My soft hearted boss

Bye

Dumaan ang mga buwan at ganon parin sila ni argel. Nag aaway ng dahil sakin.

Ngunit sa isang linggo kapag ka naka isang taon na ako kay gino ay aalis na ako. Ng walang paalam. I know na hindi sya papayag.

Gusto kong umalis kasi ayaw kong may masaktan. I know na makakaget over rin sila suddenly na malaman nilang ghinost ko sila. Am I that freaking bad?

Sorry not sorry pero mas gugustuhin kong maguilty na iniwan ko sila kesa naman maguilty ako na sinagot ko yung isa. Ilan buwan ko narin tong pinagiisipan.

It's a big blow na malamang ayaw na sakin ni gino or ni argel. Pero hindi parin ako matititnag sa desisyon ko. My dad's chill with my plan. Sabi nya susupportahan nya raw ako kahit pa hindi maaprubahan yung partnership ng mga roque. Tsk ang ganda ko kasi masyado.

Nandito kami sa office ni gino at halata nya atang malalim ang iniisip ko. Kaya naman tumayo sya at ngumiti sa akin.

"What are you thinking? Lutang ka noong mga nakaraang linggo? Anong bang nangyayri?" Gusto ko man sabihin sayo pero next time nalang kapag wala na ako.

So i smiled and i "wala naman, why?" Kungwaring nagtataka kong tanong sa kanya.

Well ngayon palang i feel so sorry pero. I need to do this. Gulong gulo na ako sa inyo eh at ayaw kong makasakit. It's friendship over lovers kasi eh.

Bumalik sya kanyang lamesa at nagtrabaho buong araw.

Ng palapit na ng palapit ang araw ay mas tila kinakabahan ako at nagiisip kung itutuloy ko ba ang aking plano.

Eto naman kasing si gino kamuntikan na akong mahuli may trip to japan kasi syang nakita. Nung una ay pinaghinalaan nya ako pero iniligtas naman ako ng kanyang sekretarya. Sinabi nya na ibinook nya raw ang kanyang pinsan ng ticket.

Sila kasi ang una kong pinagsabihan na aalis na ako. Nalungkot sila kasi daw iba daw trato sa kanila ni gino. He's a freaking beast daw. Oo medyo beast nga sya pero hindi natin maiipagkaila na I have a soft hearted boss.

Tuloy tuloy parin ako sa pagtratrabaho ng hindi ko namalayang last day ko na pala ito. I will miss this office so much! Eto yung naging tahanan ko for almost a year. Tinanong nga ako ni gino kung ano daw plano ko dahil mag oone year na ako bukas. Sabi ko ay wala naman. Tumango naman sya sa akin at umalis na.

Eto na pala, dumating na ang araw na pinakahihintay ko. Si gino naman ay nasa office ngayon at kakaisang taon ko na dito. Sabi nya sa akin ay dito nalang daw ako para mamayang gabi ay makapagcelebrate ako. Sorry gino but I can't.

Time check 9:00 am in the morning and ang flight ko is 2 pm so naligo na ako at nag book ng grab. Ang expected arrival naman ng grab ko ay 11:00 pm so nagkaroon ako ng maraming oras para makapagprepare sa mga kelangan kong dalhin.

Tinawagan ko na rin si daddy at tinanong nya ulit ako kung itutuloy ko talaga or magiiba ang isip ko. Sabi ko naman ay isang taon lang ako duon at mabilis lang yon. Magaasikaso parin ako ng business namin. Yun nga lang malayo ako.

My dad supports me on everything kasi bumabawi raw sya. Hindi ko naman inaabuso yung kalayaan ko. I just need to think about some things kaya kelangan ko munang magpakalayo layo.

Stressed na kasi ako noong nakaraang mga linggo. Kaya hindi ako makapag concentrate sa trabaho.

Alas-onse na at dumating ang grab. Mahigit isang oras ang aming naging byahe. Nagawa pang tumawag sakin si gino.

"Hello kiara, happy anniversary sa kompanya ko. So how was your day? Intayin mo ako mamaya for dinner magluluto ako" sumikip naman ang dibdib ko sa kaalamang hindi na ako babalik. See you in one year bossing.