Μαζί

Κεφάλαιο 30

Χάρης
Βγήκαν και οι βάσεις και περάσαμε όλοι εκεί που θέλαμε. Εγώ με την Αγγελίνα στα Ιωάννινα, όπως περιμέναμε. Είχαμε δει από το καλοκαίρι σπίτια οπότε τώρα απλά τα κλείσαμε. Ο Διονύσης πέρασε Χημικών Μηχανικών στη Θεσσαλονίκη και η Ηλιάνα πέρασε στρατιωτική φαρμακευτική επίσης στη Θεσσαλονίκη.  Η Ηλιάνα μπήκε ήδη στον στρατό ενώ εμείς μόλις τελειώσαμε τις μετακομίσεις.
Το σπίτι μου με το σπίτι της Αγγελίνας είναι στην ίδια γειτονιά, σε απόσταση λίγων λεπτών με τα πόδια. Αυτό μας βολεύει πάρα πολύ. Βέβαια, όταν φύγουν οι γονείς μας, θα αρχίσουμε να μένουμε μαζί. Μάλλον στο δικό της, γιατί το δικό μου είναι μόνο ένα δωμάτιο.
Αυτές τις μέρες έχουν έρθει οι γονείς μας. Σε εμένα μένει η μαμά μου, αφού ο πατέρας μου έχει μάθημα στο φροντιστήριο και τα παιδιά αρχίζουν σχολείο. Στην Αγγελίνα έχει έρθει η μαμά μαζί με την αδερφή της, οι οποίες έχουν άδεια από τις δουλειές τους. 

"Έτοιμο το σπίτι;" ρώτησα την Αγγελίνα που είχαμε πάει για ένα καφέ στο κέντρο των Ιωαννίνων
"Ναι τελείωσε." Είπε
"Κι εμείς το τελειώσαμε. Αλλά βέβαια το δικό μου είναι ένα δωμάτιο.... Δεν σε βλέπω όμως καλά. Τι σε απασχολεί κορίτσι μου;" ρώτησα και τις έπιασα το χέρι
"Τίποτα όλα είναι εντάξει." Είπε και προσπάθησε να μου χαμογελάσει
"Μήπως είσαι κουρασμένη;" ρώτησα
"Όχι παιδί μου καλά είμαι." Είπε
"Εντάξει. Η μαμά με την αδερφή σου πότε θα φύγουν;' ρώτησα
"Σε δύο μέρες. Άντε και πολύ κάθισαν." Είπε
"Εμένα η μάνα μου φεύγει αύριο." Είπα
"Χάρη, θα μένεις κάποια βράδια σε εμένα;" ρώτησε
"Εννοείται ρε χαζό. Είπαμε, θα πηγαίνω σπίτι μόνο όταν έρχονται οι δικοί μας." Εξήγησα
"Ωραία. Και όταν φύγουν όλοι αυτοί που έχουν μαζευτεί, θα πάμε και στον νέο μας γυναικολόγο." Είπε
"Θα δούμε το μωρό μας;" ρώτησα με ανυπομονησία
"Θα το δούμε." Γέλασε με το ύφος μου
"Δεν πιστεύω να ενόχλησε καθόλου σήμερα, πρώτη μέρα στη σχολή." Είπα
"Καθόλου όμως. Δεν ένιωθα τίποτα. Και η σχολή πολύ ωραία το κτίριο και οι υποδομές και πολλά παιδιά. Καμία σχέση με το σχολείο." Είπε
"Ναι ρε συ. Κι εμένα στο δικό μου τμήμα μου άρεσε πολύ. Θα δούμε βέβαια και στην πορεία." Είπα
"Εννοείται αλλά σίγουρα έχει μεγάλη σημασία η πρώτη εντύπωση." Είπε
"Μακάρι να πάνε όλα καλά." Ευχήθηκα
"Να είσαι αισιόδοξος. Τώρα θα κάνουμε μια νέα αρχή." Είπε
"Δεν σε βλέπω όμως καλά." Είπα
"Χάρη μου καλά είμαι. Πάμε σιγά σιγά γιατί έχω 9 με 3 αύριο;" ρώτησε
"Εννοείται." Είπα και γυρίσαμε σπίτι.

Ήμουν σίγουρος πως κάτι είχε πάθει. Δεν την ένιωθα καλά. Έδειχνε προβληματισμενη. Δεν ήξερα γιατί. Όλη αυτή την στάση την αποδίδω μόνο στην κούραση. Ήταν και η μετακόμιση, είναι και η κόπωση και οι ορμόνες της εγκυμοσύνης, οπότε καταλαβαίνω.

Μπαίνοντας στο σπίτι βρήκα την μητέρα μου να σκουπιζει.

"Τώρα που θα φύγω να κάνεις κι εσύ καμιά δουλειά. Να το προσέχεις το σπίτι σου." Είπε
"Ναι ρε μαμά μην ανησυχείς. Δεν είμαι και τόσο άχρηστος πια." Είπα
"Δεν λέω ότι είσαι άχρηστος αγόρι μου αλλά σας είχα μαθημενους τόσα χρόνια και δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνετε δουλειές μόνοι σας." Είπε
"Μην αγχώνεσαι. Θα τα έχω όλα στην εν τέλεια." Είπα
"Δεν αμφιβάλλω. Και χαίρομαι πάρα πολύ που είσαι τόσο εργατικός και δεν βαριέσαι." Είπε
"Έτσι πρέπει να είμαστε όλοι. Να δεις που και τα δίδυμα μεγαλώνοντας θα γίνουν έτσι και καλύτερα από εμένα." Είπα
"Μακάρι γιατί ώρες ώρες ανησυχώ για αυτά τα παιδιά." Είπε ενώ τελείωνε το σκούπισμα
"Έχουν ο ένας τον άλλον και δεν θα ξεφύγουν ποτέ." Είπα
"Αυτό είναι που φοβάμαι, μήπως ο ένας παρασύρει τον άλλον." Είπε
"Όχι ρε μαμά. Είναι πολύ καλά παιδιά. Και στο λέω εγώ αυτό ως μεγάλος αδερφός." Είπα
"Το ωραίο είναι ότι έχουν φαγωθεί και θέλουν να έρθουν να σε δουν." Είπε
"Όχι! Θα έρθουν μετά τα Χριστούγεννα. Μέχρι τότε δεν γίνεται με τίποτα." Είπα κοφτά
"Γιατί;" απορησε
"Θέλω να προσαρμοστω μόνος μου μέχρι τότε. Να έχω και κάτι να τους δείξω, κάπου να τα πάω όταν έρθουν." Είπα
"Δίκιο έχεις. Αλλά τουλάχιστον θα έρχεσαι να μας βλέπεις." Είπε
"Θα το δούμε αυτό βρε μαμά. Ακόμη δεν ήρθα δεν μπορώ να ξέρω πότε θα φύγω." Εξήγησα
"Πάντως θα μου λείψεις καμάρι μου. Δεκαοχτώ χρόνια δεν μπορώ χωρίς εσένα." Είπε και με αγκάλιασε
"Λογικό αφού είμαι ο μεγάλος πολυαγαπημενος σου γιος." Είπα γελώντας ενώ μέσα μου έβραζα γιατί ξέρω πως έχω πάρει αγάπη και στήριξη από τους γονείς μου κι όμως τώρα τους έκρυβα ένα τόσο μεγάλο μυστικό.