Change

59

Εναν χρόνο μετά

"Αντε βρε μωρό μου ξυπνα επιτέλους. Θα αργήσουμε" ειπε ο Κρις ξυπνωντας με.

"Βσνσξξσξσ" ειπα εκνευρισμένα

"Δεν γίνεται να με ξεπατωνεις το βράδυ και μετα να εχεις την απαίτηση να σηκωθώ νωρις" ειπα και άρχισε να γελαει

"Συγγνώμη μωρο μου. Ειμαι πολυ καλος. Τι να κάνουμε;" ειπε και του πέταξα ενα μαξιλάρι στο κεφάλι

Εβαλα ενα κολάν και μια φούτερ και βγήκα απο το δωμάτιο μου.

Με τον Κρις έχουμε σχέση περίπου 11 μήνες ενω συγκατοικούμε 7. Τα παμε πολυ καλα. Με βοήθησε να ξεπεράσω τον Άλεξ και ας τον απεχθανοταν.

Δεν τον σκέφτομαι καν. Αποδέκτηκα το γεγονός οτι κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν νωρίτερα και κάποιοι άλλοι αργότερα. Εκτός και αν ζει. Που δε νομίζω δηλαδή. Θα είχε γυρίσει.

Το μόνο που δε θα κανω ποτε ειναι να βγάλω το κολιέ του. Και ας εχω μαλώσει άπειρες φορές με τον Κρις για αυτο το κολιέ και ας μου εχει πάρει αλλα 100 εγω δε το βγαζω.

Εχει συναισθηματική αξια για μενα. Δε σημαίνει οτι εχω ακομα συναισθήματα. Απλα δε μπορώ να το βγάλω.

Έκατσα στο τραπέζι ενω έτρωγα μια μπανάνα. Με κοίταξε με γουρλωμένα τα ματια και ενω πριν έτρωγα φυσιολογικά ειπα να παίξω λιγο μαζί του.

Άρχιζα να την τρωω πολυ προκλητικά παίρνοντας τεράστιες μπουκιές.

"Εμιλυ τι κανεις" ειπε ενω ηταν κόκκινος

"Τι κανω; τρωω" ειπα παίζοντας το χαζή

"Δε θα παιξεις σε εμενα τέτοια παιχνιδακια μικρή. 19 χρόνων μωρο"

"Αχ ναι μπαμπακα μου. Ειμαι ενα μικρο μωρακι που θελει να πιει το γαλα του" ειπα μωρουδιστηκα και με κοίταξε σοκαρισμένα.

"Έχουμε αργήσει" ειπε και με άρπαξε απο το χέρι οσο εγω γελούσα

Μπήκαμε στο αμάξι του και ξεκίνησε.

Το Πανεπιστήμιο απέχει περίπου 15 λεπτα με το αμαξι.

🔞 ειναι πολυ μικρό αλλα τέλος πάντων

Εβαλε το χέρι του στο μπουτι μου και το ένιωθα να ανεβαίνει.

Τον κοίταξα αλλα με αγνόησε. Το χέρι του μαγικα μπήκε μέσα απο το κολαν και άρχισε να τρίβει τη περιοχή μου.

Εβαλε 2 δάχτυλα μεσα μου κουνώντας τα γρήγορα. Προσπαθούσα να μην φωνάξω αλλα δεν τα κατάφερα.