One Direction One Shots (Dutch) #Wattys2019

Earth - Harry

dit is heeeeel anders (en kort) but i love it so much, te zonde om niet online te gooien haha

enjoy!

•

Harry
'Mam, pap, waarom moet ik weg?' vraag ik als mijn ouders me zo snel als ze kunnen naar een ruimteschip trekken.

'Jij bent hier niet meer veilig, op planeet Aarde wel.'

'Hoezo dan mam? Ik wil bij jullie blijven!'

'Harry, luister naar je moeder. Dit is voor je eigen bestwil.'

'Onthoud dat we zo ontzettend veel van je houden.'

Er schieten tranen in mijn ogen. Ik wil ze niet verlaten. Hoe is de Aarde? Straks zien ze er heel anders uit dan ik! En ik ben er dan zonder mijn ouders!

Al veels te snel moet ik afscheid nemen.

Bij het ruimteschip belanden we in een korte knuffel. Mijn moeder veegt mijn tranen weg en drukt een kus op mijn hoofd.

'Ik hou van je, Harry.'

'I-ik ook van jou, mam.'

Mijn vader helpt me in het ruimteschip en sluit meteen de deur. Ik kijk naar mijn ouders en blijf kijken. Mijn moeder is inmiddels aan het huilen, mijn vader kan het ook niet droog houden. Ik krijg nog meer tranen in mijn ogen.

Mijn schip wordt weggeschoten, richting de Aarde. Eerst ging het langzaam, maar toen werd het steeds sneller. Ik blijf kijken naar mijn thuisplaneet. En dan zie ik een grote explosie in het midden van de planeet. Allemaal stukken grond vliegen in het rond, en uiteindelijk is er niks meer te zien van mijn thuis.

Paniek. Chaos. Verdriet. Allemaal emoties schieten door mijn lichaam, en uiteindelijk laat ik me huilend tegen de deur vallen.

Iedereen is dood. Iedereen die ik ken. De planeet die ik ken. Alles wat ik ken.

Alles om me heen is wazig door alle tranen. Waarom moesten ze me nou wegsturen? Ik ben niks zonder mijn ouders! Ze hadden me bij zich moeten houden! Ik kan daar niks!

Ik leg mijn hoofd in mijn handen, en de tranen blijven maar stromen. Ze hebben me weggestuurd zodat ik kon leven. Maar wat is het nut van leven als ik niet weet hoe het gaat op de planeet waar ik nooit wat van heb gehoord?

Hoe is het op planeet Aarde?

•

Ik weet niet hoe lang ik heb gehuild, maar uiteindelijk begint het hele schip te trillen. Ik ga overeind zitten en veeg al mijn tranen weg, totdat ik naar buiten kan kijken. Ik zie allemaal witte, zacht uitziende kussens, met een vreemde kleur overal om me heen.

Is dit planeet Aarde?

Mijn schip valt door het witte kussen, en dan zie ik allemaal nieuwe kleuren en dingen.

Ik heb nog nooit dit soort kleuren gezien. Onze planeet ziet er heel anders uit.

Inmiddels is het schip nog meer aan het trillen. Er verschijnen bruine stokken met dezelfde rare kleur die ik net zag. Ik zie alleen maar die kleuren, en dat is het laatste wat ik zie, voordat het schip met een klap op de grond terechtkomt en ik door mijn hele lichaam pijn voel en mijn ogen sluit.

•

Niall
Ik lig in mijn tent, nog steeds. Ik ben te lui om eruit te komen, al roepen Louis, Zayn en Liam me al de hele tijd.

'Kom op Niall, we gaan naar huis! We zijn lang genoeg in dit bos geweest,' zegt Liam. Ik negeer hem. Ik vind dit echt grappig.

Ineens voel ik 4 handen die mijn enkels vastpakken, en dan word ik de tent uitgetrokken. Ik schreeuw en schiet in de lach. Louis en Zayn schieten ook in de lach en Liam kijkt me nep-geïrriteerd aan.