Change

17

Η ωρα είναι 1 το βράδυ και κάθομαι σε ενα παγκάκι. Δεν ξερω καν που βρίσκομαι. Εχω πιεί λιγο. Για την ακρίβεια πολυ. Δεν ξερω τι. Νομίζω βότκα.

Χαμογελάω στην ανάμνηση του πρώτου φιλιού μου με τον Άλεξ και η αντίδραση του οταν κατάλαβε οτι ειχα πιεί βότκα.

Πως τα κατάφερε ετσι; Να τα διαλύσει ολα σε μια στιγμή; Ενα δάκρυ κυλάει χωρίς να το καταλάβω. Νόμιζα δεν είχα άλλα να βγάλω.

Παίρνω αλλο ενα τσιγάρο απο το πακέτο του. Σχεδόν τα τελείωσα και εδω δεν εχει περίπτερο κοντά να αγοράσω πακετο.

Κάθομαι κάνα δίωρο στο παγκάκι. Ζαλίζομαι αρκετά για να γυρίσω σπίτι πόσο μάλλον να βρω το σπίτι.

Ανοίγω το κινητό μου καθώς το είχα απενεργοποιήσει. Ήθελα να μείνω μονη.

21 αναπάντητες απο Νίκο
12 απο Νικόλα
6 απο σπίτι
25 απο Αννα

Με την Άννα δεν μίλησα σήμερα. Την εχω παραμελήσει. Νιώθω λιγο άσχημα για αυτο. Ελπίζω να καταλάβει οταν της εξηγήσω.

Την παίρνω τηλέφωνο για να την ρωτήσω αν μπορεί να με γυρίσει.

"ΕΜΙΛΥ ΠΟΥ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΕΊΣΑΙ ΣΕ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΎ ΈΧΟΥΜΕ ΠΕΘΑΊΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤ....."

"Αννα μπορεις να έρθεις να με πάρεις;" την διακόπτω.

"Ναι που είσαι;"

Της εξήγησα κάπως και μου λέει σε 5 ειναι εδω.

Μια μαυρη Mercedes σταματάει μπροστά μου ακριβώς. Ξεροκαταπινω. Ενα βάρος στο στήθος μου κανει την εμφάνιση του. Οπως παντα. Καθε φορα που τον βλεπω.

Το φιμε τζαμί του αυτοκινήτου κατέβαινει και αντί να δω εκείνον ειδα την Άννα. Καλα πως πίστευα οτι θα ήταν εκείνος. Δεν ειμαι τίποτα για αυτόν. Αυτος το είπε.

Μπαίνω στο αμάξι και η Άννα αρχίζει με τις ερωτήσεις.

(...)

Τα μαλλιά μου βρεγμένα πέφτουν αστατα στο πρόσωπο μου με μικρές σταγόνες σε καθε τουφα. Οι πιτζάμες της Άννας είναι πολύ άνετες. Της ειπα  πάντα για σημέρα οσο έκανε και αυτή μπάνιο.

Δεν ήθελα να γυρισω σπίτι και γι αυτο μου πρότεινε η Άννα να κοιμηθώ σε αυτήν μιας και στο σπιτι μου θα είναι ο Άλεξ. Θα περάσω το πρωί απο το σπιτι να παρω την τσάντα μου.

Η ωρα 5 το πρωί δεν εχω ύπνο.  Κλασσικα:)

Η Άννα κοιμάται και γω εχω τελειώσει ολη την μπαταρία στο κινητό μου. Οοο ελα τωρα. Ποιός δεν το κανει; Και μετα θες να βγεις και δεν έχεις μπαταρία.

Ακούω κλειδιά στην πόρτα. Παραξενεύομαι γιατί υποτίθεται θα κοιμόταν σπιτι μου.

Κατεβαίνω κάτω για να σιγουρευτώ οτι είναι σίγουρα αυτος. Αν γύρισε θα επιστρέψω σπίτι μου.

Κατεβαίνω ξυπόλητη τις κρύες μαρμάρινες σκάλες και τον βλεπω. Ειναι εκείνος. Αλλα... Ειναι χτυπημένος;

Αγκχχ τοσο σεξυ. Σκισμένο χείλος ματωμένες αρθρώσεις μαυρισμένο ματι. Κάθεται στο πατωμα ενω η πλάτη του ακουμπάει στην πόρτα και τα χερια του κρατάνε το κεφάλι του.

Δεν μπορώ να τον βλέπω ετσι και να μην κανω τίποτα.

"Παλι;" λεω εννοώντας την προηγούμενη φορα που ειχε ματωμένες αρθρώσεις.

Σηκώνει το κεφάλι του και με κοιτάει. Με γλυφει με τα μάτια του. Ευτυχώς που φοράω φυσιολογικές πιτζάμες.
Τα ματια του καρφώνουν τα δικα μου.

"Εσυ ευθύνεσε αυτη την φορα"

Τον κοιτάω περίεργα περιμένοντας να μου εξηγήσει για ποιον λόγο με κατηγορεί.

"Πλακωθηκα με τον μαλακα τον αδελφό σου" ειπε και ανέβηκε πάνω.

Με αφησε μόνη μου. Ξανα.

Και τι ηταν αυτο. Γιατι να μαλώσει με τον Νίκο. Για μένα κι ολας.

Ανεβαίνω πανω να παρω τα πράγματα μου η ωρα είναι 6. Σε μια ωρα πρέπει να ξυπνήσω:)

Ευτυχώς που μένω δίπλα και δεν χρειάζομαι αμάξι.

(...)

Έστειλα μήνυμα στην Άννα να περάσει απο το σπιτι να παμε μαζί σχολείο. Ο Νίκος δεν είναι σπίτι και δεν ξερω που μπορει να βρίσκεται.

Η Άννα ήρθε με... τα πόδια;

"Εχει ο Άλεξ το αμάξι ο οποίος δεν ηταν σπίτι" ειπε

"Τιι; ουτε ο Νίκος είναι σπίτι"

"Περίεργο. Τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν χθες το βράδυ για καληνύχτα λες να επαθαν τίποτα; " ειπε αγχωμένα.

________________

Γλυκα μωρακια μου τι κάνετε;

Εμμ *ξινει το κεφάλι της αμήχανα* θαπαωκατασκηνωσηγια2εβδομαδεςκαιλογικαδενθαμπορεσωναανεβασωκεφαλαιοευχαριστωγιατηνκατανοησητσαγιααα

*οποίος καταλάβει τι είπα κερδίζει ενα γλειφιτζούρι*