Η ωρα μάλλον εχει σταματήσει να κυλάει. Νιώθω οτι η μια ωρα που βρίσκομαι στην φυλακή aka σχολείο ισοδυναμεί με 5 ωρες.
Ο Άλεξ εμφανίστηκε την δεύτερη ωρα στην ταξη χτυπημένος - περισσότερο από χθες - και αυτη την στιγμή εχει απλωθεί σαν αστερίας πάνω στο θρανίο και κοιμάται.
Ο Νικόλας λιμαρει τα νύχια του;;
Δεν το παρατήρησα. Καθόμουν και χάζευα τον άνθρωπο που μου ράγισε την καρδιά.
ΩΡΑΙΑ!
*Διακρίνετε την ειρωνεία;*
Του κουδούνι χτυπάει ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ και η Άννα έρχεται να με πάρει. Ο Νικόλας μιλάει με τον Χάρη όποτε τους αφήνω μόνους και παω με την Άννα στο προαύλιο.
Απο μακρυά βλέπω εναν πολυ θυμωμένο Νίκο να έρχεται προς το μέρος μου και απο πίσω ακολουθεί ο Άλεξ χαλαρός.
Ενα κύμα ανακούφισης διαπερνά το κορμί μου. Ανησύχησα στα αλήθεια που δεν γύρισε σπίτι. Δεν θα το αφήσω ετσι αυτο.
"ΝΙΚΟ ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ ΉΣΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΆΔΥ" ειπα θυμωμένα ενω παιδια άρχισαν να μαζεύονται
"Μμμ μήπως αυτήν την ερώτηση έπρεπε εγω να την κάνω κανω;" ειπε ειρωνικά.
"ΕΜΙΛΥ ΓΑΜΩΤΟ ΣΟΥ ΈΦΥΓΕΣ ΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΆΔΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΚΑΠΝΙΣΕΣ ΠΑΡΑΠΆΝΩ ΑΠΌ 2 ΠΑΚΈΤΑ ΤΣΙΓΆΡΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΣ ΠΟΥ ΉΜΟΥΝ ΕΓΩ; ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ! ΈΜΑΘΑ ΌΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΓΑΜΗΜΈΝΗ ΚΡΙΣΗ ΣΟΥ ΕΥΘΎΝΕΤΑΙ Ο ΠΟΥΣΤΗΣ Ο ΑΛΕΞ"
Τι φάση αυτος που το ξέρει αυτο;
Τα παιδιά πλέον εχουν κάνει κύκλο γύρω μας αλλα δεν με ενδιαφέρει τώρα.
"Και συ γαμω που το ξέρεις αυτο εε;" ειπα οχι τοσο δυνατά γιατι αμα συνέχιζα δεν θα μπορούσα να αναπνεύσω.
Ο Άλεξ που δεν έχει πάρει ακόμα θέση με κοιτάει περίεργα. Τι νόμιζε; οτι αιντε δεν είχα τι να κανω και λεω ας πάθω καμία κρίση;
"ΑΡΑ ΠΑΡΑΔΈΧΕΣΑΙ ΟΤΙ ΕΊΝΑΙ ΑΛΉΘΕΙΑ ΕΕ; ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΛΆΚΩΣΑ"
"Νικο σταμάτα σε παρακαλώ. Δεν είναι ωρα τώρα" του λέει η Άννα αλλα δεν την ακούει
"ΔΕΝ - ΣΕ - ΑΦΟΡΆ" είπα συλαβιστα
"ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΟΡΆ; ΕΊΣΑΙ ΑΔΕΛΦΉ ΜΟΥ ΓΑΜΩΤΟ. ΚΑΤΆΛΑΒΕ ΤΟ"
Το οξυγόνο "πέφτει" και δυσκολεύομαι να αναπνεύσω. Η κατάσταση με πιέζει αρκετά. Ζαλίζομαι.
Παραπαταω αλλα δεν πέφτω.
"ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ ΜΑΛΑΚΑ" παίρνει θέση ο Άλεξ επιτέλους
"ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΆΝΩ ΑΥΤΟ ΕΕ;" ειπε ο Νίκος
"ΓΙΑΤΙ;; ΜΕ ΔΟΥΛΕΎΕΙΣ ΕΤΣΙ; ΔΕΣ ΤΙ ΤΗΣ ΚΆΝΕΙΣ ΓΑΜΩ"
"ΟΤΙ ΤΗΣ ΈΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΦΑΝΤΆΖΟΜΑΙ. ΕΚΑΝΕΣ ΠΟΥΣΤΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΈΧΕΣΑΙ"
"Δεν πρόκειται να το συζητήσω τωρα αυτο" είπε θυμωμένα αλλα πιο ήρεμα.
Το οξυγόνο νομίζω δεν υπάρχει. Δεν μπορώ να παρω κανονική αναπνοή κατι που με κάνει να πανικοβληθώ.
Η Άννα το παρατηρεί και έρχεται γρήγορα δίπλα μου. Φωνάζει τον Άλεξ να έρθει αφού ο Νίκος έφυγε.
Με παίρνει στην αγκαλιά του ενω φωνάζει στα παιδιά που παρακολουθούσαν τον καυγά ενα "ΣΠΑΣΤΕ"
(...)
Εχω λιώσει το νετφλιξ με την Άννα και τον Νικόλα. Δεν θέλουν να με αφήσουν μονη τα γλυκκ. Τελικά δεν λιποθύμησα. Ευτυχώς ειχα τα χάπια μαζι μου και τα πήρα γρήγορα.
Ο Νίκος δεν γύρισε σπίτι αλλα τωρα η Άννα ετοιμάζεται για να πάει σπίτι της και να μιλήσουν. Παλι καλα. Δεν παλεύεται τις τελευταίες μέρες.
Ο Νικόλας θα βγει με τον Χάρη και εδω και μια ωρα προσπαθώ να τον πείσω να με αφήσει μονη και ότι θα είμαι καλα αλλα δεν καταλαβαίνει τίποτα.
(...)
Ο Νικόλας επιτέλους ετοιμάζεται για την έξοδο του με τον Χάρη.
"Λοιπόν Εμιλουκο μουυυ. Αν χρειαστείς κατι παρε μ..."
"Ναι ναι με επριξες αντε μπαι"
"Καλα να ξερεις κάτι θα κάνω για να σε προσέχω" είπε και έφυγε
Τι ήταν αυτο τωρα;
_______________
Μπειμπςς. Τι κάνετε; πως περνάτε;
Εγω είμαικατασκήνωσηηη.
Το επόμενο κεφάλαιο δεν ξερω ποτε θα ανέβει. Χεχε
Φιλουθκιαααα
YOU ARE READING
Change
ChickLit"Μην ξανατολμησεις να μου υψωσεις φωνή εμένα" είπε φωνάζοντας περισσότερο. Παω να φύγω αλλά με τραβάει από το χέρι. "Εμένα δεν με φτύνει ποτέ γκόμενά!" "ΕΕ ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ ΑΛΕΞ!" Είπα φωνάζοντας και το χέρι μου προσγειώνεται με δύναμη στο μάγουλο του...
