Change

33

Οδηγω προς το μέρος με τους λόφους. Στο μέρος μας...

Κατεβαίνουμε και πάμε στο παγκάκι.

Βγάζει ένα πακέτο τσιγάρα και το ακουμπάει στα χείλι του.

"Θες;" με ρωτάει καθώς ανάβει το τσιγάρο του.

Σκατα.

Είναι πολύ σέξι.

Ατιμελητα μαλλιά, γωνίες στο πρόσωπο, πράσινα μάτια, κόκκινα ζουμερά χειλάκια.

Ειναι πανέμορφος.

"Εμιλυ" λέει και με σκουνταει.

"Συγγνώμη αφαιρέθηκα. Τι είπες;"

"Σε ρώτησα αν θες" είπε και φύσηξε τον καπνό προς τα πάνω.

"Όχι οχι. Το έκοψα"

"Ωραία..."

"Άλεξ. Γιατί δεν ξέρει κανένας αλλος για αυτό το μέρος; Γιατί το έδειξες μόνο σε μενα;" τον ρώτησα.

"Οι άνθρωποι μωρό μου έχουν την τάση να καταστρέφουν το περιβάλλον  και γενικά ότι όμορφο δημιουργεί αυτό. Αν το μάθαιναν δε θα ήταν τόσο καθαρό και ήσυχο. Αντιθέτως. Θα είχε παντού σκουπίδια και ανθρώπους που καταστρέφουν την ηρεμία που επικρατεί εδώ πέρα" είπε και γύρισε να κοιτάξει τον γκρεμό μπροστά μας.

"Ναι αλλά γιατί σε" πήγα να ολοκληρώσω αλλά με διέκοψε.

"Γιατί σε εμπιστεύομαι. Γι'αυτό" είπε χαμογελώντας.

Χαμογέλασα αμήχανα και κοίταξα και γω μπροστά.

Όντως με εμπιστεύεται;

(...)

Ο ήλιος αρχίζει και δυει και μεις ακόμα εδώ να συζητάμε για την ζωή.

Δε καταλαβαίνω πως περνάει η ώρα όταν είμαι μαζί του.

"Άντε Άλεξ. Πάμε σιγά σιγά. Θα μας ψάχνουν." Είπα και συμφώνησε

Ξεκίνησα το αμάξι με προορισμό το σπίτι.

Φτάσαμε αλλά...

Το σπίτι μου έχει πολύ φως. Εννοώ. Πολλά φώτα αναμμένα.

Βγαίνω έξω από το αμάξι γρήγορα και το αφήνω στον δρόμο.

Ο Άλεξ με ακολουθεί.

"Τι συμβαίνει;" ρωτάω τον Θάνο τον σεκιουριτα.

"Η μητέρα σας ήρθε να σας δει. Δεν είναι μονη της όμως" λέει και γυρίζω να δω τον Άλεξ.

"Είναι με τους γονείς του κύριου Άλεξ" μου λέει.

"Οκευ. Βάλτε το αμάξι στο γκαράζ" λέω και πετάω τα κλειδιά του αυτοκινήτου στον Θάνο.