Καθόμαστε σε ένα αρκετά μεγάλο τραπέζι. Το μαγαζί είναι το λιγότερο υπέροχο. Καλά θα δώσουμε μια περιουσία αυτό έλειπε.
Κάθομαι δίπλα στον Άλεξ:)
Παραγγελνουμε και μιλάμε για διάφορα θέματα.
Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ όμως καθώς ο Άλεξ έρχεται σιγα σιγα ολο και πιο κοντά μου με την καρέκλα του.
Ξαφνικά νιώθω κάτι ζεστό πάνω στο μπούτι μου. Γυρίζω να κοιτάξω απότομα τον Άλεξ ο οποίος κοιτάει τάχα μου αλλού.
Το θέμα είναι ότι τι χέρι του ανεβαίνει ολο και πιο πάνω με αποτέλεσμα να μου κόβεται η ανάσα. Μέχρι που φτάνει στον προορισμό του.
"Άλεξ τι κάνεις" του ψιθυρίζω μέσα από τα δόντια μου
"Καλά είμαι εσύ;" μου λεει εξοργίζοντάς με
Τελικά καταφέρνω να απομάκρυνω το χέρι του από εκεί και προσπαθώ να πάρω μέρος στην ζήτηση.
"Βρε παιδιά. Γιατί δε πάτε καμία εκδρομή εσεις τα ζευγαράκια;" λέει η κυρία Ελένη η μαμά των παιδιών
"Εε που βρε μαμά" λέει ο Άλεξ
"Πλακα μου κάνεις Άλεξ; Εμείς δεν έχουμε 2 σπίτια Ζάκυνθο και Σαντορίνη; καλα τα ξέχασες;"
"Ααα ναι. Και τι να πάμε όλοι μαζί;" λέει
"Εε οχι βέβαια. Ξεχωριστά" λέει η κυρία Ελένη και κλείνει πονηρά το μάτι της
"Γιατί καλέ κυρία Ελένη να πάμε ξεχωριστά; Μια παρέα είμαστε. Πλάκα θα έχει." Λέω προσπαθώντας να την μεταπεισω
"Όχι όχι. Να πάτε ξεχωριστά εσείς τα πιτσουνακια" λέει ξανά
"Ε ναι βρε Εμιλυ. Καλα σου λέει" πετάχτηκε σαν πορδη η μαμά μου
"Συμφωνώ και γω" λέει ο Άλεξ και τον στραβοκοιταζω
Τιιιιι
Θελει να πάει διακοπές μαζί μου;
Όντως τωρα;
"Γιατί με κοιτάς ετσι αγαπη μου;" λέει χαϊδεύοντας το χέρι μου.
Ακαλα
Έχει μπει για τα καλά στο πετσί του ρόλου.
"Καλά εντάξει. Αλλά οχι για πολύ" λέω κάνοντας υποχώρηση.
"Τέλεια" αναφωνεί η Άννα
"Και γιατί δε φεύγετε αυτές τις μέρες; Ιούνιος κοντεύει και έχει πολλή ζέστη. Απουσίες έχετε μα κάνετε για καμία βδομάδα σωστά;" λέει ο κύριος Αντρέας.
YOU ARE READING
Change
ChickLit"Μην ξανατολμησεις να μου υψωσεις φωνή εμένα" είπε φωνάζοντας περισσότερο. Παω να φύγω αλλά με τραβάει από το χέρι. "Εμένα δεν με φτύνει ποτέ γκόμενά!" "ΕΕ ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ ΑΛΕΞ!" Είπα φωνάζοντας και το χέρι μου προσγειώνεται με δύναμη στο μάγουλο του...
