One Direction One Shots (Dutch) #Wattys2019

Abusive Home - Niall

Niall
'Je bent een mislukking, Niall!'

'V-vader, stop,' smeek ik. Maar Ben blijft maar doorgaan. Klap na klap en trap na trap belanden in mijn buik. Mijn hoofd klapt tegen het keukenkastje en tranen stromen over mijn wangen.

Mam is natuurlijk niet thuis, dus dat betekent dat ik in elkaar word geslagen door Ben. Ben is de vriend van mijn moeder, en ze zijn smoorverliefd. Maar Ben mag mij totaal niet.

Daar kwam ik achter de eerste keer dat mam ons alleen liet. Hij pakte me meteen bij mijn kraag vast en duwde me tegen de muur.

'Jij gaat het heel moeilijk krijgen, jongen,' zei hij met een grijns op zijn gezicht. Het enige wat ik kon doen, was knikken. Hij gaf me alvast een paar klappen, waarna hij stopte. Vanaf toen werd het steeds erger.

Al helemaal wanneer ik hem geen vader, maar Ben noem. Ik moet hem echt vader noemen, of ik word twee keer zo hard aangepakt.

'Dik varken.'

'Je bent een fout.'

'Vader, p-please s-stop.'

'Je wilt niet weten hoe blij jouw moeder zou zijn als je niet meer zou leven.'

Het voelt alsof mijn hart langzaam in stukken breekt. Die woorden doen nog meer pijn dan al die klappen.

Ik heb de jongens echt al een tijdje niet meer gezien, en dat is maar goed ook. Ik zit vol met blauwe plekken en het lukt me steeds minder goed om het te verstoppen. Over twee weken gaan we verder met de tour, dus ik blijf hier nog ruim anderhalve week tot de jongens hier komen - we beginnen in Ierland, namelijk. Ik denk niet dat dat goed gaat, maar ik had het mam beloofd.

Sommige dagen moet ze werken en dan ben ik alleen met Ben. Dat zijn echt geen goede dagen.

Natuurlijk kan ik het vertellen aan iemand. Die kan er dan iets aan doen. Maar mijn moeder is echt smoorverliefd op hem en ik wil het niet voor haar verpesten.

'Vader, a-alstublieft s-stop,' smeek ik zacht wanneer er zwarte vlekken voor mijn ogen verschijnen. Maar hij stopt niet. Hij blijft maar doorgaan. Vermoeid leg ik mijn hoofd tegen het keukenkastje.

Ik kan niet meer. Ik kan echt niet meer. En dan verlies ik het bewustzijn.

•

Wanneer ik wakker word, lig ik in mijn bed. Hij heeft me in bed gelegd, en waarschijnlijk het excuus gebruikt dat ik moe was, of ziek. En mam trapt er waarschijnlijk wel in.

Ik ga overeind zitten en voel al mijn voedsel van gisteren naar boven komen. Snel ren ik naar de badkamer, waarna ik me op mijn knieën laat vallen en ik mijn maag leeg.

Mam heeft het blijkbaar gehoord, want ze komt snel de badkamer in lopen. 'Oh lieverd toch.' Ze komt naast me zitten en wrijft over mijn rug, terwijl ze weet dat zij dan ook moet overgeven.

Als ik klaar ben, leun ik tegen haar aan. 'Gaat het weer?' vraagt ze lief. Ik wil nee schudden, zeggen dat het niet goed gaat, zeggen wat er gebeurd wanneer ze er niet is, maar dat doe ik niet. Ik knik ja.

Ze staat op en schenkt een glas water in, waarna ze die aan mij geeft. Ik neem een slok en spuug het weer uit, voordat ik begin te drinken.

'Thanks mam,' mompel ik, terwijl ik haar knuffel.

'Natuurlijk, ik hou zo veel van je.'

'Love you more.'

Ze drukt een kus op mijn hoofd en staat weer op. 'Kom, jij gaat weer terug je bed in. Even uitzieken.'

Ik schud mijn hoofd. 'Ik moet nog naar de wc. Ik red me wel, mam.' Ze knikt, waarna ze naar me glimlacht en de badkamer uitloopt.

Ik sluit de badkamerdeur en doe hem op slot, waarna ik er tegenaan ga zitten. Daarna leg ik mijn hoofd in mijn handen en begin ik zacht te snikken.