι να κάνεις;" ρώτησα
"Να, θα βάλω αυτή την τρέσα στο V και στο κάτω μέρος του φορέματος. Για να σπάσει λίγο όλο το ροζ. Κοίτα τι ωραία που ταιριάζει το ανοιχτό ροζ με το ανοιχτό γαλάζιο." Είπε δείχνοντας το
"Έχεις δίκιο. Είναι πολύ ωραίο και δίνεις και το προσωπικό σου στυλ." Είπα
"Χάρη, χαίρομαι πάρα πολύ που με καταλαβαίνεις. Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να το κάνει." Είπε κοιτάζοντάς με στα μάτια
"Αφού πλέον είσαι κομμάτι μου, πως γίνεται να μην σε καταλάβω;" ρώτησα κι την τράβηξα στην αγκαλιά μου

Το κουδούνι χτύπησε. Τα παιδιά είχαν φτάσει. Άνοιξα την πόρτα.

"Καλώς ήρθες στο σπίτι μας." Είπε η Αγγελίνα
"Καλώς όρισες." Είπα
"Καλώς σας βρήκα." Είπε η Δάφνη και αγκάλιασε την φίλη της
"Τι μυρίζει έτσι ωραία; Μαγειρέψατε;" ρώτησε ο Διονύσης
"Φτιάχνουμε τις πίτες για μεθαύριο." Είπε η Αγγελίνα
"Εσύ είσαι έτοιμος;" ρώτησα
"Εγώ είμαι πανέτοιμος εδώ και μέρες. Και η Αθηνούλα μου είναι ακόμη πιο έτοιμη." Απάντησε
"Ο Διονύσης την λέει ήδη με το όνομά της." Είπε η Δάφνη
"Κανονικά κι εσείς θα έπρεπε για να συνηθίζει." Είπε ο Διονύσης
"Πρώτα θα την γράψουμε στα χαρτιά έτσι και μετά θα την πούμε." Είπα
"Θα το συνηθίσει όμως. Μην ανησυχείτε. Είναι πολύ μικρή ακόμη." Είπε η Αγγελίνα
"Αλήθεια, που είναι τώρα;" ρώτησε ο Διονύσης
"Πάνω με την Έρση και τον Παναγιώτη." Απάντησα
"Τα αδέρφια σου;" ρώτησε η Δάφνη
"Τα υπέροχα δίδυμα αδερφάκια του." Είπε η Αγγελίνα
"Κυρίως υπέροχα" Είπα ειρωνικά

Αγγελίνα

"Δάφνη έλα να σου δείξω τι θα φορέσω." Είπα
"Έρχομαι να σου δείξω κι εγώ." Είπε και με ακολούθησε στο δωμάτιο
"Λοιπόν αυτό είναι το φόρεμα. Το είχα πάρει πέρυσι στις εκπτώσεις για έναν γάμο στο οποίο δεν πήγα ποτέ. Το έφτιαξα λίγο όμως γιατί μου φαίνονταν πολύ απλό." Είπα και τις έδειξα την κρεμάστρα
"Πολύ ωραίο είναι. Και δεν φαίνεται καν ότι το μεταποιησες μόνη σου." Είπε
"Μακάρι γιατί το είχα και λίγο άγχος. Από κάτω θα βάλω αυτή την γόβα που είναι και άνετη επειδή έχει χαμηλό τακούνι." Είπα δείχνοντας το κουτί με τα παπούτσια
"Πολύ ωραία είναι και φαίνονται πράγματι άνετα." Είπε
"Εσύ;" ρώτησα
"Λοιπόν εγώ θα βάλω αυτήν φούστα..." είπε βγάζοντας από την βαλίτσα μια ψηλομεση φούστα που έρχονταν μέχρι την γάμπα "με αυτό το πουκάμισο. Δεν ήξερα τι καιρό θα κάνει οπότε είπα να πάρω λεπτό πουκάμισο με μακρύ μανίκι." Είπε
"Κουκλίτσα θα είσαι." Είπα κοιτάζοντας τα ενθουσιασμενη
"Από κάτω πήρα να φορέσω τα πέδιλα." Είπε
"Καλά έκανες. Και για το πουκάμισο το σκέφτηκες πολύ σωστά γιατί η εκκλησία είναι λίγο πιο ψηλά και σίγουρα θα έχει δροσιά." Είπα
"Θα παγώσει η μικρή;" ρώτησε εντρομη
"Όχι μωρε. Μέσα στην εκκλησία καλά θα είναι." Είπα
"Ηρθαν και οι μπομπονιέρες;" ρώτησε κοιτάζοντας το καλάθι που υπήρχε στο δωμάτιό μας
"Ναι. Σκεφτήκαμε να τις έχουμε στο τραπέζι γιατί έτσι κι αλλιώς όλοι όσοι θα είναι στην εκκλησία θα είναι και στο τραπέζι μετά." Είπα
"Θα μαζευτούμε πολλοί;" ρώτησε
"Γύρω στα 65 άτομα." Είπα
"Δεν είναι πολλοί." Είπε
"Δάφνη θα έχουμε την βοήθειά σου;" ρώτησα
"Εννοείται. Για αυτό είμαι εδώ άλλωστε." Είπε και την αγκάλιασα
"Σίγουρα δεν είναι πρόβλημα να μείνω εδώ;" ρώτησε στην συνέχεια
"Κανένα πρόβλημα. Ρώτησα και την κυρία Νάντια και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα." Είπα
"Ευτυχώς. Λοιπόν πες μου τώρα, τι θα φτιάξουμε;" ρώτησε
"Εγώ έχω αναλάβει τις τυροπιτες. Έχω φτιάξει ήδη τις δύο άλλη μια θα φτιάξω. Η κάθε μία βγάζει περίπου 20 με 24 κομμάτια άρα θα φτάσουν πιστεύω." Είπα
"Οπότε ανοίγουμε φύλλο;" ρώτησε καθώς σταθηκαμε πάνω από το τραπέζι
"Λοιπόν, εδώ έχω την ζύμη κι εδώ την γέμιση." Είπα δείχνοντας τα μπολ
"Πιάσε τον πλάστη και άνοιξε τον φούρνο. Ξέρεις πόσο καλό φύλλο ανοίγω." Είπε και όντως έφτιαχνε πολύ ωραίες πίτες.

Και κάπως έτσι πέρασε η μέρα μας συνεχίζοντας τις ετοιμασίες για την βάπτιση. Το βράδυ αφού κάναμε μπάνιο, πήγαμε όλοι μαζί στην Ανάσταση.
Την επόμενη μέρα χωρίς να κάνουμε τίποτα ιδιαίτερο, γιορτασαμε το Πάσχα. Αυτή την φορά έκαναν οι γονείς μου ένα τραπέζι. Φάγαμε και ήπιαμε. Περάσαμε όμορφα μαζί οι δύο οικογένειες. Όταν το απόγευμα τελειώσαμε από το τραπέζι πήγαμε με τον Χάρη μια επίσκεψη. Γιόρταζε ο παιδικός μου φίλος, ο Λάμπρος που πλέον δεν τον έβλεπα πάρα πολύ συχνά αλλά και με αυτόν δεν είχαμε κόψει επαφές. Μαζί μας ήρθε και η Δάφνη.

"Που είναι η μικρή; Δεν μου την Φέρατε;" ρώτησε
"Η μικρή ξεκουράζεται για αύριο." Είπε γελώντας ο Χάρης
"Λάμπρο μου, να σου συστήσω την Δάφνη, την φίλη μου από τα Γιάννενα." Είπα και ένωσαν τα χέρια τους
"Χαίρω πολύ Δάφνη. Έχω ακούσει για εσένα." Είπε
"Παρομοίως. Έχω ακούσει πολλές παιδικές ιστορίες." Είπε και γελασαμε

Καθίσαμε με τους υπόλοιπους στο σαλόνι. Μιλήσαμε, γελάσαμε και περάσαμε πολύ καλά όλοι μαζί. Τότε κατάλαβα ότι και με την Δάφνη ταίριαξα από την πρώτη στιγμή γιατί ήταν σαν εμάς. Σαν την παρέα που γνώριζα και είχα τόσα χρόνια.