Gizli Aşık||YapBar

~16~

Medya alakasız ama muhteşem değil mi? Ahhğğ! 😍

Yine aynı soru...bu sefer ne diyecektim peki? Yine kaçacak mıydım, yoksa ben de artık itiraf mı etmeliydim?

Barış: cevabın yok mu?
Yaprak: Barış...

Kalmıştım yine. Kararsız kalmıştım. Ama o da beni seviyordu. Artık aramızda bir engel yoktu. Onun şaşıracağı bir şey yapacaktım.

Parmak uçlarımda yükseldim ve yüzüne yaklaştım. O ise şaşkınca bana bakıyordu. Aramızda birkaç santim kalınca gözlerimi gözlerine kenetledim.

Yaprak: sevgilin olurum...

Bir anda ağzımdan çıkmıştı. Bunu söylerken dudaklarımız birbirine değiyordu. O büyülenmiş bir şekilde bana bakıyordu. Boyum çok uzun olduğu için(!) uzanamıyordum. Bunu anlayınca yardım etti ve o da eğildi. Ama aklımda küçük bir oyun vardı.

Tam öpecekken rotamı değiştirdim ve yanağına öpücük kondurdum. Bana ağzı açık bir şekilde bakıyordu. Galiba kandırıldığı için sinirlenmişti. Bense sinsice gülüyordum.

Barış: sen, oyun mu oynadın bana?
Yaprak: evet, olamıyor mu öyle?
Barış: bunun acısını çok pis çıkaracağım haberin olsun. Arkanı kolla.

Göz kırptı ve yanımdan ayrıldı. Ne yani, onunla sevgili olmak istediğimi duymamış mıydı? Yoksa duymuş, çaktırmamaya mı çalışıyordu?

O gidince ben de oflayarak arka bahçeden çıktım. Yürürken söylediği son söz aklıma geldi. Ne ima etmişti? Off ben çok mu salağım acaba? Barış'ın söylediği hiçbir şeyi anlamıyordum.

Takmadım ve sınıfa gittim. Bade sınıfta yoktu. Hatta sınıfta kimse yoktu. Sırama geçip oturacaktım ki, kapının kapanma sesini duydum. Tam dönüp bakacaktım ki, Barış beni kapıyla arasına almıştı. Ne yani, planı bu muydu? Bu kadar çabuk davranacağını düşünmemiştim. Bana bakıp sırıtıyordu. Ben de rahat görünmeye çalışarak kollarımı göğsümde birleştirdim. Ama ona bakmıyordum. Eğer bakarsam beni alt edecekti ve bu kadar çabuk yenilmek istemiyordum. Ama derin bir nefes aldım ve geri bırakıp ona baktım.

Yaprak: bu muydu planın Barış?
Barış: beğenemedin mi? Hem senin gibi salakça bir şey yapmadım. Burda tekiz ve bir şey olsa seni duyamazlar.

Kollarımı ayırdım ve sertçe yutkundum. Beni zayıf noktamdan vurmaya çalışıyordu. Ama izin veremezdim.

Yaprak: ne yapabilirsin ki? Okuldayız sonuçta.
Barış: okulun benim olduğunu unutmamışsındır umarım. Burda seni-Yaprak: s-saçmalama!

Beni korkutmaya çalışıyordu. Yüzünü yaklaştırdı yavaşça. Kapıya dayandığım için hiçbir şey yapamıyordum. Ayrıca elleri de rahat durmuyordu. Bu beni ayrı heyecanlandırıyordu.

Bir eliyle duvara dayanmış, diğeri ise bacağımdaydı. Aramızda birkaç santim kalınca benim yaptığım gibi konuşmaya başladı.

Barış: bu eteği bir daha giyme. Bir daha okuldayız falan dinlemem, kendimi durdurmam.

Geri çekildi ve beni kenara çekip kapıdan çıkıp gitti.

Nasıldı bölüm? 🔥 (kısa olduğunu biliyorum, söylemenize gerek yok ama nedenini "gecenin karanlığı" hikayemde açıklamıştım)

Vote: 38
Yorum: 25