Just A Demigod | NL •HERSCHRIJVEN

Hoofdstuk 24

We werden in tweetallen vastgezet in cellen. Ik zat natuurlijk met de stront chagerijnige Charles. Hij zat de he-le tijd te zeuren. Het werkte het mij echt op m'n zenuwen. Ik was voornamelijk boos maar echt verdrietig.

Elke nacht. Wanneer ik droomde zag ik Jordy. Soms kwam hij er ook uit het niets. Hij zei dat het iets te maken had met de godin Iris en Iris massages. Hij hielp mij en Charles met een plan te verzinnen. Soms was hij irritant bezig maar de eerste keer in mijn droom toen ik hem zag heeft hij me getroost. Hij zie dat het wel vaker gebeurde dat een halfgod dood ging terwijl ze dat niet verdiende. Hij heeft me geholpen, en voor het eerst in een lange tijd vond ik hem echt aardig. Hij stuurde soms te vaak berichten, hij was soms té bezorgd. Misschien was dat omdat ik met hem op school had gezeten? Het boeide me niet. Ik wou hoe gewoon uit komen.

Charles zat vandaag weer een te zeuren en het was echt vervelend, ik kon er niet langer meer naar luisteren. Hij werd steeds bozer en begon te schreeuwen dat ze ons eruit moesten laten.
'Charles! Hou op!' schreeuwde ik boos. Ik keek naar zijn reactie, die ver van verwacht wat. Hij keek me ongelooflijk aan.
'Wil je het niet uit komen of wat?!' zei hij boos terug.
'Mag ik rust!? Je begon al met zeuren de eerste dag! Ik wou gewoon stilte, om na te denken over Adriana!' zei ik boos terug en gaf hem alle schuld.
Hij liep een stuk maar mij toe. Ik vond het wel intimiderend aangezien hij wel ander halfe kop groter dan mij was en een stuk ouder. Charles had niet echt een leeftijd had hij verteld. Ik was verward maar had me er nooit in verdiept.

Hij keek me woedend aan. 'Geen woord over Adriana! Ze is voor niets dood gegaan.' schreeuwde hij.
'Dat zei ik niet. Ze heeft zich opgeofferd voor ons. Ook al wist ze niet dat dit ging gebeuren.' zei ik zacht, bang van hoe dicht hij nu bij mij stond. Charles rook het tegenovergestelde van Hunter. Hij rook naar kool, steen maar toch ook naar ijzer. Ik moest niet bang voor hem zijn.
'Toon wat respect! Hoezo loop je te zeuren inplaats van verdrietig zijn? Gaf je niks om haar?!' zei ik boos.
Hij liep van mij weg en balde zijn vuisten.
'Ik gaf veel om haar! Ze was net een zusje voor mij!' schreeuwde hij. 'Dit is gewoon hoe ik ermee om ga. Het is niet dat er iemand elke dag sterft.' Zei hij op een manier waarop het klonk dat hij het eigenlijk niet wou toegeven.
Ik haalde diep adem en liep naar hem toe. Natuurlijk had ik daar geen rekening mee gehouden. Hij was ook verdrietig alleen hij reageer er gewoon anders op.
Rustig liep ik naar hem toe. Hij keek me verward aan. Ik opende mijn armen en sloot ze rond zijn middel. Deze jongen was even verdrietig als mij, hij heeft een knuffel nodig.
Hij was verward en leek het eerst niet te begrijpen wat ik deed, maar daarna sloot hij zijn armen ook. Het was even stil, even rust.

Toen opeens schoot het me binnen. Vandaag kwam er een jongens ons eten brengen, hij was niet als de rest. Hij was jonger dan de andere bewakers ook smeet hij het eten niet maag gaf het, normaal. Alsof we geen beesten waren. Hij was onze sleutel.
En vandaag was mijn douche dag.
Ik moest hem alleen maar verleiden. Shit, dat was iets waar ik echt niet goed in was. Maar stelen kon ik wel. Ik wist wat ik moest doen. Snel vertelde ik het aan Charles, hij was verrast maar ging ermee akkoord.

Later die dag kon ik douchen. Charles wenste me geluk en de jongen die ongeveer dezelfde leeftijd als Charles had gokte ik, rond de 17, begeleidde me naar de douches.
Terwijl ik aan het douchen was had ik even gepraat met hem, en ik had gelijk. Hij was 17 jaar, en hij heette Mica. Hij was ook een bewaker hier.
Na het douches deed ik de kraan uit. Ik hield het gordijn van de douche dicht maar stak mijn hoofd ernaast uit.
'Mica?' zei ik met een zoet stemmetje. Hij keek naar mij maar reageerde niet, zijn gezicht stond hard maar toch zag ik dat hij niet zo stoer was als hij zich voordeed. Ik werd meteen geïrriteerd.
'Mica, kan je me de handdoek aangeven.' zei ik weer nep zoet.

Hij pakte de handdoek en duwde hem zowat in mijn handen. Hij had z'n handen voor zijn ogen gedaan, zodat hij mij niet naakt zou zien.
'Bedankt.' Mompelde ik sarcastisch.
Nu moet het. Hij had de sleutels van al onze cellen aan zijn riem zitten. Ik had de handdoek om mij heen geslagen en liep naar hij toe. Ik ging zo dicht bij hem staan, dat ik zijn aftershave kon ruiken. Hij was al 18 jaar en pas 14. Er was echt een te groot leeftijdsverschil om hem te verleiden, maar ik moest het proberen. De volgende keer deed Hailey het maar.
Hij keek mij aan, verward maar ook verleidelijk. Ik deed mijn handen om zijn middel. En pakte met mijn pink de sleutels. Meteen liet ik hem weer los een zette mijn handen achter mijn rug. Ik had de sleutel goed vastgehouden in mijn hand zodat hij geen geluid had gemaakt en mica leek niks door te hebben.
Ik pakte mijn kleding en duwde hem de kamer uit. Snel kleedde ik me aan en verstopte de sleutels.
Hij bracht me daarna terug naar de cel waar Charles afwachtend zat te zitten.
Toen ik binnen kwam en mica weg ging ging hij meteen recht op zitten. Met groote passen liep hij naar me toe en pakte mij bij mijn schouders.
'Heb je het? Heb je de sleutels?' zei Charles alsof hij hier niet een minuut langer kon zitten.
Ik haalde de sleutels uit mijn zak en zwaaide ze voor Charles z'n ogen.
'Tuurlijk.' zei ik met een glimlachje. Charles begon ook te glimlachen.
'Kom, we gaan.' zei Charles. Top.