Where Do I Start?

Chapter 1

Chapter 1

Stalker

"Shit!" Mahinang bulalas ko. I saw him again.

Tumungo ako. Ayoko. Ayoko syang makita. Hindi ko pa kaya.

Naglakad ako. Kumakabog ang dibdib ko. Ganito pa rin ang epekto nya sa akin. Damn it.

Malapit na. Shit kailangan kong bilisan. Binilisan ko ang paglalakad. Malapit na akong makarating sa pupuntahan ko.

"Yes!" sambit ko at huminga ng malalim. "Muntik na yun."

Nakarinig ako ng mahinang pagtawa. Agad kong hinanap ang pinagmumulan noon.

There I saw boy sitting casually at a branch of a Narra tree, looking amused as if he has seen a very entertaining show.

"Epic! Para ka talagang timang!" sabi nya at lalo lamang tumawa. (Timang means weird, baliw etc..)

"Excuse me?" Takang tanong ko. Lumingon ako sa paligid. Walang ibang tao. "Ako? Timang? At sino ka sa akala mo para sabihan akong timang?!"

Bumaba sya sa kinauupuan. Seriously paano nya nagawa yun? Ang taas ng pinanggalingan nya. Mula sa sanga ng puno ng narra, walang kahirap-hirap syang tumalon pababa sa kinaroroonan ko.

"Tristan Angelo Salazar, at your service." sagot nya sabay bow sa akin.

Tumaas ang kilay ko. Oh, so sya pala yun. The famous IT student ng university na ito. He is known not just by his looks but also for being a genius pagdating sa computers.

"Ah. Ikaw pala yun. Hindi ka lang pala computer genius, unggoy ka din pala." bawi ko.

Aba, kung akala nya maiisahan nya ako, pwes nagkakamali sya. Kala nya di ko sya lalabanan ng insulto. Nagulat ako ng muli syang humalakhak.

"Adik ka ba? Ininsulto na nga kita pero tumatawa ka pa? Ikaw yata ang timang eh." sabi ko.

"You're good. I'm impressed." he said with a wide grin on his face.

Napailing na lang ako. Bakit ko ba inaaksaya ang oras ko sa lalakeng ito?

Nakita kong pinagpagan nya ang pantalon nya. Kung hindi ba naman kasi baliw, aakyat sa puno. Unggoy talaga.

"Sino bang tinataguan mo at para kang timang kanina?" tanong nya na muli kong ikinagulat pero hindi ko ipinahalata.

"It's none of your business." mataray kong sagot.

Umupo ako sa bench na nasa ilalim lang ng punong pinanggalingan nya. Ito ang usual hangout ko. My sanctuary. Nasa may gilid ito ng university museum kaya walang masyadong dumadaan o pumupunta dito which is gustong-gusto ko. Nakakapagbasa ako lalo. Ayaw ko sa library kasi inaantok ako. Mas maaliwalas dito at sariwa ang hangin.