A/N: DEDICATED TO Mrs. Reid(@ItsMeSeth13) ng Twitter. Hahahaha! :’) di ko alam username mo sa watty eh pero dahil ikaw ang unang nakatweet ko sa twitter para sayo ang chapter na to! ;)
------------------------------------------------
I stared blankly at the ceiling. Contemplating what just happened to my sweet Matthew. Hindi ako makaiyak pagkatapos niya akong pabalikin sa sarili kong hotel room.
Naguguluhan ako. Ano bang kinalaman ni Marc sa pagbubuntis ko?
I sighed. Kinakabahan ako pero wala akong gana na makipag-usap kahit kanino. Nabigla ako sa mga sinabi ni Matthew.
I heard a knocked on the door. At kahit nanghihina ako ay tumayo pa din ako.
“Good evening, Ms. Stewart. Mr. Mariano personally asked me to give you, your plane ticket.” Matthew’s secretary said.
“Plane ticket?” takang tanong ko.
“Yes Ma’am. Mr. Mariano booked a flight for you.”
“A flight?” nagmumukha na siguro akong hindi makaintindi ng English sa mga tanong ko, paulit-ulit nalang.
“Yes, Ms. Stewart.” He smiled.
“Pabalik sa Pilipinas?”
“Pardon, Ma’am?” nakalimutan kong hindi nga pala marunong magtagalog yung secretary ni Matthew.
“I mean a flight to go back to the Philippines?”
“I believe so, Ma’am.” He answered.
“Uhm. Okay. Thank you.” Matthew’s secretary gave a sympathetic smile before he left.
So this is how it ends? Sa isang plane ticket? Babalik ako ng Pilipinas na parang bayarang babae? Pagkatapos ng lahat ng binigay ko sa kanya, ganito lang ang kapalit? Oo, may mali ako dahil ang bilis kong nagtiwala at nagpadala sa aking damdamin. Pero sana man lang kahit para sa anak namin. Sa anak namin na hindi pa man nasisilayan ang mundo ay itinakwil na ng ama niya.
Nakaramdam ako ng sobrang galit. Hindi ako makakapayag na ganito lang ang gagawin niya sakin! I will not allow him to do this to me and to my little angel! I deserved an explanation from him.
Hindi na ako nagdalawang-isip na magpunta sa condo ni Matthew. Sobra sobra ang galit ko. I don’t know if it just a hormonal imbalance because I am pregnant but I am fuming mad!
Gigil na pinindot ko ang button ng floor kung nasaan ang condo ni Matthew.
Lalo akong nagalit ng maalala ko kung ano ang nangyari noon sa amin sa elevator. Those memories hurt me so bad na lalo kong ikinagalit ngayon.
“Bakit ba ang bagal ng elevator na ito?!” inis kong sabi.
Finally! Nakarating din sa harap ng condo niya. I didn’t knock; I know the combination of his password.
I took a deep breath as I stepped inside. Before I could enter the house, a conversation right next to me stopped me in my tracks.
“I missed you, Matthew. I thought we could spend some time together.” The female voice was faked.
I took a deep breath, nanginginig ako sa kaba at galit. Sino yung babaeng kausap ni Matthew? I turned my head slowly, knowing that I had to know.
Agad kong nakita ang likod ni Matthew. Then I saw a slim set of arms around his neck and perfectly manicured fingers resting against the nape of his neck.
