Μαζί

Κεφάλαιο 43

Αγγελίνα

Ήρθε και η μέρα των Χριστουγεννων. Με την οικογένεια του Χάρη πήγαμε σε ένα πανέμορφο εκκλησάκι στο χωριό της μαμάς της κυρίας Νάντια που δεν απείχε πολύ από την πόλη. Σηκωθήκαμε νωρίς το πρωί κι αφού ντυσαμε την μικρή πολύ καλά για να μην παγώσει, ετοιμαστηκαμε κι εμείς για την εκκλησία. Εκεί βρήκαμε αρκετό γνωστό κόσμο και κυρίως πρώην καθηγητές μας. Όσοι απορούσαν για το μωρό μας, έπαιρναν εξηγήσεις από την κύρια Νάντια, η οποία τους απαντούσε για την μικρή με πολύ όμορφο τρόπο χωρίς να φέρει κανέναν σε δύσκολη θέση.

"Και πιο μακριά να είχατε περάσει, τώρα με το παιδί θα μπορούσατε να έρθετε πιο κοντά." Είπε ένας παλιός καθηγητής
"Στα Γιάννενα είμαστε πάρα πολύ καλά. Έχουμε προσαρμοστεί κιόλας." Είπε ο Χάρης
"Είστε και κοντά." Είπε εκείνος

"Να σας ζήσει η κούκλα σας." Είπε η θεία μου που γνωρίζονταν καλά με την οικογένεια του Χάρη
"Θεία μου, ευχαριστούμε πολύ." Είπα και την αγκάλιασα
"Θα ερχόμουν από το σπίτι μέσα σε αυτές τις μέρες. Σας έχω πάρει κι ένα δωράκι." Είπε
"Δεν χρειαζόμαστε τίποτα βρε Δώρα." Είπε ο Χάρης
"Πάψε. Εγώ για το μωρό το πήρα. Που είσαι αγάπη μου; Φτου σου μάτια μου..." Ειπε κοιτάζοντας το καρότσι
"Που το έμαθες εσύ;" ρώτησα
"Από την Νάντια. Έχει γίνει το καμάρι της." Είπε
"Πραγματικά η μάνα μου το έχει πάρει πιο ζεστά από όλους τους άλλους." Είπε ο Χάρης
"Πράγματι. Η κυρία Νάντια και ο Διονύσης, ο νονός μας." Είπα
"Μα καλά κι εσείς ρε παλιοπαιδα να μην πείτε τίποτα;" είπε
"Αφού καταφέραμε να το κρύψουμε..." είπα
"Τι λέτε εσείς εδω;" ρώτησε η κυρία Νάντια που ήρθε κοντά μας με τον κύριο Μιχάλη
"Να σας ζήσει Μιχάλη μου. Δεν σε βρήκα καθόλου εσένα." Είπε η Δώρα
"Ευχαριστούμε πολύ. Κοίτα μην την ματιάσεις." Είπε ο κύριος Μιχάλης και την πήρε στην αγκαλιά του
"Το πνεύμα των Χριστουγεννων μπήκε μέσα του." Γέλασε η κυρία Νάντια κι εμείς μαζί της

"Μιχάλη, τι είναι αυτό το μωρό;" ρώτησε ένας άνδρας, μάλλον φίλος του
"Αυτή είναι η εγγονή μου, Θανάση μου. Η πιο όμορφη από όλες." Είπε με καμάρι και όντως πιστεύω πλέον ότι έχει μπει μέσα του το πνεύμα των Χριστουγεννων

Το μεσημέρι ήρθαν και οι γονείς μου και φάγαμε όλοι μαζί. Όλοι έφεραν από ένα δώρο στην μικρή. Ρουχαλάκια, παιχνιδάκια αλλά ακόμη και σεντονακια και πετσετουλες. Μετά το φαγητό καθίσαμε στο σαλόνι για καφέ. Εγώ κατέβασα την μικρή στο κουνακι της για να κοιμηθεί. Με ακολούθησε ο Χάρης.