Bulutların Üstünde

9.Bölüm/ ''Karanlık oldu.''

''Çıkışı biliyor musun ki? Bırakta dinleneyim. Karnım çok ağrıyor. Ve başım da dönüyor.''

''Seni Bayan Florran'a teslime götürüyorum. İnsan olduğunu söyleyeceğim ve bodrum katına indireleceksin.'' Dedi kollarımı tutup beni taşırken.

''Ne?! Ama neden?''

''Öpücük olayını unuttum mu sanıyorsun!'' Diye tısladı.

''Ka-Kayla yemin ederim istemeden oldu.'' Dedim kekelemeye başlarken.

''Ne istemeden oldu?''

''Öpücük.''

''Lara ne oldu bilmiyorum ama halisülasyon görüyorsun.''

''Evet sanırım.'' Dedim burnumdan akan kanı silerken.

''Bana ne olacak?''

''Bilmiyorum. Dur otur şuraya.'' Beni bir taşın üstüne bıraktıktan sonra etrafa bakınmaya başladı. Gözlerim yavaşça kararıyordu.

''Labirentten çıkabilirsek iyileşirsin. Olaylar sadece labirent için geçerli. Ama burada ölürsen, dirilmezsin.''

''Off sanırım öleceğim.''

''Aman Tanrım. Gabriel! Hey Gabriel! Lexi!''

Gabriel şifacı olduğunu hatırlıyordum. Bu da kurtuluş biletimdi.

''Tanrı'ya şükür.'' Diye mırıldandım.

''Ah, sanırım beni duymadılar.'' Sesi üzgün geliyordu.

''Ciddi misin?! Kayla peşlerine yetiş hemen!''

''Olmaz. Labirent burası hatırlatırım. Birkaç dakika kaybolurum ve seni bir daha bulamam. Hadi beraber gideceğiz.'' Koşarak yanıma geldi ve hızlı adımlarla yürümeye başladık.

''Bekle.'' Duraksadım.

''Ne oldu?''

''Değnek. Tabi! Alison'ın verdiği değnekle bir sihir yapabilirim.''

''Tamam. Ne yapacaksın?''

''Bir araba? Bineriz.''

''Sence bu küçük yere sığar mı?'' Diye haykırdı.

''Tamam o zaman ne yapacağım?''

''Gabriel'i hayal et, değneği salla ve ona bir mesaj gönder.''

''Peki.'' Emin değildim. Uçurumda yapamamıştım. Zaten görmeyen gözlerimi kapadım ve Gabriel'i hayal ettim.

Değneği salladım.

Ben ve Kayla arkanızdayız. Yardıma ihtiyacımız var. Acil!

''İşe yaradı mı?''

''Bilmiyorum sadece dediğini yaptım. Biraz bekleyelim. Ne kadar vakit var?''

''Daha çok var. Yaklaşık... 17 saat.''

''Oh. Daha çok var.''

------------

''Lara! Biziz.'' Gabriel'in sesiyle ayağa kalktım.

''Mesajı aldın demek. Kayla uyan!'' Dedim etrafı görmeye çabalarken. Burnum deliksiz kanıyordu.

''Ee, Kayla nerede?''

''Karşımda uyuyordu.''

''Lara orada kimse yok.'' Dedi Lexi.

''Ama, nasıl?''

''Gitmiş olmalı.''

''Neden gitti ki?''

''Bilmiyorum. Veya götürüldü.'' Dedi Gabriel beni yere oturturken.

''Kim tarafından?!''

''Bu labirentte canavalar var hatırlatırım. Ve karanlık oldu.''

Karanlık geliyor demişti annem. Karanlık oldu.