SENDEN ÖNCE SENDEN SONRA (Tamamlandı)

11. Bölüm

Bölüm 11

"Hiçbir kuvvet beni o evden içeri sokamaz Meyra!" dedi Pusat. Meyra inleyerek ellerini yüzüne kapattı. Bir saattir Pusat'a laf anlatmaya çalışıyordu ama kendisi katırdan daha inatçı olan tek insan olabilirdi. Sülaledeki tüm Laz inadı ona mı geçmişti diye düşünse de sülaledeki herkesin inatta bir dünya markası olduğunu hatırladı Meyra.

Meyra öğleden önce akşam çıkacağı performans için prova yaparken mekânın sahibinin arkadaşı ona sarkıntılık yapmıştı. Meyra onu başından savmaya çalışırken Emre gelmişti ve olay çıkarmıştı. Sonunda yine karakolluk olmuştu. Komiserin odasına gittiğinde ablasını görmesi yetmiyormuş gibi bir de o mekânın ortağının Pars olduğunu öğrenmişti.

Elif, şikâyet etmeme karşılığında Pars'ın arkadaşlarıyla konuşmaya giderken ona da ailesini ve Pusat'ı Duru teyzesine getirmesini tembihlemişti. Meyra herkesi organize edebilmişti fakat Pusat Nuh diyor peygamber demiyordu.

"Ömrümü yedin bitirdin, gençliğimi soldurdun! Yeter be! Bu ne inat arkadaş, ablam bir şey diyorsa bir bildiği vardır. Ara buluculuk yapacak son insan bile değil Elif ablam bilmiyor musun? Önemli bir durum var ki gelmeni söylüyor. Akşam çayına aile buluşmasına çağırmıyor kadın!"

Pusat'ın kirpiği bile kıpırdamadı. Meyra boşuna uğraşıyordu. Yerinden kalktı. Fuat bu sürede yorumsuz kalmıştı. Aile meselesine karışmak onun haddi değildi. Meyra oturduğu yerden kalktı.

"Tamam ablama derim," dedi. İçinden geçenleri söylememek için kendini tutmaya çalışsa da başarılı olamadı. Hiçbir zaman dilini tutamazdı zaten. "Biliyor musun ağabey seni bir dağ kudretinde sanırdım. Sonuna kadar savaşıp hiçbir şeyin değişmeyeceğini anladığın için gittiğini düşünmüştüm hep. Ama öyle değilmiş. Ben geldim seninle konuştum, annem konuştu, teyzem konuştu, Poyraz dayım konuştu. Hepimiz senin için adım attık. Seni geri kazanabilmek için az çok çabaladık. Sen saklanmayı tercih ettin. İninden çıkmak, yüzleşmek zor geldi," dedi. Pusat'ın kaşları çatıldı.

"Meyra ağzından çıkanı kulağın duysun," dedi.

"Benim ağzımdan çıkanı kulağım çok iyi duyuyor ama benim ve ailemizin ağzından çıkanlar senin beynine ulaşmıyor. Kendini ailenden soyutlayınca eline ne geçiyor? Ne geçti bugüne kadar? Merak etmedin mi bizi? Gizlice gözetlemedin sanki! Her şeyimizden haberdar olmadın hiç değil mi? Kafan mı rahatladı? Teyzemin arkandan yakarmaları kulağından gitti mi bari? Ya da dayıma ve anneme söylediklerinle için çok mu rahatladı? Annenin, babanın odanın önünden her geçişinde içinin sızlaması senin yaralarını kapattı mı? Sen kimi kandırıyorsun ağabey bizi mi kendini mi?" Pusat yumruklarını sıkıp masaya dayadı. Sinirden damar

"Meyra sınırını çok aşıyorsun, kalbini kıracağım, git!" Meyra güldü.

"Hiç kırmamışsın gibi davranmıyor musun bir de, bayılıyorum bu huyuna!" dedi. Fuat o sırada rahatça kozlarını paylaşsınlar diye odadan çıktı. "Dayım ve teyzem seni dinlemedi, kızlarının mızmızlığına kandılar, sırf bu yüzden sana yüklendiler diye kendini karantinaya aldın. Elif ablam şimdi ona senelerce eziyet eden, onun saçından sürükleyip bekaretini kontrol ettiren buna rağmen ona inanmayın 'diktirmişsindir sen' diyen itin önde gideni babası için her gün başında acısız ölsün diye Kur'an okuyor, dua ediyor. Ona, tacizcisiyle barışsın diye baskı yapan ailesine katlanıyor. Bunlardan kaçıp size geldiğinde mızmızlıklarıyla ömrünü yiyen kuzeni için beş sene üstüne onun düğününe kabusu olan şehre geldi," dedi ve derin bir nefes aldı.

"Onlarca kadının hayatını kurtardın. Hepsi çeşitli işkence görmüş kadınlardı. Psikolojileri çökmüş, geneli bu hayata sırf çocukları için katlanan kadınlar. Onların davalarına bakıp benim çektiğim ne ki diye sormuyorsun bile. Çünkü o kadar kendine ve kendi acına odaklanmışsın ki! Sana yara açtılar, senin sevdiğin öldü, seni dinlemediler, sana destek olmadılar, sana tepki gösterdiler! Hep sen! Gittiği günden beri bir gün bile Elif'i aradın mı? Gittiğin günden beri bir gün beni aradın mı? Sen bizi terk etmek istedin ve terk ettin. Hepsi bu."