Μαζί

Κεφάλαιο 40

Μέσα στην νύχτα ξυπνάμε πολλές φορές αφού η μικρή πρέπει συνεχώς να τρώει. Απόψε όμως είχα το κουράγιο και σηκωθηκα να την ταΐσω. Την πήρα στην αγκαλιά μου και την ακούμπησα στο στήθος μου να φάει. Ο Χάρης καθόταν στο κρεβάτι και μας κοιτούσε.

"Χαίρομαι που σε βλέπω έτσι." Είπε και του χαμογέλασα. Ύστερα κοιμισα την μικρή και την έβαλα πάλι στο πορτ μπεμπέ. Ο Χάρης μας κοιτούσε ενώ πλέον είχε ξαπλώσει.

"Κοιμήσου. Έχουμε ταξίδι αύριο." Του είπα σιγανά και κοιμηθηκαμε πάλι.

Το πρωί που σηκώθηκα είχα τρομερή όρεξη. Πήγα στο μπάνιο και περιποιηθηκα λιγάκι τον εαυτό μου. Στην συνέχεια μάζεψα τα τελευταία απαραίτητα πράγματα για το ταξίδι μας.
Όταν επέστρεψα στην κρεβατοκαμαρα βρήκα τον Χάρη να κρατάει την μικρή στην αγκαλιά του.

"Ξυπνήσατε;" ρώτησα γλυκά
"Ξυπνήσαμε. Τι ομορφιές είναι αυτές;" ρώτησε ο Χάρης κοιτάζοντάς με
"Είπα να περιποιηθω λιγάκι." Είπα
"Αρχίζεις να βρίσκεις ξανά τον εαυτό σου. Και μου αρέσει αυτό." Είπε
"Καιρός ήταν. Βρε Χάρη ξέρεις τι σκέφτηκα; Σίγουρα θα δυσκολευτουμε πολύ αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς. Τώρα έχουμε το κοριτσάκι μας και αυτό δεν αλλάζει. Θα αγωνιστούμε και θα τα καταφέρουμε. Μπορούμε να πραγματοποιησουμε τα όνειρά που είχαμε κάνει απλά δεν θα είμαστε μόνοι. Θα έχουμε κι αυτό το πλασματακι." Είπα και την πήρα στην αγκαλιά μου
"Θα τα καταφέρουμε. Σκέψου πως όταν θα τελειώσουμε με την σχολή, η μικρή θα είναι ήδη 3,5." Είπε
"Τα υπολόγισα όλα. Μόνο τώρα, ο πρώτος καιρός είναι δύσκολος." Είπα
"Και όταν επιστρέψουμε, θα προσπαθήσω κι εγώ να βρω μια δουλειά." Είπε
"Μα ρε Χάρη δεν θα σε βολεύει με το πανεπιστήμιο." Είπα
"Μην ανησυχείς για αυτό. Θα το κανονίσω. Άσε που δεν υπάρχει κι άλλη λύση." Είπε
"Τέλος πάντων. Ας ετοιμαστούμε τώρα γιατί έχουμε κι ένα δίωρο ταξίδι που πρέπει να κάνουμε σήμερα." Είπα
"Μήπως είναι πολύ μικρή για ταξίδι;" ρώτησε
"Ο γιατρός είπε ότι μπορεί να ταξιδέψει. Αρκεί να την ντυσουμε καλά γιατί κάνει παγωνιά." Είπα

Πρώτα ντυθηκαμε εμείς. Στην συνέχεια την τάισα και άρχισα να την ντύνω. Πάνω από το κορμάκι βάλαμε άλλο ένα φλις κορμάκι και στην συνέχεια κάτι σαν υπνοσακο. Της φόρεσα και το σκουφάκι της. Την τυλιξα με μια κουβερτούλα και ήμασταν έτοιμες να βγούμε από το σπίτι. Πλέον μόνο τα μάτια της φαίνονταν. Κλείσαμε το σπίτι και κατεβηκαμε στο αυτοκίνητο.
Εγώ κάθισα πίσω μαζί με την μικρή. Μέσα στο αυτοκίνητο της έβγαλα κάποια από τα ρούχα αφού έκανε ζέστη. Ευτυχώς σε όλο το ταξίδι κοιμόταν και κατάφερα κι εγώ να ηρεμήσω λίγο. Η κλασσική και ήρεμη μουσική που μας έβαλε ο Χάρης βοηθούσε αρκετά.
Όταν κατάλαβα το αυτοκίνητο να σταματάει άνοιξα τα μάτια μου.
"Φτάσαμε." Είπε ο Χάρης
"Γρήγορα φτάσαμε." Είπα
"Πήγαμε από τον καινούργιο τον δρόμο που είναι πιο σύντομος." Είπε
"Σίγουρα δεν θα είναι πρόβλημα για τους γονείς σου, να μείνουμε όλοι εδώ;" ρώτησα καθώς ήμασταν έξω από το σπίτι του.
"Δεν θα μείνουμε μαζί τους. Εμείς θα μείνουμε στο σπίτι από κάτω. Ήταν της γιαγιάς και του παππού αλλά τώρα είναι άδειο. Είναι γενικά πολύ ζεστό σπίτι. Θα σου αρέσει πολύ." Είπε και κατεβηκαμε από το αυτοκίνητο.
Χτυπήσαμε το κουδούνι. Ένα αγόρι μας άνοιξε την πόρτα ενώ μια κοπελίτσα ήρθε τρέχοντας.

"Μαμά μαμά  ήρθαν..." Φώναξε το αγόρι
"Μην φωνάζετε. Θα την ξυπνήσετε." Τα μαλωσε ο Χάρης
"Καλά σου λέει" Είπε το κορίτσι
"Εσύ είσαι η Αγγελίνα;" ρώτησαν
"Ναι. Για πείτε μου τα ονόματά σας." Είπαμε καθώς καθίσαμε στο σαλόνι
"Εγώ είμαι η Έρση."
"Κι εγώ ο Πάνος."
"Χαίρομαι πολύ που επιτέλους σας γνωρίζω." Είπα
"Μπορούμε να δούμε το μωρό;" ρώτησε η Έρση
"Αν την αφήσει ο Χάρης, φυσικά." Είπα
"Έχει γίνει χαζομπαμπας ε;" ρώτησε ο Πάνος
"Από ότι φαίνεται...." είπα και γελάσαμε. Ο Χάρης την κρατούσε με τέτοιον τρόπο που δεν καταλαβαινες καν αν είχε μωρό ή όχι. Και η μικρή είναι αρκετά μικροσκοπική οπότε εύκολα χάνεται. Πήγα όμως και του την πήρα. Κάθισα ξανά στον καναπέ ανάμεσα στα αδέρφια του.

"Είναι σαν ψεύτικη." Είπε η Έρση
"Είναι όμορφη. Δεν έμοιασε σίγουρα στον πατέρα της." Είπε γελώντας ο Πάνος αλλά σύντομα δέχτηκε ένα χτύπημα από τον αδερφό του.

"Καλώς ήρθατε παιδιά μου." Είπε η κυρία Νάντια μπαίνοντας στο σπίτι
"Καλώς σας βρήκαμε." Είπα "κυρία Νάντια μήπως σας γινόμαστε βάρος;" ρώτησα
"Αυτό μην το ξαναπείς κορίτσι μου. Στο σπίτι κάτω έτσι κι αλλιώς κανένας δεν μένει. Πήγα το συγυρισα, άνοιξα και το καλοριφέρ να ζεσταθεί για να μην παγώσετε." Είπε
"Ευχαριστούμε πολύ ρε μάνα." Είπε ο Χάρης
"Α βρήκα και την παλιά κούνια της Έρσης. Σαν καινούργια είναι. Σας την έβαλα κι αυτή για να κοιμάται η μικρή μας." Είπε και την πήρε στην αγκαλιά της
"Δεν χρειαζόταν. Έχουμε το πορτ μπεμπέ." Είπα
"Δεν πειράζει. Αφήστε με να κάνω κι εγώ κάτι για αυτή." Είπε και χαμογέλασα. Νομίζω πως αυτή είναι που το έχει πάρει πιο ζεστά από όλους. Σίγουρα ο Χάρης σε αυτή έμοιασε.