Change

39

"Γιατί είσαι ακόμα εδώ;" λέω εκνευρισμένα στον Πέτρο

"Εμ ήρθαμε με το σχολείο σήμερα 4ημερη" λέει και ένα τεράστιο χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπο μου αλλά και του Άλεξ

"ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΥΠΌΛΟΙΠΟΙ;" τσιριζω χαρούμενα

"Νομίζω στην καφετέρια πιο κάτω"

"Αλεξ πάμε τώρα" λέω και τον τραβάω από το χέρι χωρίς να προλάβει να απαντήσει

Μπαίνουμε στην πρώτη καφετέρια που βλέπουμε.

Όλα τα μάτια πέφτουν πάνω μας.

Απόλυτη ησυχία και τεράστια χαμόγελα υπάρχουν στα πρόσωπά ολων.

Πολλοί με κοιτάνε με απορία σαν να λένε 《Ποια είναι αυτη η παρδαλο;》

Σύντομα όμως με αναγνώρισαν.

Οι φίλοι του Άλεξ και οι δικοί μου αρχίζουν να τρέχουν κατά πάνω μας τζιριζοντας από χαρά.

Η παρέα μου με αυτή του Άλεξ για κάποιο λόγο ενώθηκε. Αποτελείται από τον Άλεξ, τον Κώστα, τον Γιάννη και τον Μάνο. Από κορίτσια είμαι εγώ, η Εβελίνα, η Μαρία και η Ειρήνη.

Καθόμαστε σε ένα κοινό τραπέζι όλοι μαζί και οι ερωτήσεις πέφτουν απανωτά.

Αφού τους εξήγησα την αλλαγή της εμφάνισης μου άρχισαν οι πιο άβολες ερωτήσεις.

"Και δηλαδή τώρα εσεις τα έχετε;" λέει ο Κώστας φίλος του Άλεξ

"Κανονικά θα έπρεπε αλλά τα έχω κάνει σκατα" λέει σιγανά για να μην ακούσω και κοιτάει το πάτωμα.

Αλλά εγώ άκουσα. Χα!

Τώρα περιμένουν απάντησή από εμένα.

"ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΕΙΤΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙΆ. ΤΙ ΚΆΝΕΤΕ;" λέω ενθουσιασμένα αλλάζοντας θέμα.

Μιλάμε γελάμε.

Μου έλειψαν.

Μου έλειψαν πολύ.

"Το βράδυ τι κάνετε;" ρωτάει ο Γιάννης.

"Εμ κάτι είχα σκεφτ" πάει να ολοκληρώσει ο Άλεξ αλλά τον διακόπτει ξανά ο Γιάννης

"Τέλεια. Θα πάμε σε ένα κλάμπ εδώ κοντά ΧΩΡΙΣ καθηγητές. Θα ρθειτε δε το συζητώ" είπε τονίζοντας το χωρίς κάνοντας με να γελάσω.

Κοιτάω τον Άλεξ για να πάρει αυτός μια απόφαση. Με κοιτάει και του κάνω θετικό νεύμα.

"Ναι θα έρθουμε" είπε και όλοι χάρηκαν.

"Θέλετε να 'ρθειτε από το σπίτι να κάτσουμε μέχρι το βράδυ ή θα σας πουν κάτι οι μαλακες;" λέει ο Άλεξ αναφερόμενος στους καθηγητές