Sevgili Günlük;
Kafamda dönen büyük soru işaretlerinden dolayı uyuyamıyorum. Saat gecenin 4'ü ve ben oturmuş bunları yazıyorum.
Neden buradayım?
Nasıl buradayım?
Ve evet hala günlük tutuyorum.
Korkuyorum, fazlasıyla korkuyorum. Kayla sanki her şey normalmiş gibi davranıyor. Bir anda onun en yakın arkadaşı oldum.
Alison ise karışık. Sanki burada olmamı istemiyor. Ama belli olmaz bugün ilk günümdü sonuçta belki de sadece ben öyle hissettim.
Ama bu işi sürdüremeyeceğim belli. Elbet Alison'un olmadığı bir gün olucak. O güne kadar da kaçış yolunu bulmalıyım.
-------------------
''Uyuyacak mısın sen?'' Kayla bağırdığında defterimi kapatıp yastığımın altına koydum.
''Üzgünüm, aklımda bazı sorular var.''
''Hadi onları aydınlığa kavuşturalım. İstediğini sor,'' dedi ve yatağında bağdaş kurdu.
''Siz neden buradasınız?''
''Burası sadece bir okul değil. Herkes gerçek birer insan olabilmek için eğitim görüyor. Mesela ben gerçek bir Autre olabilmek için buradayım. Ali gerçek bir büyücü olabilmek için.''
''Peki, buradan başka havada duran bir yer yok mu? Ne bileyim havada duran bir ülke filan. Yani nasıl geldiniz buraya? Nereden geldiniz?''
''İşte orası biraz karışık. İnsanlar gibi ailemiz yok. Nasıl doğduk bilmiyorum. Sanırım ilerde öğreneceğiz. Ve hayır yok. Sadece bu okul. Yani gözlerimi açtığımızdan beri buradayız,'' dedi ve gözlerini ovdu.
''Ama nakil olucak demiştiniz, bir kız gelecekti.''
''Evet o da var. Sanırım bunun gibi bir okul daha var.''
''Biraz önce yok dedin?''
''Dedim ya bunları bize anlatmıyorlar. Neler olduğunu bizde bilmiyoruz. Ne zaman sorsak bizi geçiştiriyorlar. Şimdi uyuyabilir miyiz?''
''Dur son bir şey daha. Başarısız olursanız ne oluyor? Yani sınıfta filan kalırsanız.''
''Çok uykum var iyi geceler,'' dedi ve yatağına geri yattı.
''Hey sende beni geçiştiriyorsun!''
''Bilmiyorum Lara. Bunu da öğrenmedik. Ama muhtemelen ölüyorlardır. Bak, her ay aşı oluyoruz. Bu aşı bizi hayatta tutuyor, yani gerçek bir yaratık olana kadar bu okuldan çıkamıyoruz, eğer gidersek aşı olamayız ve ölürüz. Ama eğitim tamamlandığında bu aşıya gerek kalmıyor.''
''Vay be. Son bir şey daha, uzaylı mısınız?''
''Ya evet Marstan geliyoruz. Yat ve uyu Lara!''
▲▽▲▽▲▽▲▽▲
''Kahvaltı vakti!'' diye başımda cırlayan Lexi'nin sesiyle kalktım. Cidden isimlerini hatırlamak zordu.
''Üstünü giyin ve gel Lara yemekhanede bekliyoruz,'' dedi Anna odadan çıkarken. Kayla çoktan gitmişti. Hızla elime geçen ilk şeyi giydim ve hızla aşağı indim.
Aslında bakıldığında hiçde o 'doğaüstü' okullara benzemiyorlar. Yani hepsi insan gibi. Etrafta uçan bir şeyler yok.
Hızla aşağı indiğimde herkes orada kahvaltı yapıyordu. Kendi tabağımı alıp masaya geçtim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bulutların Üstünde
FantasíaBir okul; sadece doğaüstü insanların olduğu. Ve biri; araya kaynamış bir insan.