Singularity || KTH ✓

SİNGULARİTY

Kitap daha düzenlenmedi ve normal olarak yazım hataları var. Bu sadece bende değil herkeste var. Bu yüzden 'bu söz öyle değil böyle' gibi yorumlar yazmayın.

----

Yine her zaman ki gibi eski yanmış olan evimize gelmiştim.

Bu evde çok anılarım vardı. Özellikle annemle yaşadığım anılar.

Ben 10 yaşımda olduğumda bu ev yanmıştı ve annemi de o yangın da kayb etmiştim.

Üstelik küçük yeni doğmuş erkek kardeşim ile birlikte.

Ev yandığı zaman babamla birlikte markete evin ihtiyaçlarını almak için gitmiştik.

Ama döndüğümüzde karşılaştığımız manzara yıkılmama sebeb oldu.

Ne zaman kendimi yanlız hiss etsem buraya gelir annemle ve küçük kardeşimle az da olsa geçirdiğim zamanları hatırlardım.

Onları kayb ettikten sonra kendime kapandım. Hiç bir şey yemiyor,içmiyor hiç kimseyle konuşmuyordum.

Ara sıra bilincimi kayb ediyordum. Hatta krizler geçiriyordum. Bu yüzden annem ve kardeşim öldüğü günden sonra 1 yıl hastanelerde terapiler gördüm. Psikologlara gittim.

Annemin ve kardeşimin ölümü beni çok sarsmıştı. Üstünden 8 yıl geçmesine rağmen hala hatırladıkça ağlıyordum.

Bu arada ben size kendimi tanıtmayı unutdum.

Ben Kim Soo Bin. 18 yaşındayım. Lise son sınıfım. 2 tane yakın arkadaşım var. Adları Min Ji ve Min Yoongi.

Yanlızlığı onlarla olduğum zamanlar belki bir anlığına unutuyorum.

Ama yinede ne kadar yanımda olsalar ben yine de yanlızdım.

Okulda hiç kimseyle yakınlık kurmazdım.

Sadece yakın olduğum iki kişi vardı. Min Ji ve onun erkek arkadaşı Min Yoongi.

Yine her zaman ki gibi resim defterimi ve kalemlerimi alıp buraya gelmiştim.

Resim çizmek beni rahatlatıyordu.

Bu alışkanlığım annemle kardeşimi kayb ettikten sonra oluşmuştu.

Taehyung'dan

Yine her günkü gibi buraya gelmişti.

Buraya geldiği zamanlar üzgün oluyordu.

Kanının kokusu beni deli ediyordu.

Bir vampir olarak buna dayanmak çok zordu.

Kanını içmemek için kendimi zor tutuyordum.

Her gün buraya gelip ağlaya ağlaya resim çizmesi kalbimi paramparça ediyordu.

Ne kadar onu tanımasamda çok üzülüyordum.

Bende zamanın da bir insan olmuştum.

Ve bu duyguları iyi biliyorum.

Neden ağladığını bilmiyorum.

Merak ediyordum.

Bu kadar güzel bir kızı ağlatmaya kim cüret etmiş ki?

Sanki tanrı onu özenle yaratmış.

Her sefer çizip bitirdiği resimi duvardaki çivilere asıyordu.

Her gün o gittikten sonra oraya girip resimlere bakardım.

Bu gün yine bir resim çizmişti.

Evden çıktıktan sonra eve doğru yaklaştım.

İçeriye girdim ve son çizdiği resime baktım.

Resim de yanlız bir kız uçurumun kenarında oturmuş ayaklarını boşluğa doğru sallıyordu.

Resimin en üstünde koca harflerle 'SİNGULARİTY' yazısı yazılmıştı.

Bu kızın derdi neydi çok merak ediyorum.

İstemsizce onu üzgün gördüğüm an bende üzülüyordum.

Benim bu kızı iyi tanımam gerekti.

Bu yüzden hakkında her şeyi öğrenmem gerekti.

Tabi ya.

Bizim Yoongi iyi bilir bu işleri.

Evden çıkıp Yoongi'nin evine doğru gittim.

Eve geldiğimde kapıyı çaldım.

Yoongi kapıyı açıp beni içeri geçirdi.

Birlikte salona geçtik ve oturduk.

"Ne oldu? Yine ne işin düştü bakalım."

"Hyung. Bu kız sizin okuldan biri mi?"

Dedim telefondaki fotoğrafı ona göstererek.

"Lan velet bu bizim Soo Bin."

"Tanıyor musun?"

"Evet benim kız arkadaşımın en yakın arkadaşı."

"Hakkında ne biliyorsun?"

"Neden soruyorsun sen bunu?"

"Bu kızı her gün yanmış bir eve gittiğini görüyorum. Gidip orada ağlaya ağlaya resim çiziyor."

"Soo Bin çok iyi bir kız. 10 yaşında olduğunda annesi ve yeni doğmuş erkek kardeşi evleri yandığı zaman ölmüşler. Bu kızda kendine kapanmış. Sinir krizleri geçirmiş. Bir yılı hastanelerde geçmiş. Sonra Min Ji ile tanışmışlar. Arkadaş falan olmuşlar. Kızın okulda tek yakın arkadaşı biziz kısaca."

"Zavallı kız. Bende diyorum neden her gün oraya gelip ağlıyor."

"Sen neden bu kadar meraklanıyorsun?"

"Boş ver. Tamam o zaman ben gidiyim. Bazı işlerim var. Onları hall etmem gerek."

"Tamam."

Yoongi hyungla vedalaşıp okula doğru yürüdüm.

Yoongi hyung'un dediğine göre aynı sınıftalar.

Hemen okula gidip kayıtımı yaptırdım. Yarından okula başlayacağım.

Bekle Soo Bin seni yalnızlığından ben kurtarıcam....

Sevgilerle AnGel.